Toch zijn we gisteren nog wel even Naar zee geweest.
Naar de gelijknamige expositie in de Haarlemse Hallen dan wel te verstaan:
waar de bezoeker op enige schilderswijsheden wordt getrakteerd:
en uitgenodigd wordt tot wat diepere gedachten over de essentie der dingen:
vooral erg diep en nat waren mijn eerste gedachten bij het wezen van de zee.
Een mens is nooit te oud om te leren, hoor je weleens zeggen, en zo leerde ik hier bij een schilderij van Mesdag dat een zee zonder bootjes, baders, strandvertier en/of andere frivole blikvangers, die alleen maar de aandacht van de essentie af zouden leiden, ook wel een ongestoffeerde zee heet. Hier zo'n stofvrij zeetje van Benner:
Er viel overigens bar weinig te zien van ons rijke maritieme verleden, hooguit wat visserstafereeltjes en bomschuiten, die wel opvallend vaak in Scheveningen gestiueerd waren.
hier dan weer wat gestoffeerd blauw:
wat een muts, hè?
en wie hebben we daar dan weer:
als dat Israels niet is met wel weer een heel weelderig gestoffeerd strand, van wederom Scheveningen.
Dat Scheveningen kom ik de laatse tijd toch wel erg vaak tegen op dergelijke exposities, moet ik zeggen. Als ik niet wist dat wij Nederlanders van die ontzettend aardige en vriendelijke mensen waren zou ik bijna gaan denken dat het met opzet gedaan werd om die buitenlanders een beetje te plagen. Met name onze oosterburen dan zodat wij ons vrolijk kunnen maken om de hun bekende haperende uitspraak van het woord: Scheveningen.
Tenslotte Marian en ik nog eventjes op bezoek in een kunstwerk zonder titel van Teun Hocks:
En daarna een bezoekje gebracht aan mijn moeder die herstellende is van een heupoperatie en hemelsbreed 5,5 km van de zee af woont. Soms iets meer en soms iets minder afhankelijk van het getij. (hoezo, ik autistische trekjes?)
No comments:
Post a Comment