Peter de Waard die regelmatig behartenswaardige stukjes over economie (geen econoblahblah dus) in de Volkskrant schrijft, kwam afgelopen vrijdag met een column in die krant met de titel:
Hoe slecht was het eigenlijk in 1997?
want zo zegt hij:
De koopkracht van Nederlanders is teruggezakt naar die van 1997. Alleen had toen niemand een crisisgevoel.
En zo is dat!
Toen waren we vooral optimistisch over de toekomst en nog erg pro-Europees.
En zie welk een kommmer en kwel ons nu beheerst, nu we na vijf jaar crisis weer op de koopkrachtcijfers van datzelfde 1997 zijn uit gekomen.
De Waard concludeert:
Dat er nu crisis is, heeft meer met gevoel te maken. Toen was er hoop en vertrouwen, nu heerst angst en onzekerheid. Toen wist iedereen nog zeker dat het geld veilig op de bank stond en het pensioen was verzekerd. Welvaart is meer psychologie dan economie. Misschien moet de dichter van deze zin nog eens worden achterhaald: 'Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.'
Wat die dichter betreft, volgens het tegeltje dat al sinds jaar en dag bij mijn moeder op het toilet hangt zou het Nicolaas Beets moeten zijn; maar dat blijkt bij nadere beschouwing toch pure speculatie van de tegeltjeswijshedenbakker te zijn geweest.
Maar hoe komt het toch dat wij van een land van betrekkelijk tevreden en hoopvolle optimisten in 15 jaar tijd tot een land van behoorlijk benepen en cententellende angsthazen zijn geworden?
Als we 'een land van melk en honing' willen bouwen zullen we ons toch wel iets meer als bewoners van een 'land of hope and glory' moeten gedragen dan als weinigzeggende betweters uit een land van etterbakjes.
Citaat VK artikel 'Etterbakje Nederland' uit de krant van zaterdag:
'Nederland versmalt het Europese debat tot: wat levert het op?'
No comments:
Post a Comment