Politieke kleuren

Met mijn politieke voorkeur is het qua helderheid al niet zo gek veel anders of beter gesteld dan met mijn geloofsovertuiging (of het ontbreken daarvan). Ik zou mezelf graag zien als een redelijk vooruitstrevend mens en de politieke partijen die ik de afgelopen pakweg veertig jaar met het rode potlood heb aangewezen om mij te vertegenwoordigen variëren van PSP tot D66 en alles daar tussen; maar geen extremen ter linker- of rechterzijde daarvan. Dat klinkt toch behoorlijk progressief, nietwaar? Leve de vooruitgang! Maar eerlijk gezegd ben ik tegelijkertijd ook aartsconservatief want ik juich bepaald niet zomaar elke verandering toe en ik ben er beslist een voorstander van om het goede te behouden. Deze proservatieve houding van mij draagt ook nog eens een behoorlijk rood of socialistisch stempel in de zin dat ik vind dat het verschil tussen arm en rijk binnen redelijke perken dient te blijven en beleid sociaal hoort te zijn en zwakkere en kwetsbare mensen dient te beschermen. Daarbij hecht ik dan ook nog eens bijzondere waarde aan de vrijheid van het individu, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van vergadering en de vrijheid van godsdienst. In die zin ben ik ook weer uitgesproken liberaal. Maar voor alle helderheid, dat betekent niet dat ik enige affiniteit zou hebben met de kern of de uitwerking van de ideologie van VVD of het zogeheten neo-liberalisme. Om dat wat te benadrukken zou ik Bob Dylan willen citeren die in zijn jonge jaren zong:

Now, I’m liberal but to a degree, I want everybody to be free

om daar direct aan toe te voegen:

But if you think that I’ll let Barry Goldwater Move in next door and marry my daughter You must think I’m crazy! I wouldn’t let him do it for all the farms in Cuba

I shall be free No. 10 by Bob Dylan Kortom politiek gesproken ben ik een progresservatieve sociaal-liberaal, als dat iemand iets mocht zeggen. Fanatieke communisten, fascisten of neo-liberalen zijn in mijn boekie veel te extreem. Politieke programma’s en daarop gebaseerd beleid behoren, naar mijn smaak, zowel de belangen van het collectief als die van het individu te dienen en te verdedigen en daar een goede combinatie in te vinden. Ik ben dus niet zo links en niet zo rechts maar meer voor de gulden en bovenal menswaardige middenweg. Toch ook weer niet zo recht door zee als ene tante Pollewop Verdonk, want die vond ik om te beginnen uitermate rechts, mij wat te extreem en onredelijk rechtlijnig en bovendien zwalk ik gewoonlijk iets meer en hecht ik ook aan enig mededogen.