Wat ik geloof?

Vandaag is het Sies klimop; een religieuze feestdag in het Christelijk geloof. Geloof of religie komen op dit blog zo incidenteel weleens ter sprake. Maar wat geloof ik zelf dan? Dat vind ik een maar moeilijke vraag en ik weet het eigenlijk niet zo goed. Ik roep altijd maar:

Ik ben Rooms-katholiek gedoopt, gereformeerd opgevoed en sinds mijn 13de jaar weet ik het allemaal niet zo goed meer.

Ik ben dus zoals dat dan wel heet een agnost. Wel ben ik een fervent voorstander van de vrijheid van godsdienst. Je hebt ook atheïsten en met veel van die lieden deel ik vaak een aantal opvattingen. Maar ik vind nogal wat atheïsten heden ten dage in onze cultuur ook wat al te fanatiek en fundamentalistisch en daar ben ik niet zo van gecharmeerd van die ‘fundamentalisten’. Of het nu fundamentalistische christenen of moslims betreft, sciëntisten die menen dat ons enige heil van de wetenschap kan en moet komen of lieden die de ultieme waarheid en uiteindelijke richtlijnen voor het menselijk handelen in een of andere politieke of economische theorie, zoals bv. die van de vrije markt, menen te kunnen funderen. Niet mijn geestverwanten of mijn voorbeelden of mijn helden. Natuurlijk moet je soms weleens radicaal kunnen zijn en zeker in je denken, maar .. fundamentalistisch toch maar liever niet. Ik zou bijna zeggen: mijd dat soort lieden liever, maar dat zal waarschijnlijk niemand lukken. Maar als agnost, aartstwijfelaar en nieuwsgierig mens ben ik toch ook altijd wel nieuwsgierig gebleven naar wat verschillende religies zoal te zeggen en te bieden hebben. Misschien heb ik gewoon een wat te grote reli-kwab en ben ik wellicht behept met ‘de drang tot godsdienst’; om eens een aardige term uit de ondertitel van een leuk boekje van vader en zoon Henk en Pieter van Os te lenen. Maar om de (scheppings-en voorspellende)verhalen uit de divers religies nu naar de letter als weergaven van de ultieme werkelijkheid en waarheid op te vatten, nee dat gaat het toch ook niet worden voor mij. Ik moet het antwoord op de vraag in de aanhef van dit stukje vooralsnog schuldig blijven. Wel heb ik al geruime tijd een vrij consistente sympathie voor het boeddhisme, of wat ik daarvan meen te mogen begrijpen, opgevat. Een religie zonder god (of godsbeeld); dat heeft me altijd wel iets geleken. Zie hier een rescensie over: Henk & Pieter van Os, Vader & zoon krijgen de geest. Brieven over de drang tot godsdienst, Uitgeverij Balans, 176 p., € 16,95, isbn 9789460034046