Scherder’s ware wetenschap

Boven de rubriek ware wetenschap van de Volkskrant prijkten vandaag woorden als: Negatieve bevindingen, Blij met inconsistenties en waarom onverwachte resultaten de beste resultaten zijn

Professor Erik Scherder schijnt op zijn afdeling kilinische neuropsychologie van de VU de bijnaam ‘Professor negatieve bevindingen’ te hebben. Hij draagt die naam niet zonder trots.

Als de bevindingen uit de onderzoeken van zijn promovendi negatief uitpakken, ervaren die dat, zoals te verwachten, vaak als bijzonder ontmoedigend. Zo ziet professor Scherder dat toch helemaal niet, integendeel:

Vervolgens schiet zo’n promovendus vaak in de stress. Want waarom vinden al die onderzoekers elders op de wereld wel een positief verband tussen bewegen en denkkracht, en zit hij of zij nou met een studie waar de resultaten inconstistent zijn? Het is ook zo’n rotboodschap om mee thuis te komen: jarenlang experimenteren met honderden proefpersonen met als eindconclusie ‘ik snap niet wat hier aan de hand is’.
Scherder daarentegen wordt juist enthousiast van zo’n negatieve bevinding. ‘Stel we hadden gevonden dat beweging de hersenen van iedere patient met dementie actiever maakt. Dan was het direct einde onderzoek, want hup, allemaal uit die leunstoel en lopen maar. Maar nu ontdekken we dus dat bwegen geen haarlemmerolie is; het helpt niet in alle gevallen. Machtig interessant, dit roept allemaal nieuwe vragen op’.

Ik mag die benadering van Scherder wel. Helemaal mee eens, verder kijken, de juiste vragen leren stellen en nuanceren; that’s the way to go!