Midas, bioloog met een knipoog

Ik ben doorgaans nogal gecharmeerd van en moet niet zelden (glim)lachen om de causerietjes en de schrijverij van Midas Dekkers. Onze vaderlandse bioloog met altijd wel een kwinkslag en een knipoog. Als lachen (of glimlachen) gezond is kan Dekkers lezen of beluisteren nooit ongezond zijn.


Zijn laatste boek draagt de titel: De kleine verlossing of de lust van de ontlasting.

Vanmorgen las ik in verband met het uitkomen van dat boek een amusant artikel en interview door Frénk van der Linden in de Volkskrant dat weer helemaal in de stijl en de sfeer gesteld was zoals we dat van Midas Dekkers gewoon zijn.

Begrijp het nou toch, mensen: poepen is scheppen

prijkt er boven het krantenartikel. Dat is iets waar we ons in onze jongste jaren terdege van bewust waren, maar dat we inmiddels lijken te zijn vergeten of niet meer willen weten.

Herinner je je het credo van Dick Swaab nog: wij zijn ons brein?
Vast wel, want behalve dat het een ongelofelijke best-seller was lijkt inmiddels zowel de publieke opinie als het leeuwendeel van de wetenschappelijke wereld overtuigd geraakt van die halve waarheid.
De reactie van Midas daarop:

'Tjongejongejonge, wat zijn jullie erin gestonken. On-ge-lo-fe-lijk. Het leven is in essentie niks anders dan stoffen uit de buitenwereld die onze ingewanden ingaan en transformeren tot energie, waarna we het restant afscheiden.

'Overal in onze darmen zitten zenuwcellen die precies weten hoe zij het beste kunnen omgaan met binnenkomend voedsel en die direct in de gaten hebben wanneer iets bedorven is. Dan wordt dat hatsekiedee door middel van diarree geloosd.

'Van de hersens gaan verschillende grote en lange zenuwen je lichaam in om bevelen te geven aan onze darmen. Maar wanneer die worden doorgeknipt, blijven de ingewanden het keurig netjes doen. Volautomatisch. De darmen hebben onze hersens absoluut niet nodig. Het is precies andersom: onze hersens kunnen onmogelijk zonder de darmen. Regelen die de voortdurende energietoevoer niet, dan kan ons brein het schudden. Ik zeg: wij zijn onze darmen.

Die hersens... ach, een heleboel mensen schijnen prima zónder te kunnen.'

Tja, zo is dat; als wij ons lijf zijn dan is dat brein toch nog altijd slechts een deel van dat lijf en nog niet het hele verhaal. Hoewel ik ook wel eens wil roepen dat wij mensen ons lijf zijn, is dat natuurlijk ook nog maar het halve verhaal maar dat is weer een heel ander verhaal.

Hier nog even een link naar een uiterst verhelderend interview met Midas Dekkers over lichaamsbeweging en sport; ten zeerste aanbevolen!