Als het op de zorg aankomt horen we politici, beleidsmakers en managers steeds vaker en meer over besparingen, bezuinigingen, efficiëntie, domotica, automatisering en kostenplaatjes spreken. Sindskort is het toverwoord opeens 'participatie' geworden. Regeren is vooruitzien, nietwaar?
En de verwachting is dat er de komende jaren vele tienduizenden arbeidsplaatsen verloren (uitgespaard?) zullen gaan worden in de zorg.
Malou van Hintum schetst in dit Volkskrantartikeltje aan de hand van een fictieve monoloog van een manager/beleidsmaker en situaties die inmiddels schering en inslag zijn in de zorg in ons land een bedroevende en beschamende maar niet ongebruikelijke werkelijkheid.
Is het in dit licht bezien dan misschien toch nog niet zo gek en wellicht maar beter dat ons kabinet er systematisch op aan stuurt om vele bejaardenhuizen te sluiten?
Of zou de 'homo economicus' in dit neo-liberale tijdperk gewoon geen boodschap hebben aan wat mensen als Harry Kunneman over zorg en welzijn te berde brengen?
In onze 24-uurs economie kunnen behoeftige oudjes dus maar beter overdag poepen en lijkt de vraag hoe de zorg er in de toekomst uit moet zien en hoe die te organiseren steeds meer in vraagtekens gehuld!
No comments:
Post a Comment