Na Donaueschingen met uitsapjes naar Freiburg, de Bodensee en de Wutachslucht reden wij, alweer bijna zo'n negen maanden geleden, via Stuttgart, Karlsruhe, Mannheim en Koblenz weer noordwaarts richting Nordeifel. Tijdens die trip meenden wij op enig moment zowaar een bekend typetje van Kees van Kooten tegen het lijf te lopen.
Onze bestemming was Einruhr, een klein plaatsje aan de Obensee, een uitloper van de Rursee. De Rursee grenst aan en is onderdeel het Nationalpark Eifel.
De dag na aankomst was er grijs weer met veel regen voorspeld en dan kun je maar beter binnen zitten, ook als dat op het water is.
Dus besloten we maar eens aan te monsteren op de St Nikolaus, een rondvaartbootje dat vlak bij het hotel lag aangemeerd.
Aldoende troffen wij zowaar een Duitse Dirk aan, maar dat had ik al verteld.De regen bleef die dag uit en het werd een aangename en overwegend zonnige dag.
We voeren vanaf het hotel over de Obensee naar Rurberg. Daar stapten we na een wandelingetje over de dam over op een groter schip dat over de Rursee naar de volgende dam bij Schwammenauel voer.
Dat volgende schip heette de Stella Maris hetgeen toch al weer een stuk seewaardiger klinkt dan het bootje met de naam van St Nicolaas.
Op dat schip werden we door een paar boswachters/natuurbeschermers van het Nationalpark uitgebreid voor- en ingelicht over de geschiedenis en de doelstellingen van dat Nationalpark.
Bij Schwammenauel
maar eens een wandeling gemaakt
en op de terugvaart vanaf Rurberg nog een extra stukje heen en weer varen naar de dam in de Urftsee meegepikt.
Dat was een dagje aangenaam verpozen zo op en rond de Rursee.
No comments:
Post a Comment