Tja, en op een goede (of een kwaaie?) dag is het dan toch opeens zover
Will you still need me,
will you still feed me,
When I'm ….?
Vera, Chuck and Dave zijn er niet van gekomen en zo’n cottage on the Isle of Wight lijkt me toch iets te ver en prijzig maar verder zal ik er toch wel aan moeten geloven. 64 is dus een getal dat ik een jaartje lang goed in mijn hoofd mag prenten, want nog vaak zal moeten noemen.
Voor de gelegenheid heb ik mijn resterende haartjes nog maar even laten kortwieken en fatsoeneren. Kapper Ben heeft daarbij overigens niet voor me gezongen; dat moesten we dan maar aan dit barbershopkwartet van internationale allure overlaten:
No comments:
Post a Comment