Rob Wijnberg begon zijn commentaar van deze week met de opmerking dat het de week van de kloven was.
Maar wanneer ik de diverse media zo eens een beetje afscan, surf, zapp of blader is het toch zeker en nadrukkelijk ook de week van de muur.
Dat uiteraard omdat het morgen 25 jaar geleden is dat het symbool van het ijzeren gordijn die iconische muur in Berlijn, zoals men zegt, viel. Maar we hebben nog genoeg vergelijkbare muren; bijvoorbeeld om de Israeli's en de Palestijnen van elkaar te scheiden of om de Mexicanen buiten de deur te houden.
Nu vallen dit soort muren natuurlijk niet zomaar om. Die moeten echt door ons mensen, die ze toch ook gebouwd hebben, weer geslecht worden.
Zoiets kun je doen met een jekkerhamer of de slopers- of voorhamer.
Dat weet ik toevallig want ik heb ooit nog een half jaartje als 'vakkundig sloper' gewerkt; die beroepsaanduiding prijkte daarna althans nog een tiental jaren in mijn paspoort.
Nu kan ik vanuit die hoedanigheid bepaald geen suggesties aandragen over hoe deze muren te slechten.
Zeker niet nadat ik gisteravond het eerste (bijzonder leerzame maar niet al te bemoedigende) deel van de VARA-serie De Muur zag. Daarin legde Menno Bentveld vrij trefzeker de vinger op de zere plek en liet in zijn verslag goed zien hoe zeer in Belfast 'de muur' de mensen onder de huid is gaan zitten, zich in de hoofden en het systeem nestelt en de identiteit bepaalt.
Tja, daar lijkt toch haast geen kruid tegen gewassen en dan begin je niet zoveel meer met een slopershamer.
No comments:
Post a Comment