Die naam frater Venantius suggereert toch ontegenzeggelijk enig verband tussen het ware geloof, danwel de boodschappers daarvan en het slijk der aarde ofwel de pecunia, waarvan wel verondersteld wordt dat daar meestal wel een luchtje aan hangt hetgeen dan door anderen weer hardnekkig ontkend wordt. De verhouding tussen geloof en geld blijkt toch telkens weer heel ingewikkeld en nauwelijks grijpbaar. Maar zelfs uiterst seculiere economen en financiele bollebozen verzekeren ons dat elk financieel stelsel uiteindelijk gebaseerd is op vertrouwen. En dan kom je toch zomaar al weer snel bij 'mijn rots ende vertrouwen', het geloof of een geloofsgemeenschap en dergelijke uit, nietwaar?
En daar waar de economische realiteit en onze beurzen elkaar ontmoeten en mede bepalen is het, als bekend, maar moeilijk koffiedik kijken.
Piketty legt ons uit dat dat op het eerste gezicht helemaal niet zo'n punt hoeft te zijn wanneer je al over een fors financieel vermogen beschikt. Want dat zal alleen maar groeien, tegen wil en dank, terwijl je slaapt, golft, dineert over je anderszins onledig houdt. Daar hoef je dan weinig of niets voor te doen en kun je zelfs weinig tegen doen want in onze financieel-economische (on)wijsheid hebben we het systeem daartoe nu eenmaal zo ingericht.Zeg maar ja tegen de pegels …; en het is maar net naar welke kant die munten op rollen.
Onze vaderlandse literaire held Brederoo wist al dat de dingen ogenschijnlijk zomaar eens kunnen verkeren en dat blijkt in ieder geval waar het vertrouwen, verwachtingen, voorspellingen of veronderstelde zekerheden in de economie betreft een waarheid als een koe.
Het vertrouwen in financieel-economische zekerheden van menigeen lijkt dan ook nogal eens beschaamd te worden. Dat geldt uiteraard voor ons leken maar ook de clerus van het financieel-economische evangelie lijkt de plank nogal eens behoorlijk mis te slaan.Zo zie ik afgelopen week de volgende kop met ondertitel in de krant staan:
Overwerk van geldpers heeft weinig effectSinds 2008 heeft de Amerikaanse Fed de afgelopen zes jaar zo’n 4500 miljard dollar aan nieuw geld via de banken de wereld in geslingerd om de consumptiebestedingen en de werkgelegenheid op te peppen. Volgens de schrijver van het stukje, Peter de Waard, zou deze hele operatie het werkleijke probleem van de Amerikaanse economie, namelijk het verslonzen van de infrastructuur en productiecapaciteit nu juist wel eens kunnen verhullen en aldus de aanleiding voor een volgende en voortdurende stagnatie kunnen vormen.
De bedoeling was dat consumenten meer te besteden kregen. De realiteit is een nieuwe zeepbel op de beurs.
Zo zien we hoe het kan verkeren!
En de schare ‘hooggeleerde deskundigen’, die ons verzekerden dat die geldpers op volle toeren laten draaien beslist tot hyperinflatie zou leiden, zaten er ook al falikant naast, een dreigende deflatie blijkt momenteel het probleem.
Het kan verkeren, zeggen we dan maar weer eens.
Ja en als het vertrouwen maar vaak genoeg beschaamd wordt zal het natuurlijk op enig moment in wantrouwen of ongeloof gaan verkeren.Wantrouwen en ongeloof zoals we dat onlangs met de nodige gespeelde verbazing en verontwaardiging op de bühne gebracht zagen door vooral de Engelse maar ook door Nederlandse regeringsleiders.
Dan loopt het vertrouwen in de betreffende kerk toch weer een deuk op en dreigt ie soms leeg te lopen. Hoe halen ze het in hun malle hoofd en kan dat zomaar; een naheffing!?
Het is dus blijkbaar maar net naar welke kant de centjes uit rollen.Dat en dat het kan verkeren bleek deze week maar eens temeer want het is in dat verband toch wel een beetje wrang en merkwaardig voor de gemiddelde Nederlander of voor zijn regering ((?) gelieve door te halen wat niet van toepassing is) dat miljoenen Nederlanders een naheffing op hun belastingaangifte tegemoet mogen zien.
Nu zal de kerk, of welk verbond van belastingbetalers dan ook, waarschijnlijk niet zo erg gauw leeglopen. Zeg maar ja tegen … ja tegen wat???
Piketty komt deze week overigens tekst en uitleg over zijn boek geven aan onze tweede curie.
No comments:
Post a Comment