The Lady and the late and the great Sandy Denny.
Wie zegt die naam nog iets en bij wie roept dat ogenblikkelijk nog herinneringen op aan de nummers uit haar repertoire en aan dat bijzonder intense, melancholische en warme stemgeluid van haar?
Ik vermoed dat dat maar opgaat voor een beperkte groep liefhebbers die voornamelijk zal bestaan uit wat oude ‘fans and folkies’. Wel jammer en toch ook enigszins verbazend, zou ik zeggen, voor een stem en een talent van dergelijk kaliber.
Nu struinde ik pas geleden wat op het WWWebje rond op zoek naar nog wat muziek en info over haar. Dat in verband met een recent blogje.
Daaruit begreep ik dat er inmiddels en met name in de Angelsaksiche wereld recentelijk toch iets van een opleving in de belangstelling en de waardering voor de artieste Sandy Denny plaats heeft gevonden.
Het resultaat daarvan is dat er op het web en nu ook op youtube vrij veel van haar artistieke nalatenschap te vinden is en te beluisteren valt.
Helaas bestaan er nauwelijks professioneel kwalitatief goed op film geregistreerde live-optredens van haar; hier een fragment uit 1975 dat een uitzondering op vormt
Gelukkig zijn er echter nog genoeg goede geluidsopnamen van haar te beluisteren op bijvoorbeeld Spotify en dergelijke websites.
Alexandra Elene MacLean (Sandy) Denny (6 January 1947 – 21 April 1978) maakte furore in een tijd dat de westerse wereld maatschappelijk en cultureel nogal in beroering was. Dat gold zeker ook voor de populaire muziek, die plots door een golf van creatitviteit overspoeld werd. Tja, .. altijd maar weer die 'sixties'.
Sandy Denny zong, speelde piano en gitaar en schreef muziek en tekst.
Dat deed ze als soloartieste, met the Strawbs maar vooral met Fairport Convention en de door haar zelf gevormde band Fotheringay.
(Fotheringay bracht, onder dezelfde titel, slechts 1 album uit; het was ook de titel van van het eerste nummer van het eerste album dat ze met Fairport opnam)
Verder zong ze bij gelegenheid nog met menig min of meer bekende collega-muzikant; zo is ze ook verantwoordelijk voor de enige vrouwenstem ooit op een nummer van Led Zeppelin te horen. Een andere coryfee uit de 'folkscene' is toch duidelijk meer gecharmeerd van haar uitvoering van 'Banks of the Nile'. zelf vind ik het wat betreurenswaardig dat ze nooit opnamen met de toch ook legendarische 'Pentangle' heeft gemaakt.
Ze stierf, kort na een val van een trap, op 31 jarige leeftijd. De exacte toedracht van de omstandigheden rond haar dood evenals haar psychische toestand in de aanloop naar dat vootijdige einde bleven lange tijd onderwerp van de nodige speculatie.
Anders had Sandy Denny in januari 68 jaar geworden maar ze zal nu toch, om met Dylan te spreken, ‘forever young’ moeten voortleven in de herinnering.
Haar grafsteen:
Een stem uit duizenden met een heel bijzondere en eigen klankkleur. Een prominente plek in 'the Music Hall of Fame' waardig.
Wellicht een verrassende ontdekking voor muziekliefhebbers die haar nog niet kenden.
Behalve een interssant stukje popgeschiedenis en mooie muziek voor mij vooral toch ook jeugdsentiment.
Daar kunnen wat mij betreft toch nog geen zeven Madonna's tegenop.
En ik vond zowaar nog ergens de opzet voor een tekening van Sandy die ik zo halverwege de jaren zeventig eens gemaakt moet hebben.
P.S. Excusez voor de overdaad aan links met YouTube in dit blogje.
Tegelijkertijd dank aan de firma YouTube maar vooral aan de mensen die de soms zo mooi verpakte of bewerkte filmpjes op het web zetten.
No comments:
Post a Comment