Leerzame(?) recente geschiedenis

Wij Nederlanders willen onszelf en elkaar nog wel eens graag wijsmaken dat ons zogenaamde 'sterke gevoel van gelijkheid' ons aangeboren zou zijn of ons in ieder geval sinds de middeleeuwen al kenmerkt.
Rutger Bregman gaat in het verhaal van de dag Wie iets aan ongelijkheid wil doen, kan niet om dit ontnuchterende inzicht heen in de Correspondent eens wat nader op deze inmiddels haast gangbare veronderstelling in.

In het verhelderende en leerzame (tenminste als we ook echt lering willen trekken) stukje recente geschiedenis dat Bregman beschrijft spelen de ideeën en de daden van ene Piet Lieftinck een hoofdrol. Jawel die Piet van het tientje van Lieftinck! Bepaald niet de Piet van die goede Sint, hoewel hij vandaag de dag vanwege zijn opvattingen van menig libertariër, marktdenker, econoblahblerder en neo-liberaal onmiddelijk de Zwarte Piet zou krijgen en zeker niet minder controversieel zijn.
Wie denkt er nog weleens aan Lieftinck en zijn tientje? Ik moet zeggen dat ik, met name sinds die laatste financieel-economische crisis waar we toch maar niet echt uit kunnen komen, regelmatig gedacht heb: hadden we nu toch maar zo'n minister van de centen als die Lieftinck. Lees het artikel als je wilt bevroeden waarom.
Een citaat:

‘Mijn leven omvat bijna de hele twintigste eeuw,’ zei Piet Lieftinck in 1989 op zijn sterfbed. ‘Als ik terugkijk zie ik iets wat lijkt op een golfbeweging.’ Na de oorlog ontstond er bij veel mensen een sterk bewustzijn van hun plichten jegens de ander. Dat gevoel ebde langzaam weg. Maar in 1989 – het was een paar maanden voor de val van de muur – hoopte Lieftinck nog op een nieuwe kentering. Dat is misschien wel de grootste uitdaging van deze eeuw: de koers veranderen in vredestijd.

Tja, die laatste zin, die zou ons toch wel weer eens aan het denken mogen zetten, nietwaar?
Met die bekende uitspraak van Santayana in het achterhoofd.