Spargel eten

Dat was dan weer even de laatste dit jaar:

Il dolce far niente

Mijn laatste werkdag ligt inmiddels al weer ruim een half jaar achter me.
Wanneer je me zou vragen wat ik in dat half jaar zoal heb gedaan zal ik hoogstwaarschijnlijk iets antwoorden in de trant van: nou, eh ... niks eigenlijk ... of in ieder geval niet veel noemenswaardigs.
Maar ja, in de aanloop naar die laatste werkdag werd mij dan ook telkens weer op het hart gedrukt om het er nu toch eens van te nemen en eindelijk lekker te gaan genieten!

En vandaag is dan ook de laatste werkdag voor Marian aangebroken.

Dat wil zeggen het is de laatste dag dat ze contractueel en volgens dienstrooster geacht wordt acte de presence te geven in het ziekenhuis in Alkmaar. Dan is het echt gedaan!

Na veertig jaar trouwe dienst wel te verstaan; kom daar tegenwoordig nog maar eens om!

En dan? Ach, misschien wil ze mij wel een beetje helpen met niksdoen. Gewoon zalig nietsdoen want dat steeds plichtmatige genieten zullen we toch ook wel eens een keer zat worden.

Wees verstandig en ...

... doe ook eens goed gek:


om toch iets tegen de gekte van deze wereld in te brengen!

Van economische theorie ...?

... of een blind vertrouwen en geloof daarin ... naar wat zinniger gedachten over menselijkheid en de menselijke maat?
Oftewel: From Economics to Humanomics!

Lijkt mij geen slecht idee maar dan kunnen we, lijkt me zo, wederom ook niet om ethische vragen heen:


De crux van dit betoog laat zich wellicht ook tot drie zinnen verdichten zoals in dit citaat.

De economie van goed en kwaad

Juist.., dat is de titel van dat boek van Tomas Sedlacek. Ik schrijf zijn naam hier gemakshalve maar even zonder die Tsjechische leestekens. Ook heb ik zijn boek (nog?) niet gelezen.

Maar de man weet toch uitzonderlijk helder en spot-on te verwoorden wat er zo mis is aan onze gangbare onderdanige en welhaast religieus idolate houding tegenover economische theorieën en modellen.
Ik had hem al eens eerder op dit blog ten tonele gevoerd en nu zag ik onlangs een interview met hem in het EO programma 'De Nieuwe Wereld'.
Zie hier de Nederlandse transcriptie van dat gesprek.

Hoewel klip en klaar lijkt de boodschap maar moeilijk door te willen dringen. Blijkbaar moet ie nog wat vaker herhaald worden: