Dit als maatje en tegenspeler van 'psychobabbel'.
Maar ze blijken natuurlijk een ééneiïge tweeling te zijn en het ei dan, wel dat zijn wij dan.
Dat zal dan ook onvermijdelijk met enige regelmaat vragen van het type kip-of-ei oproepen.
Op dit Blog kwamen al eerder de amygdala ter sprake; een onderwerp dat bij uitstek onder het kopje 'neuropraat' geschaard kan worden (bij deze dan).
'Neuroscience' is 'booming' mede dankzij de scantechniek fMRI ofwel functionele MRI (downloadable ppt tutorials) en de bevindingen daarvan worden ook al in lesstof verwerkt en inzichtelijk gemaakt voor 'kids'. Aldus en ook door het algemeen gangbare gebruik van de computermetafoor voor het brein worden bepaalde noties en inzichten over het functioneren van 'onze hardware' al gauw gemeengoed.
Uiteindelijk draait het toch telkens weer om de alomaanwezige, immer intrigerende en interessante verhouding tussen lichaam en geest.
Ook werd eerder op dit Blog (met dank aan Henk50) melding gemaakt van het Charles Bonnet-syndroom, ook al zo'n neuropraat-fenomeen. Nu heeft Oliver Sacks, op de hem bekende en eigen wijze, ook het een en ander te melden over dat syndroom, de menselijke geest en het brein en zijn verhaal lijkt mij een zeer toepasselijke opening voor een rubriek die 'neuropraat' wil heten:
N.B. Nederlandse ondertiteling in te stellen door op 'View subtitles' te klikken.
Ik ben benieuwd, Dick!
ReplyDeleteIk heb geen neuropsychologie in mijn pakket. Enerzijds mis ik dat, anderzijds denk ik wel eens: misschien had ik dan wel teveel vanuit de neuropsychologie willen verklaren.
Het blijft natuurlijk ook wel interessant waar de kip en het ei zich bevinden.... Ontwikkelen de hersenen zich bijvoorbeeld minder goed omdat het kind te weinig wordt gestimuleerd of wordt het kind door een neurologisch fenomeen geremd in zijn ontwikkeling?
Achteraf kunnen we vaak wel zien dat er iets mist in de hersenen, maar de oorzaak weten we dan nog niet.... In de neuropsychologie wordt dan mijns inziens te snel gedacht: zie je wel: dé oorzaak!
Ik ben zelf ook wel benieuwd, Henk.
ReplyDeleteOoit heb ik eens een korte collegeserie neuropsychologie gevolgd, maar daarmee kan ik niet zeggen dat ik het in mijn pakket zou hebben. Toendertijd was er nog geen 10% bekend van wat er nu bekend en had de docent ws. nog nooit van de amygdala gehoord en hoorde dezelfde docent ervan op toen ik hem vertelde dat het corpus callossum bij vrouwen aanzienlijk dikker is dan bij mannen. Ik kan me niet herinneren toen veel nieuws over het menslijk brein vernomen te hebben.
Wat ik hier mogelijk te berde zal brengen is niet meer dan gedachten en vragen (over onder andere die kip en dat ei) van een niet geheel en al ongeïnteresseerde leek die echt maar een fractie van de boeken die momenteel over dit onderwerp verschijnen heeft doorgebladerd.
Het blijft natuurlijk wel een fascinerend kennisterrein dat tot de verbeelding spreekt en mede door berichtgeving in de media soms wel erg grote beloften als schaduwen voor zich uit lijkt te werpen. Ik vermoed echter ook dat veel daarvan even overspannen is als bv. bij de ontrafeling van het menselijk genoom of bij sommigen verwachtingen oproept in de trant van een quick-fix zoals we zien bij een pilletje voor elk psychisch ongemak.
Daarnaast denk ik ook dat het de nodige inzichten kan verschaffen.
Overigens volgt een vroegere collega nu een lange reeks colleges in de neuropsychologie.
ReplyDeleteHaar commentaar: "hoe meer ik leer, des te minder ik weet. Eigenlijk weten we nog bijna niets".
Ze vindt daarom trouwens ook dat de neuropsychologie niet zo hoog van de toren moet blazen, het is zeer voorlopige kennis.