Hundertwasser-Krawinahaus

De Oostenrijkse kunstenaar Hundertwasser werd in 1928 als Friedriech Stowasser geboren. (Hij stierf in 2000 aan boord van de Queen Elizabeth 2 en dus niet aan boord van de Regentag dat een decennium als zijn derde huid dienst deed) Friedensreich Hundertwasser of voor de volledigheid Friedensreich Regentag Dunkelbunt Hundertwasser luidt de artiestennaam die hij aannam. Die naam is niet het enige dat verraadt dat we hier met een kleurrijk figuur van doen hebben. Ook zijn schilderijen, wandkleden en toegepast werk getuigen van zijn voorkeur voor een kleurrijk bestaan en zijn afkeer van doodse en/of domme rechtlijnigheid. Het meest bekend is hij ongetwijfeld geworden door de bijzondere bouwwerken die hij ontwierp en die onmiskenbaar van zijn hand zijn. Hundertwasser hield er een naturalistisch, humanistisch en ecologisch filosofie op na, waarin huizen en gebouwen onze derde huid zijn. In de grond was hij als kunstenaar vooral een maatschappij- en cultuurcriticaster die het niet bij die rol wilde laten maar vooral wilde laten zien hoe het anders kan. Zijn commentaar op het zogenoemde Nieuwe Bouwen:

“Deze bouwstijl (Het Nieuwe Bouwen) kun je omschrijven als: gevoel- en emotieloos, dictatoriaal, harteloos, agressief, glad, steriel, zonder ornamenten, koud, onpoëtisch, onromantisch, anoniem en gapende leegte. Een drogbeeld van functionaliteit. Huizen waarin mensen wonen, mogen niet worden overgelaten aan een tegen een cultuurpolitiek agerende architectuurmaffia die nihilistisch esthetische spelletjes met de mensen speelt.(...) als die intellectuele, natuur- en mensvijandige maffia mensen dwingt generaties lang in pervers modernistisch geconcipieerde en zielloos gebouwde huizen te wonen, dan is dat een permanente misdaad. Deze gedwongen acceptatie van dictatoriale huizen door bewoners legt precies de basis voor de algemene geestelijke en lichamelijke nood waaronder onze westerse beschaving, de staat, de natuur en wij allemaal lijden.”

Over het bekende Hundertwasser-Krawinahaus dat wij in Wenen opzochten om het eens in levende lijve te bewonderen zei hij:

“Dieses Haus ist meine Seele!”

We hebben zijn ziels-creatie eens op ons gemak bewonderd en ik moet zeggen, het beroert bij sommige lieden blijkbaar inderdaad de ziel, want ik werd er althans behoorlijk vrolijk van. Nu heb ik toevallig ook wel iets met kleur en ik voel me ook niet al te senang bij al te veel rechtlijnigheid, kortom ik mag die die Hundertwasser wel. Vanuit de shop kreeg ik overigens nog een documentje mee met daarop het antwoord op de immer prangende vraag:

Why did the chicken cross the road?

Hundertwasser doet in zijn architecturaal werken waarschijnlijk nog het meest aan Gaudi, ook een representant van de organische architectuur, denken.