Vermogen, verdiensten, de kosten en zo in crisistijd

In de Volkskrant van vandaag lees ik een nieuwsbericht met de quasi-optimistische titel:

Aantal miljonairs in Nederland stijgt snel

De openingszin luidt:

Opmerkelijk nieuws te midden van de tsunami aan economische malheur: het aantal miljonairs in Nederland stijgt en snel ook.

Dat aantal vertoonde vorig jaar een stijging van 13 % ten opzichte van het jaar daarvoor. Daarmee komt de 'miljonairsdichtheid' (tja, we meten natuurlijk alles) in ons land op 2,6 %; en die 2,6 % bezit dan 40 % van het vermogen in Nederland. Wereldwijd hebben dergelijke 'vermogenden' bijna 40 % van het privé-vermogen in handen. In absolute getallen staan we 12de op de wereldranglijst van aantal miljonairs, die aangevoerd wordt door de VS en op de ranglijst van 'miljonairsdichtheid', die aangevoerd wordt door Qatar, bezet ons land de 15de plaats. Tot zover dit interessante miljonairs-nieuwtje. In dezelfde VK vraagt Peter de Waard zich een aantal pagina's verder in zijn rubriek 'De kwestie'af:

Is één McJob nog voldoende?

Middels een website, opgezet in samenwerking met de creditdardboer Visa raadt McDonalds zijn werknemers in de VS aan om er nog maar een baantje bij te nemen als ze tenminste enigszins rond willen komen. Want wie in de VS (slechts) een 40-urige betrekking als Mcserveerder of Mcserveerster heeft bij genoemde hamburgerkoning zou er volgens de budgetcalculator op de Mcsite practicalmoneyskills toch echt nog een baantje van 30 uur bij moeten nemen om een beetje normaal rond te kunnen komen. Maar ook in Nederland waar een 32- tot 36-urige werkweek gebruik lijkt te zijn geworden zien we volgens de Waard een snelgroeiend leger van multi-jobbers. Mensen die noodgedwongen twee of drie banen hebben. En

Amerikaanse McDonald's-werknemers krijgen 8,25 dollar per uur. In Nederland is het 8,50 euro. Maar de belastingen en premies zijn in Nederland fors hoger. En dan is er nog het verschil in koopkracht. Hiervoor heeft The Economist een handige leidraad gemaakt: de zogenoemde McWage-index of hoeveel hamburgers iemand in een bepaald land kan kopen voor een uur werken. Dan zijn de McJobs in Nederland ineens niet veel beter meer betaald.

In weer een volgend artikel in Opinie & Debat van wederom dezelfde VK wordt onder de titel

'Oude economie' is op den duur onbetaalbaar

duidelijk gemaakt hoe moeilijk het toch blijkt te zijn om in verband met klimaat-, milieu- en gezondheidskosten een reële berekening van met name de werkelijke kosten van energie te maken. Deze kosten worden overigens ondanks de schijn van het tegendeel niet door de markt maar door politieke arrangementen bepaald. Met grote letters prijkt als tussenkop in dat artikel:

Het is 'niet economisch om de wereld te redden', zegt Wall Street

Dat lijkt me geen triviale opmerking in een wereld waar 'economische drijveren en argumenten' steeds meer de boventoon voeren. Waar blijven toch de politici met visie en lef waar we juist nu zo'n behoefte aan hebben? Als economische argumenten destijds de doorslag gegeven zouden hebben zou het Kinderwetje van Van houten nu echt nog steeds niet aangenomen zijn en als men op enig moment niet 'menselijke waardigheid' zwaarder had laten wegen dan 'economisch belang' dan was ook de slavernij nu nog niet afgeschaft. Hoewel 'afgeschaft', je kunt natuurlijk afvragen of het niet als 'McSlavery' een retour aan het maken is?