Maar toch niet tegen elke prijs of ongeacht welk Europa dat wordt. Ik hoop niet dat ik me in deze nog eens op een bekende uitspraak van onze Brederoo hoef te beroepen.
Het neo-liberale ‘corporate’ Europa waar we al jaren op af stevenen en dat al grotendeels in kannen en kruiken lijkt is bepaald niet het Europa dat ik wil of waar ik naar uit zie.
One-man-one-vote or one-euro-one-vote?
Ik dacht meer aan een leefbaar Europa van de burgers en voor de mensen.
Dat zou dan in ieder geval een democratischer en een social(istisch)er Europa zijn dan zich momenteel aan het ontwikkelen is. Ook een Europa dat ook zijn culturele waarden hoog wil en weet te houden.
En ook een Europa met steviger politieke wortels zoals bijvoorbeeld Ewald van Engelen hier betoogt.
Van Rompuy zei in een interview in de Volkskrant gisteren nog:
Als de politieke leiders niet de moed betonen de Europese zaak te verdedigen, verwacht dan niet dat de burger er warm voor loopt. Zo eenvoudig ligt dat.
Dus nu even niet de vraag: meer of minder maar wat, hoe en in welke mate anders?
In verband met de politiek-structurele aspecten van zo'n Europa heeft Benjamin Barber ook nog wel wat zinnige ideetjes. Volgens mij is daar nog wel wat werk aan de winkel.
No comments:
Post a Comment