De tijd dan toch bedwongen?

Gisteren het vierde en laatste onderdeel van een cursus timemanagement (of wat ik toch interessanter en mooier vind klinken 'klokkijken voor managers en gevorderden') gevolgd.
Dan luidt de voor de hand liggende vraag: heb ik de tijd nu beter in de vingers, meer onder controle of onder de duim? Ben ik nu heer en meester over mijn of de tijd? Ben ik nu doordrongen van het feit dat het allemaal mijn tijd wel zal duren?
Niets van dat alles helaas; het is nog steeds eerder andersom en here m'n tijd, de tijd is mij nog altijd de baas en ik sjok er maar weer braaf en slaafs achteraan. Zonder genoemde cursus tekort te willen doen is er toch wel iets meer of iets anders nodig om daar verandering in te brengen.

De cursus heeft mij, vrees ik toch, niet echt iets opgeleverd of gebracht in de zin of in termen van wat de bedoeling van zo'n cursus is. Daarmee wil ik overigens niet meteen zeggen dat het helemaal zonde van mijn tijd was, een sentiment dat onder sommige deelnemers toch ook wel leefde.
Ik nam er in ieder geval weer eens kennis van of werd herinnerd aan een alleraardigst cyclisch modelletje dat ik me wel bekend voorkwam maar waar ik uit mezelf niet zo maar weer aan gedacht zou hebben. Wellicht voer ik hem nog eens op in de serie cycli en cyclische modellen:
Cycli en wat zoal te doen
Wat dan te doen?
In de cyclus van de roos
The wheel of change