Wederom eens die kant uit

Laatst plaatste ik nog wat berichtjes (Dirk bij de Rursee en Vogelsang) op dit blog over onze vakantie van vorig jaar. Die eindigde in de Eifel en wel in de Nordeifel. Op die manier kun je een vakantie dus ook behoorlijk uitsmeren. Inmiddels hadden we alweer 12 nachtjes bij onze oosterburen gelogeerd en om de draad weer op te pakken begonnen we nu maar eens in de Eifel en wel in Gondorf.
Onze volgende tijdelijke slaapplaats was Schlotheim in Thüringen en de laatste pleisterplaats op dit reisje was Spornitz in Mecklenburg-Voor-Pommeren. (dus nadrukkelijk niet daarachter of daarna!)

Dat waren dan, for the record, 12 nachten ofwel 13 dagen waarvan 4 reisdagen en 9 dagen om uit te rusten of ons anderszins onledig te houden.
Volgens de kilometerteller bedroeg de afstand van (t)huis tot (t)huis deze ronde 2732,9 km.
Ik heb niet exact berekend hoeveel euri we hieraan gespendeerd hebben dus tot zover de cijfers. Wat betreft de qualia en de kleur troffen we in elk van de drie verschillende regio ook duidelijk onderscheiden landschappen. Opvallend was dat we geen in volle bloei staande gele koolzaadvelden meer zagen. Die waren dit jaar al aanmerkelijk vroeger dan andere jaren uitgebloeid. Maar nu gaven, zij het in minder overheersende mate dan de koolzaadvelden, de ‘red poppies’ ofwel de klaprozen veelal een kleur-accent aan het landschap. Je weet wel, dat bloemetje dat ook wel symbool staat voor de gesneuvelde soldaten uit de eerste wereldoorlog, fleurde her en der met name de berm op. Wanneer de tijd en zin daar is zal er mettertijd middels woord en/of beeld wel weer iets van dit rond-reisje terug te vinden zijn op dit blog.