Well how do you do, private William McBride,luidt de eerste zin in het origineel van Eric Bogle, gevolgd door
Do you mind if I sit here down by your graveside?En zo klinkt dan het eerste couplet van wat door velen wel als het beste of meest pregnante anti-oorlogslied beschouwd wordt. Volgens de commentaren op de diverse uitvoering van deze song op youtube zijn er nogal wat grote sterke kerels die hier de ogen nauwelijks of niet goed droog bij kunnen houden. Dan hoef ik me in dat opzicht als klein menneke dus niet echt een bijzonderheid te wanen.
And rest for a while in the warm summer sun,
I've been walking all day, and I'm nearly done.
And I see by your gravestone you were only nineteen
When you joined the glorious fallen in Nineteen-Sixteen.
I hope you died quick, and I hope you died clean,
Or young Willie McBride, was it slow and obscene?
Het succes van dit nummer, in de zin van de indruk die het maakt of hoe de boodschap overkomt laat zich wellicht ook aflezen aan het aantal malen dat het gecovered werd.
Hier door Eric Bogle ten gehore gebracht in een ook al weer bijna grijs verleden
en hier in een recentere live uitvoering door een inmiddels grijzende Eric Bogle
En zo klinkt dan die Last Post:
Nog dagelijks tijdens de herdenkingsplechtigheid ter herinnering aan de gevallenen aan geallieerde kant uit die grote oorlog te horen in het Belgische Ieper.
En 'The Flowers of the Forest' klinkt, door 'the pipes' geblazen, aldus:
No comments:
Post a Comment