Hoera, geen probleem meer!?

Gewoonlijk staat de krant vol en bol van de bittere ellende en droefenis. Dat is nu eenmaal eigen aan wat we nieuws plegen te noemen. Soms wekken krantenkoppen de nodige verbazing en heel soms stemmen ze tot al dan niet licht ironisch gekleurde vrolijkheid of lokken ze zelfs een hoera-reactie uit.
Dat laatste was bij mij vanmorgen het geval toen ik met grote letters op de voorpagina las:

Vergrijzing is geen probleem meer

Nu begin ik al aardig grijs te worden dus dat was, zoals je je misschien wel voor kunt stellen, toch even een pak van mijn hart. Wat is hier dan aan de hand?

Jarenlang gold de vergrijzing gold als een aanstormende ramp. Tot donderdag. Toen liet het CPB weten dat het huishoudboekje straks op orde is. Hoe is dit wonder tot stand gebracht?

Wel door doortastend ingrijpen van ons kwartettende uitruilkabinet (b)lijkt het tij, op papier althans gekeerd.
Dat wil zeggen door het verhogen van de AOW-leeftijd, de zogenoemde hervorming(?) van de zorg en lastenverzwaring gaat de Nederlander in de toekomst de overheid geen geld meer kosten maar zal die geld gaan opleveren. Dat we daar nu toch niet eens eerder opgekomen zijn, zou je haast gaan denken.
De slotzin van het artikel lijkt me toch ook niet geheel van belang ontbloot:

De berekeningen van het CPB zijn wel met zeer veel onzekerheden omgeven.

In de Voetnoot onder op dezelfde voorpagina benadrukt Arnon Grunberg het nut en het positieve effect van goed en vrolijk nieuws, dus laat ik deze berichten ook maar vooral in het kader van de positieve beeldvorming bezien.
Ik hoef mij als lid van mijn generatie dus niet meer de oorzaak en aanstichter van een maatschappelijk rampscenario te wanen. En zoals ik al zei dat is een pak van mijn hart. Ik mag ouder worden zonder me schuldig te voelen; met dank aan Rutte en consorte en de rijksrekenmachine die CPB heet.


Dat grijzer (nog grijzer?) worden van mij, daar hebben de CPB cijfers echter totaal geen invloed op evenmin als op mijn toch wat stroevere spieren en strammere botten en wat er verder zoal wat vast kan komen te zitten. Ik geloof ook niet dat de overheid daar iets aan kan of zou willen doen. Volgens Rutte is de overheid beslist geen geluksmachine en ik vermoed dat hij er ook geen verjongingsmachine van zou willen maken.

Nu ben ik inmiddels door mijn werkgever, die ook zijn financiën op orde wil hebben, gevraagd of ik niet eerder met pensioen zou willen. Hé, ben ik dan toch een probleem als vergrijzende werknemer? Blijkbaar. Nu heb ik niet zo lang geleden al eens pensioen genoten maar ik begrijp dat er binnen afzienbare tijd gedwongen ontslagen kunnen vallen onder jongere werknemers en in een dergelijk geval zou ik gaarne plaats voor hen maken door met een goede regeling vervroegd met pensioen te gaan. Maar zo'n goede regeling (bijvoorbeeld mijn pensioenopbouw nog een jaartje door laten lopen) blijkt niet mogelijk of uit den boze omdat de overheid alle regelgeving inzet om mij zolang mogelijk aan het werk te houden. Kortom ik zou er financieel ernstig bij inschieten wanneer ik eerder zou stoppen met werken. Een oprot/ontslagpremie van twee maandsalarissen zal daar echt niets ten goede in kunnen veranderen. Nu heb ik toch zomaar het vervelende gevoel dat ik aldus nog altijd een probleem ben en wel even zal blijven.