Je weet wel die veel bezongen, bijna drieduizend kilometer lange rivier, die mooie Donau, zo schoon en zo blauw. En dan verwacht je natuurlijk ook iets te zien, nietwaar? Naast en aan de voet van de Sankt Johann Kirche zou zich de bron van de Donau bevinden. Toeristen en andere kwinkwankers zouden van heinde en verre komen om dat hier te aanschouwen en er muntjes in te gooien, in die bron. En wat denk je?; wilden wij dat ook eens doen, die bron aanschouwen, blijkt de hele zaak daar opgebroken en op de schop om gerenoveerd te worden. Als we de Donauquelle ooit nog eens in volle glorie willen zien zullen we eind 2014 of later toch nog eens terug moeten komen. Niet alleen de bron maar ook het tempeltje waar het water uit de bron de Brigach in zou moeten stromen bleek droog en in de steigers te staan. Dan maar verder gewandeld naar waar de Breg en de Brigach samenkomen want daar schijnt de Donau echt te beginnen, althans daar gaat ie Donau heten. Zoals de Duitse kindertjes op school schijnen te leren:
Brigach und Breg bringen die Donau zuwegOfwel de Brigach en de Breg brengen hier samen de Donau op weg. Ook dat plekje bleek echter weinig indrukwekkend of spectaculair. Er zwommen wat eendjes rond; een man liet er zijn hond uit, die nog een zoetwatermossel uit z’n schelp wist te wurmen en te verorberen. Luttele meters voorbij waar Brigach und Breg de Donau vormen, raasde het autoverkeer over de brug waaronder het water stroomt dat nog zo’n slordige 2850 kilometer te gaan heeft alvorens het de Zwarte Zee in zal stromen. Inmiddels zijn er, zo lees ik, wel plannen deze plek wat duidelijker te markeren en wat meer cachet te geven.
Als we dat willen zien moeten we natuurlijk wel weer over een paar jaar terugkomen en de vraag is of dat dan nog wel kan in het licht van hoe de huidige discussie over de pensioenen zich ontwikkelt? Het is heus allemaal niet allemaal koek en ei voor de wat vergrijzende Nederlandse vakantievierder!
No comments:
Post a Comment