Het was nog lang geen winter, zelfs nog geen herst toen wij in Winterberg waren. Winterberg is een vakantieoord in Sauerland waar je, zo bleek, vooral veel Nederlandse toeristen ziet.
De weergoden die ons toch doorgaans goed gezind waren op onze uitstapjes lieten het deze keer afweten. Of deden ze nu juist van zich spreken met twee dagen nat, grijs en druilerig weer?; het is, als met alles, maar net hoe je het bekijkt.
Wij dachten de eerste dag daar een paar e-bikes te huren om zo de omgeving te verkennen en tevens eens kennis te maken met de electrieke fiets. Dus op naar het centrum waar we om te beginnen, na de koffie, allebei maar eens een paar handschoenen kochten. De eerste fietsenverhuur waar we aanklopten bleek deze dag de deuren maar liever gesloten te houden vanwege het slechte en regenachtige weer.
Op naar het volgende adres, het intrigerend uitziende Oversum dat van enige afstand wel iets van een science-fiction-achtig ruimtevoertuig had en van naderbij oogde als een sportcentrum maar een hypermodern hotel bleek te zijn. Daar was ook de tourist-information gevestigd en er zouden fietsen verhuurd worden. Maar gezien het natter wordende weer besloten we dan toch maar liever te gaan wandelen dan te fietsen.
Nu besloten we ons als eerste wandeldoel maar op de plaatselijke Bodensee te richten. Dan moesten we via een soort 'slucht'-je in het Helletal lopen. Ik weet niet of je weet wat een ‘slucht’ is maar wij waren die term toevallig al eens eerder tegengekomen. Het was nu desondanks wel even zoeken naar het beginpunt.
Onze nieuwe poncho’s bleken geen overbodige luxe op dit wandelingetje.
Na een aardige afdaling door het dal bereikten we de bodensee.
Een viswatertje dat volkomen in het niet bleek te vallen vergeleken bij die andere Bodensee waar we twee jaar geleden eens over uitkeken.
De weg van deze Bodensee terug en omhoog naar de bewoonde wereld bleek aanzienlijk korter en heel wat steiler. We moesten dan ook flink naar adem happen en halverwege gaan zitten om bij te komen.
No comments:
Post a Comment