Winter- of zomerkiekjes?

Als het even kan wil ik elk jaar toch wel een fotootje van een besneeuwde witte wereld op het blog zetten. Enkele keren was dat pas in maart dus die kans is nog niet verkeken. Hoewel dat elders in het land wel het geval was hebben wij hier nog geen sneeuw gezien. Wel wat bevroren rijp op de bomen dus maar weer eens een plaatje van die boom, ditmaal berijpt:

Er zullen die afgelopen dagen heel wat mooie plaatjes geschoten zijn. Inmiddels is het weer grauw, grijs en waterkoud. En het ziet er naar uit dat dat nog even niet veranderen zal.

Dan maar wat verwijzingen middels die, inmiddels vertrouwde en welhaast onmisbare,  'links' naar wat meer zomerse beelden. Vorig jaar april vertoefden wij, terwijl er een koufrontje over Nederland trok, enige tijd op La Palma. Daar was het toen overwegend zonnig en aangenaam voorjaarsachtig.

We verbleven er in een appartement in Los Llanos de Aridane, waar elke zondagmorgen in een buitenwijkje een zogenaamde Hippiemarkt wordt gehouden. We hadden er een auto gehuurd waarmee we het eiland van noord naar zuid konden rondcrossen om het vulkanische landschap te bewonderen en te genieten. Zo zagen we her en der de zwarte stranden van dit vulkaaneiland en de hoofdstad Santa Cruz. Uiteraard wilden we daar ook een boottochtje op de oceaan meemaken.


  Volgens enkele experts zal het vulkaaneiland La Palma de komende tien- tot twintigduizend jaar bij een eruptie half in zee zakken met als gevolg een mega-tsunami, waar de honden en Wilders geen brood van lusten, en die zou de halve Verenigde Staten overspoelen. Dat gebeuren moest, wat mij betreft, nog maar even op zich laten wachten want zoals men, in navolging van Goethe wel pleegt te zeggen: Eerst Napels zien en dan sterven, wil ik dat mooie eiland La Palma nog wel eens zien zoals het er in april 2016 bij lag.

Daar zat ik ..

Gisteravond ben ik weer eens naar de kerk geweest. Dat is een gang die ik niet zo vaak maak. De aanleiding en reden daartoe was een voorstelling met de titel: 'Hier sta ik' van Kees van der Zwaard over ene Maarten Luther in de plaatselijke Hervormde kerk. Nu is het toevallig ook het Luther-jaar en mogen we dus verwachten nog het nodige over deze Maarten Luther te horen wanneer ene Donald uit Trumpland dat geluid tenminste niet al te zeer zal overstemmen.

    Het was een, wat mij betreft, een alleraardigst staaltje solo-toneel. Maar echt wijzer over Luther ben ik er toch niet van geworden. Een aantal uitzendingen van het radio-programma OVT, vast nog terug te luisteren via 'Uitzending gemist' of de VPRO-website, waren wat dat betreft informatiever. Maar ja, daar wordt natuurlijk niet gespeeld en valt niets te zien.

Nu staat deze Maarten Luther ook niet op mijn lijstje van helden of hooggewaardeerde historische figuren. Duidelijk was dat Kees van der Zwaard wel iets met Luther heeft' en hij voor hem wel degelijk een held en/of klankbord is. Dat gold overigens ook voor iemand die ik dan wel weer tot 'een van mijn helden' reken en die zelfs naar hem vernoemd werd: Martin Luther King.

De bekende thema's kwamen langs met Luther als diepgelovig mens en scherpe theoloog die opstond en weerstand bood tegen de uit de hand gelopen macht, zelfgenoegzaamheid, schijnheiligheid en inhaligheid van de centralistisch geleide Roomse kerk; Luther als botte en boerse (wat we nu zouden noemen) populist die slim gebruik wist te maken van de nieuwe media voor de PR van zijn zaak. De hete hangijzers van zijn ongemeen felle oppositie tegen de boerenopstand en zijn rol in het bestendigen en nog wat opstoken van haat en afkeer tegen de joden leken door van der Zwaard een beetje als een voetnoot afgedaan te worden met de woorden: ik kan je niet volgen, Maarten. Maar dat kan natuurlijk ook als een oproep opgevat worden en laten we dat dan maar doen: Maarten Luther hier vooral niet volgen!

... on route ..

Zaterdag vierden we het al maar vandaag is het evenals vorig jaar rond deze tijd dan echt zo ver:

Hieperde...

Gefeliciteerd Marian!

Zo volgen we toch telkens weer dezelfde route. Het zingen laat ik dit jaar maar aan de 'Stones' over:

Banaliteit op twee benen

Op de lagere school was ik uitermate geboeid door het vak Geschiedenis en speciaal door de Tweede Wereldoorlog of althans een aantal aspecten daarvan. Die interesse ging zover dat ik als tien- en elfjarig jochie dagelijks de krant afspeurde naar verslaggeving van en commentaren op het destijds gevoerde proces tegen Adolf Eichman om dat van A tot Z en in detail tot mij te nemen. Ik gold, in mijn omgeving, dan ook een beetje als een expert in het onderwerp en bedacht pas heel veel later dat dat weleens een vrij ongebruikelijke en/of merkwaardige belangstelling voor een jochie van die leeftijd zou kunnen zijn.

Wanneer we de motieven van Eichman proberen te doorgronden en te duiden komen we al snel uit op het commentaar en de filosofie van Hannah Arendt en het bekende experiment van Stanley Milgram. Dat levert dan gewoonlijk een wat onthutsend mens- en wereldbeeld op waarin beschaving en medemenselijkheid een wel heel dun laagje vernis lijkt te zijn dat zich door een wat autoritaire houding en een beroep op gehoorzaamheid en blindelingse volgzaamheid zonder al te veel moeite weg laat poetsen.

Rutger Bregman wil hier in dit stuk in de Correspondent toch wel enige stevige kanttekeningen bij plaatsen om te betogen dat we op twee benen staan en/of lopen en het heus niet alleen met dat ene been hoeven te doen dat in dit verband altijd maar weer 'in the picture' komt.

Daar zou Godfried Bomans wellicht genoegen mee genomen hebben; voor Rutger (en trouwens ook voor mij) is één zo'n been toch echt niet voldoende.  

Dat te verwensen facebook?

In een vorig blogje had ik het over het vermaledijde smoelenboek. Ik ga daar nu geen uitleg over geven maar verwijs in plaats daarvan even naar een uiteenzetting door Jason Perlow op ZDNet.

Wacht u voor Wereldwijde Waanvoorstellingen!

Martin Luther King day

Ik keek vandaag weer eens even op dat vermaledijde 'smoelenboek' en werd er op opmerkzaam gemaakt dat het Martin Luther King Day is. Nu is Martin Luther King toevallig een van mijn helden (en dat zijn er niet al te veel).
Als we nu naar 'the state of the union' ofwel de huidige toestand in de Verenigde Staten kijken, zowel naar de politieke ontwikkelingen als naar de maatschappelijke en dagelijkse werkelijkheid van 'the people in the streets of the country where the sky is said to be the limit', dan moeten we toch constateren dat de droom van dominee King nog heel ver van de werkelijkheid is.

Zie en hoor de verklaring en aanklacht van Sarah O'Neal van een jaartje geleden dat ze de titel een overreactie meegaf:
Hoezo: overreageren?

Waar blijft de volgende King of zijn opvolg(st)er?

Beter bidden?

Ik lees gisteren in de krant dat een (bijna) naamgenoot van mij (hij heeft een 'j' meer en nog een extra 'f' aan het eind) wil promoveren op het onderwerp 'gebedsgenezing'.

Ik zal voor hem duimen.

Weer zo'n jaarwisseling?

De laatste dag van vorig jaar een museumbezoekje af gelegd.
Gisteravond Claudia gekeken en vond haar leuk en goed.
Ook wat diep in het glaasje gekeken en gewoontegetrouw ons nieuwe jaar in laten luiden door Jools met zijn annual Hootenanny.

En goede voornemens ... ach, deze jaarwisseling niet echt over nagedacht. Maar Marian wist er vanmorgen nog wel een te bedenken, te weten: meer fruit eten. Dat deden we namelijk altijd wel redelijk braaf maar sinds we de pensioengerechtigde leeftijd behaald hebben en niet meer naar de baas gaan is daar zomaar ernstig de klad in gekomen.
Nu is, waar het onze goede voornemens betreft, je iets voornemen één ding maar dat vervolgens ook blijven doen meestal iets heel anders! En 'gewoontevorming' blijkt dan vaak het verbindend element (of juist de 'missing link') tussen beiden te zijn, aldus De Correspondent.
Mocht je dat stuk helemaal uitlezen en, omdat je je er wel in kunt vinden, ook nog even in eerste stuk onder 'Meer lezen?' wilt duiken dan bestaat de kans dat je denkt: ja, kom laat ik mijn pensioenfonds ook eens aan hun vestje trekken over die klimaatkwestie. Dat doe je dan op deze website en ziedaar: had je je een uur geleden nog helemaal niets voorgenomen in die richting en heb je inmiddels je eerste goede daad van enige betekenis voor dit jaar verricht.

Leuker kunnen ze het toch niet maken voor de wat luiere 'gutmensch' van goede wil. De wereld redden of verbeteren ging volgens mij nog niet eerder zo gemakkelijk als nu bij de start van 2017.