Au REPOS

REPOS staat hier niet voor eens lekker uitrusten of voor een plek om eens heel genoeglijk en ontspannen te vertoeven, maar voor de Rotterdam Elderly Pain Observation Scale. En dat betreft dan een poging om een uitermate subjectief gegeven als 'pijn' zoveel en zo goed als mogelijk te objectiveren in de zin van op de juiste signalen letten en die signalen op een juiste wijze te wegen.

Gistermiddag mocht ik op mijn werk een cursus/bijeenkomst bijwonen waar mevrouw drs. Anneke Boerlage verslag deed en uitleg gaf over haar specifieke bemoeienis met die REPOS. Dat betreft dan het gebruik ervan bij mensen met een ‘uitingsbeperking’ of mensen die ‘wilsonbekwaam’ heten te zijn. We konden ook even zelf oefenen door 10 maal aan de hand van twee minuten video-opnamen op de lijst van 10 items te scoren om vervolgens met behulp van een beslisboom een interpretatieslag te maken om in te schatten of je echt met uitingen van pijn of van eventueel ander emotioneel ongemak van doen hebt, waarna de mate van pijn op een schaal van 0 tot 10 gescoord kan worden.

Henk deed in twee blogjes onder het kopje ‘Pijn als onderschat thema’ al eerder verslag van eenzelfde middag veertien dagen geleden. Dan moest ik maar niet teveel in herhalingen vervallen en en liever daar naar verwijzen.

Over de prevalentie; als ik me niet vergis gaf mevrouw Boerlage voor de bejaardenzorg een schatting van ruim 160.000 gevallen onder dementerende bejaarden en voor de zorg aan verstandelijk gehandicapten een eigen schatting van zo’n 16.000 gevallen. Dan lijkt mij dat daar een wereld te winnen is en er een taak en een plicht ligt voor de zorg.

Mijn conclusie van deze middag luidt dan ook dat dit een bijzonder interessant onderwerp is en ook een belangwekkend onderwerp in de zin dat we op dit terrein een geweldige kwaliteitslag in de zorg zouden kunnen maken wanneer meer instellingen zich deze expertise eigen zouden maken en dan vooral een goed vervolg aan de uitslag van dergelijke metingen zouden geven. Nogmaals, het lijkt me evident dat een brede implementatie en een goed gebruik van deze schaal een enorme kwaliteitslag in de zorg zou kunnen betekenen. En dan doel ik niet op het soort kwaliteitslag dat vooral administratief van aard is, dat veelal gepaard gaat met nieuwe regeltjes, registratie- en controleprocedures, kortom het soort waar managers nogal eens goede sier mee plegen te maken maar op een zeer basale en voorwaardelijke verbetering van de levenskwaliteit van veel patiënten of cliënten.