The mood of the sixties

Het vorige stukje over de LSD-prof Timothy begon ik wat licht ironisch met de opmerking dat je veel van mijn generatiegenoten, de zogeheten babyboomers, nog regelmatig met onverholen nostalgie en weemoed over die ‘good old sixties’ kunt horen spreken. Die nostalgie en weemoed betreft dan gewoonlijk herinneringen aan eigen jeugdervaringen en zoiets is mij ook bepaald niet geheel vreemd. Om bij degenen die daar gevoelig voor zijn die gemoedstoestanden nog even wat op te rakelen plaatste ik er een youtube filmpje van de Moody Blues bij: Legend of a Mind. Maar dat filmpje dateert niet van en gaat niet over die tijd, alleen de tekst ter ere van professor en hippieheld Tim Leary verwijst er deels naar.

Dit youtube verslag over de ‘Moodies’ en de ‘mood of the sixties’ vertelt veel meer over de stemming en het gevoelen van toen: Dat geldt evenzeer voor een documentaire die ik onlangs op TV zag over Leonard Cohen ten tijde van ditzelfde festival. Dat was het ‘Isle of Wight Festival’ dat je ook wel het Europese ‘Woodstock’ zou kunnen noemen. Ik was destijds trouwens één van dat 600.000 koppen tellende publiek. En ja, ze speelden toen uiteraard ook Legend of a Mind (op ca. 1uur in het filmpje). En wat er van die boodschap van Love and Peace terecht gekomen is?; ja wie het weet mag het weer zeggen.