Al die onderscheiden richtingen, leraren en lijnen in het huidige aikido (ver)wijzen overigens veelal eensgezind terug naar Morihei Ueshiba, als de grondlegger of 'the founder' van het aikido. Doorgaans spreekt men dan uitermate respectvol over O Sensei ofwel 'de grote meester'.
Voor de gemiddelde westerling kan zelfs de indruk ontstaan als betrof het een bijna halfgod.
Ueshiba (1883-1969) had zich in Japan de nodige faam verworven als 'martial artist' ofwel beoefenaar van gevechtskunsten. Er is heel wat gezegd en geschreven over zijn leven en het, door hem ontwikkelde of in het leven geroepen, aikido. De weerslag daarvan is ook te vinden op het internet. Zoals bijvoorbeeld op dit blog of bij, de kronikeur van het aikido, Stanley Pranin.
Twee regelmatig terugkerende thema's in wat ik daar over las, gaan telkens over de aard en de invloed van zijn bemoeienis met de Omoto sekte of religie (voor meer daarover: ziehier) en over de mate waarin het aikido overeenkomt en schatplichtig zou zijn aan het aiki-jujutsu van de Daito-ryu.
Bekend zijn ook de verhalen van zijn leerlingen die er totaal geen touw meer aan vast konden knopen wanneer Ueshiba zich in woord of geschrift uitliet over de filosofische of spirituele grondslagen van zijn aikido.
Wie meer wil weten over de spirituele danwel filosofische achtergronden van het aikido zou bijvoorbeeld een van de volgende bronnen kunnen raadplegen:
- Aikido and the Harmony of Nature
door Mitsugi Saotome
- Enlightenment through Aikido
door Kanshu Sunadomari
- The Spiritual Foundations of Aikido
door William Gleason
of anders misschien in een van de boeken van John Stevens hierover.
Er is in ieder geval genoeg over dit onderwerp en over deze man geschreven om nieuwsgierigen en belangstellenden een poosje bezig te houden.
Voor wie meer van kort en krachtig houdt, hier nog even twee van zijn, wat mij betreft, meest markante uitspraken:
- dat hij op hoge leeftijd en als alom gevierd meester zei zich steeds meer een leerling en nog altijd een beginner te voelen
en
- dat je meest geduchte vijand en daarmee het grootste gevaar zich doorgaans niet tegenover of buiten je bevindt maar meestal ergens diep in jezelf huist.
Wijsheid en/of zelfkennis?
Monday, April 25, 2016
Saturday, April 23, 2016
Quedlinburg
Die digitale schoenendoos puilt dus aardig uit. En daar kom ik niet alleen foto's van 15 jaar geleden maar tot die van vorig jaar tegen. Zoals bijvoorbeeld die met de vakwerkhuizen uit Quedlinburg.
Vakwerkbouw kom je in heel Noord-, Midden- en Oost-Europa tegen maar we zien het toch vaak als kenmerkend voor Duitsland. Zo zagen wij het in september weer volop in de Harz in Goslar, Quedlinburg en Wernigerode, de grotere plaatsen aldaar bekend om hun Fachwerkhäuser.
Op een regenachtige, druilerige vakantiedag waren we, na daar wandelschoenen te hebben gekocht, al rap uitgekeken in het plaatsje Thale. Met zulk weer kun je maar beter in de stad vertoeven en derhalve reden we naar het nabijgelegen Quedlinburg.
Ik wist dat zich daar iets van een Lyonel Feininger Museum/Galerie moest bevinden en dat leek ons gezien het weer wel even een goede en hoe dan ook droge bestemming. Feinnger die mij enkel als schilder (en aan het Bauhaus geliëerd) bekend was, bleek vooral ook cartoonist en graficus te zijn geweest en naast iets van zeven schilderijen werd hoofdzakelijk dat grafische werk van hem getoond. Er was een ‘sonderaustellung’ van cartoons (spotprenten) over de fiets en het gebruik daarvan aan het begin van de vorige eeuw door Feininger (die zelf zo’n tweewieler, een ‘Cleveland’ van Amerikaanse makelij, reed en daar duizenden kilometers mee aflegde) en tijdgenoten. Feininger leek daar dus meer impact gehad te hebben gehad als liefhebber en voorvechter van de tweewieler dan als schilder.
Toen ik deze foto nam snelde er met 'grosse geschwindigheit' een suppost op mij af die mij gestreng wees op de bordjes die mij toch duidelijk hadden moeten maken dat hier niet gefotografeerd mocht worden. Dus zullen jullie het verder zonder beeldverslag van de ‘sonderaustellung’, waar we overigens betrekkelijk snel doorheen waren, moeten stellen. Eenmaal weer buiten begon zowaar het zonnetje er wat doorheen te piepen en werd de temperatuur nog zeer behaaglijk. Fietsweer, zou je haast zeggen, maar die hadden we natuurlijk niet bij ons.
Dan maar weer in de benenwagen en wat plaatjes van het slot en de dom geschoten, die die dag helaas beiden gesloten waren, maar van waar je nagenoeg rondom mooi de stad kunt overzien. Met dit weer en dit uizicht bepaald geen straf voor ons.
En natuurlijk nog wat beelden van de vakwerkhuizen en -gebouwen in Quedlinburg, waarvan er hier, in het voormalige Oost-Duitsland, ook een paar zeker nog een likje verf en een flinke opknapbeurt zouden kunnen gebruiken.
Je zou zoiets toch direct verkopen!; maar ja, wie wil er zoiets kopen?
Nu hadden we onze auto stomtoevallig vlak bij die van Malermeister Pielemeier geparkeerd en die, zo leek ons, hoeft hier voorlopig vast nog niet zonder werk te zitten.
Vakwerkbouw kom je in heel Noord-, Midden- en Oost-Europa tegen maar we zien het toch vaak als kenmerkend voor Duitsland. Zo zagen wij het in september weer volop in de Harz in Goslar, Quedlinburg en Wernigerode, de grotere plaatsen aldaar bekend om hun Fachwerkhäuser.
Op een regenachtige, druilerige vakantiedag waren we, na daar wandelschoenen te hebben gekocht, al rap uitgekeken in het plaatsje Thale. Met zulk weer kun je maar beter in de stad vertoeven en derhalve reden we naar het nabijgelegen Quedlinburg.
Ik wist dat zich daar iets van een Lyonel Feininger Museum/Galerie moest bevinden en dat leek ons gezien het weer wel even een goede en hoe dan ook droge bestemming. Feinnger die mij enkel als schilder (en aan het Bauhaus geliëerd) bekend was, bleek vooral ook cartoonist en graficus te zijn geweest en naast iets van zeven schilderijen werd hoofdzakelijk dat grafische werk van hem getoond. Er was een ‘sonderaustellung’ van cartoons (spotprenten) over de fiets en het gebruik daarvan aan het begin van de vorige eeuw door Feininger (die zelf zo’n tweewieler, een ‘Cleveland’ van Amerikaanse makelij, reed en daar duizenden kilometers mee aflegde) en tijdgenoten. Feininger leek daar dus meer impact gehad te hebben gehad als liefhebber en voorvechter van de tweewieler dan als schilder.
Toen ik deze foto nam snelde er met 'grosse geschwindigheit' een suppost op mij af die mij gestreng wees op de bordjes die mij toch duidelijk hadden moeten maken dat hier niet gefotografeerd mocht worden. Dus zullen jullie het verder zonder beeldverslag van de ‘sonderaustellung’, waar we overigens betrekkelijk snel doorheen waren, moeten stellen. Eenmaal weer buiten begon zowaar het zonnetje er wat doorheen te piepen en werd de temperatuur nog zeer behaaglijk. Fietsweer, zou je haast zeggen, maar die hadden we natuurlijk niet bij ons.
Dan maar weer in de benenwagen en wat plaatjes van het slot en de dom geschoten, die die dag helaas beiden gesloten waren, maar van waar je nagenoeg rondom mooi de stad kunt overzien. Met dit weer en dit uizicht bepaald geen straf voor ons.
En natuurlijk nog wat beelden van de vakwerkhuizen en -gebouwen in Quedlinburg, waarvan er hier, in het voormalige Oost-Duitsland, ook een paar zeker nog een likje verf en een flinke opknapbeurt zouden kunnen gebruiken.
Je zou zoiets toch direct verkopen!; maar ja, wie wil er zoiets kopen?
Nu hadden we onze auto stomtoevallig vlak bij die van Malermeister Pielemeier geparkeerd en die, zo leek ons, hoeft hier voorlopig vast nog niet zonder werk te zitten.
Labels:
Duitsland,
Harz,
Lyonel Feininger,
Pielemeier,
Quedlinburg,
vakantie,
vakwerkhuizen
Wednesday, April 20, 2016
Over Europa en democratie
Een musicus van enige naam en faam:
Een niet onbekende klokkenluider:
Een gerenommeerde econoom van over de grote sloot:
En zomaar iemand uit Spanje die mij volledig onbekend is:
Een niet onbekende klokkenluider:
Een gerenommeerde econoom van over de grote sloot:
En zomaar iemand uit Spanje die mij volledig onbekend is:
Labels:
Ada Colau,
Brian Eno,
democratie,
DiEM25,
Europa,
James Galbraith,
Julian Assange
Monday, April 18, 2016
Ken uzelf of ken uw zelf?
Ik mag doorgaans wel graag vragen stellen en vraagtekens gebruiken op dit blog. Als ik mij goed herinner begon dat vooral met de intrigerende vraag naar identiteit ofwel: wie ben ik?
Daar refereerde ik dan ook nog even aan het bekende adagium dat wij, in de Westerse wereld, aan het orakel van Delphi plegen toe te schrijven:
Daar refereerde ik dan ook nog even aan het bekende adagium dat wij, in de Westerse wereld, aan het orakel van Delphi plegen toe te schrijven:
Labels:
(on)wijsheden,
bewustzijn,
identiteit,
kennis,
orakel,
orakel van Delphi,
zelf,
zelfkennis
Sunday, April 17, 2016
Varoufakis and Childers over democratie en Europa
Een geluid uit het land waar we het woord 'democratie' aan te danken hebben:
En een geluid uit een land aan de andere buitenste rand van Europa:
Labels:
democratie,
DiEM25,
Europa,
Nessa Chillders,
Yanis Varoufakis
Saturday, April 16, 2016
Meer of minder Europa?
Domme vraag, hè? Want waar of in welk opzicht dan meer en waar of in welk opzicht dan minder? Ging het dan niet meer om de vraag welk of wat voor Europa wij met elkaar willen maken?
Een Europa met of zonder grenzen? Ook al zo'n onmogelijke vraag! Alles waarvan wij vinden of zeggen dat het iets is valt in zekere zin te definiëren en betekent definiëren niet zoiets als afbakenen en de grenzen aangeven van wat het is en niet is of van wat het volgens ons dan zou moeten zijn en niet zou moeten zijn?
Hieronder een manifest dat wat lijnen uit wil zetten en wat grenzen aan wil geven voor ons Europa. Voor de directe en reeds begonnen toekomst van dit continent dat maar moeizaam of niet van het verleden lijkt te willen leren. Door een clubje dat in hun poging om, tegen de populistische stroom in, het roer wat om te gooien en toch nog iets van ons Europa te maken, op mijn sympathie kan rekenen.
Democracy in Europe
Movement 2025
DiEM25 - De EU zal gedemocratiseerd worden of zij zal uiteenvallen
EEN MANIFEST VOOR DE DEMOCRATISERING VAN EUROPA
De machthebbers in Europa maken zich wel zorgen over hun competitiviteit op wereldvlak, over migratie en terrorisme, maar echt bang zijn ze slechts voor één ding: Democratie! Ze spreken wel in naam van de democratie, maar alleen om die in de praktijk te ontkennen, te verdrijven en te verstikken. Ze willen de democratie annexeren, omzeilen, corrumperen, mystificeren, regisseren en manipuleren om haar vleugellam te maken en alle mogelijkheden te ontnemen.
Immers, machtsuitoefening door de volkeren van Europa, het regeren van de demos, dát is de nachtmerrie van:
• De Brusselse bureaucratie (en haar meer dan 10.000 lobbyisten)
• De inspectiebrigades en de Trojka die zij vormden samen met onverkozen technocraten van andere internationale en Europese instellingen
• De machtige Eurogroep die geen juridische of verdragsrechtelijke basis heeft
• Geredde bankiers, fondsbeheerders en oligarchieën die steeds weer de kop opsteken, met hun minachting van de massa’s en hun georganiseerde vertegenwoordigingen
• Politieke partijen die zich beroepen op liberalisme, democratie, vrijheid en solidariteit, om er, wanneer ze in een regering zitten, de meest elementaire principes van te verraden
• Regeringen die brutale ongelijkheid creëren en versterken door het implementeren van destructief bezuinigingsbeleid
• Mediatycoons die van angstzaaierij een kunst hebben gemaakt, als voortreffelijke bron van macht en winst
• Grote bedrijven die onder één hoedje spelen met duistere overheidsinstellingen en dezelfde angsten verspreiden, ter vergoelijking van geheimhouding en een bewakingscultuur, om zo de publieke opinie naar hun hand te zetten.
De Europese Unie was een buitengewone prestatie, die Europese volkeren met verschillende talen en verschillende culturen vreedzaam bij elkaar bracht, en zo bewees dat het mogelijk was om een gemeenschappelijk kader te bieden voor mensenrechten in een continent dat, niet lang ervoor, het toneel was geweest van moorddadig chauvinisme, racisme en barbarij. De Europese Unie had het spreekwoordelijk baken geweest kunnen zijn dat de wereld toonde hoe eeuwenlange conflicten en kwezelarij toch vrede en solidariteit konden baren.
Helaas, momenteel verdeelt een gemeenschappelijke bureaucratie en een gemeenschappelijke munt de Europese volkeren, die aan een eenmaking begonnen waren niettegenstaande hun verschillende talen en culturen. Een bondgenootschap van kortzichtige politici, functionarissen met naïeve economische opvattingen en incompetente financiële ’experts’ onderwerpt zich slaafs aan de oekazen van financiële en industriële conglomeraten. Dit vervreemdt de Europeanen en wakkert een gevaarlijke anti-Europese houding aan. Fiere volkeren worden tegen elkaar opgezet. Het gevolg is dat nationalisme, extremisme en racisme opnieuw de kop opsteken.
Aan de basis van de uiteenvallende EU ligt een schuldig bedrog: een zeer politiek, ondoorzichtig en van bovenaf opgelegd besluitvormingsproces wordt voorgesteld als ’apolitiek’, ’technisch’, ‘procedureel’ en ’neutraal’. De bedoeling is om de Europeanen te verhinderen om democratische controle uit te oefenen op hun geld, financiën, arbeidsvoorwaarden en leefmilieu. De prijs die we betalen voor dit bedrog is niet alleen het einde van de democratie, maar ook een pover economisch beleid:
• De economieën van de eurozone worden in de afgrond van concurrerend soberheidsbeleid gedreven, wat leidt tot permanente recessie in de zwakkere landen en onderinvestering in de kernlanden
• EU-lidstaten buiten de eurozone worden van Europa vervreemd en zoeken hun heil en bondgenoten in verdachte oorden, waar ze waarschijnlijk niets anders zullen vinden dan ondoorzichtige, dwingende vrijhandelsverdragen die hun soevereiniteit ondermijnen
• Nooit gekende ongelijkheid, verdwijnende hoop en oprukkende haat floreren in heel Europa
Er blijft dan maar de keuze tussen twee kwaden:
• Zich terugtrekken in de cocon van de natiestaat
• Of zich overgeven aan de Brusselse democratie-vrije zone.
Er moet toch een andere weg zijn. En ja, die is er!
Het is de weg waartegen het officiële ’Europa’ met zijn autoritaire mentaliteit zich met elke vezel verzet:
Een heropleven van democratie! Precies voor zo een heropleving roept onze beweging, DiEM25, op.
Wat DiEM25 bezielt is één radicaal idee:
Democratiseer Europa! Want de EU zal democratisch worden of uiteenvallen!
Onze doelstelling om Europa te democratiseren is realistisch. Ze is niet utopischer dan de oorspronkelijke stichting van de Europese Unie dat was. En inderdaad, ze is minder utopisch dan de huidige antidemocratische uiteenvallende Europese Unie in leven te willen houden.
Onze doelstelling om Europa te democratiseren is enorm dringend, want als er niet vlug vooruitgang is, kan het onmogelijk worden om het geïnstitutionaliseerd verzet nog het hoofd te kunnen bieden, en kan Europa het punt bereiken waarop geen terugkeer meer mogelijk is. Wij geven ons tien jaar de tijd, tot 2025.
Als we er niet in slagen Europa binnen uiterlijk tien jaar te democratiseren, als de autocratische machten van Europa erin zullen slagen de democratisering te wurgen, zal de EU verpletterd worden onder haar hybris, haar zelfoverschattende grootheidswaan, en uiteenspatten, en de brokstukken zullen iedereen treffen, niet alleen in Europa.
WAAROM VERLIEST EUROPA HAAR INTEGRITEIT EN HAAR ZIEL?
In de naoorlogse periode waarin de EU werd gevormd was er een heropbloei van de nationale culturen in een geest van internationalisme, verdwijnende grenzen, gedeelde voorspoed en een stijgende levensstandaard die de Europeanen dichter bij elkaar bracht. Maar het slangenei lag in het hart van het integratieproces.
Vanuit een economisch standpunt bekeken, begon de EU haar leven als een kartel van de zware industrie (waar later de landbouw bijkwam) dat zich toelegde op het vastleggen van de prijzen en de verdeling van de oligopolie-winsten via de Brusselse bureaucratie. Het aldus ontstane kartel en zijn beheerders in Brussel waren beducht voor de demos en verachtten het idee van een regering door het volk.
Geduldig en methodisch werd er een proces van depolitisering van de besluitvorming in gang gezet. Het gevolg was dat langzaam maar zeker de demos uit de democratie verdween, en de beleidsvorming met een allesomvattend pseudo-technocratisch fatalisme omhuld werd. Nationale politici werden rijkelijk beloond voor hun stilzwijgende instemming met het tot politiek-vrije zones verklaard worden van de Commissie, de Raad, Ecofin, de Eurogroep en de Europese Centrale Bank. Wie tegen dit proces van depolitisering was werd als on-Europees bestempeld en als storende dissonant beschouwd.
Zo nam het bedrog in het hart van de EU een aanvang. Een bedrog dat leidde tot de institutionalisering van een beleid dat deprimerende economische cijfers voortbrengt, en tegenspoed die helemaal vermeden had kunnen worden. Eenvoudige principes die ooit door een overtuigender Europa beleden werden gingen voor de bijl:
• Regels moeten de Europeanen ten goede komen, niet andersom
• De munt moet een middel zijn, en geen doel op zich
• Een gemeenschappelijke markt is alleen consistent met democratie als het democratisch tot stand gekomen gemeenschappelijke verdedigingsmechanismen bevat voor de zwakkeren in Europa en voor het leefmilieu
• Democratie kan geen luxegoed zijn voor kredietverleners dat ontzegd wordt aan schuldenaars
• Democratie is essentieel om de ergste, zelfvernietigende tendensen van het kapitalisme te beperken en nieuwe perspectieven te openen voor sociale harmonie en duurzame ontwikkeling.
Als reactie op het onvermijdelijke onvermogen van de tot kartel gevormde Europese ’sociale markteconomie’ om te reageren op de Grote Recessie van 2008 zijn de Europese instellingen die verantwoordelijk zijn voor deze mislukking sindsdien steeds autoritairder geworden. En hoe meer ze de democratie verstikken en hoe minder legitiem hun politiek gezag wordt, des te sterker worden de krachten van economische recessie, en des te driester hun autoritair optreden. Zo versterken de tegenstanders van de democratie hun macht terwijl hun legitimiteit vermindert. Als dit hoop en voorspoed brengt is het alleen voor de happy few, die daar alleen maar van kunnen genieten in goed beveiligde villa’s die hen afschermen van de rest van de samenleving.
Dit is het onderhuids proces in de Europese crisis. Het doet de volkeren in zichzelf keren, het zet ze tegen elkaar op, het versterkt chauvinisme en vreemdelingenhaat. De privatisering van de angst, de schrik voor de ’ander’, de beperking van de ambities en de beleidsdoelstellingen tot de nationale grenzen, dreigen tot een gevaarlijk verval van de gemeenschappelijke doelstellingen te leiden, wat Europa alleen maar kan schaden. De ellendige Europese reactie op de crisis van banken en schulden, op de vluchtelingencrisis, op de behoefte aan een samenhangend buitenland-, migratie-en anti terrorismebeleid, het zijn allemaal voorbeelden van wat er gebeurt als solidariteit een loos woord is geworden:
• De schade aan de Europese integriteit ten gevolge van het neerslaan van de Atheense Lente en het daaropvolgend opleggen van een economisch ’hervormingsprogramma’ dat alleen maar kon mislukken
• Het gangbare uitgangspunt dat het altijd de sociaal zwaksten moeten zijn die betalen voor de misstappen van de welvarendste renteniers als een overheidsbegroting ondersteund moet worden of een bank gered
• De permanente poging om arbeidskracht tot koopwaar te maken en democratie van de werkvloer te bannen
• De schandalige ’not in my backyard’-houding van de meeste EU-lidstaten tegenover de vluchtelingen die op de Europese kusten landen. Het illustreert het ethisch verval en de politieke verlamming van het Europees bestuursmodel, en het toont aan dat het ontbreken van intra-Europese solidariteit xenofobie voortbrengt tegenover niet-Europeanen
• Het komisch effect wanneer we de woorden ’European’, ’foreign’ en ’policy’ na elkaar plaatsen
• Het gemak waarmee Europese regeringen na de aanslagen in Parijs besloten dat de oplossing bestaat uit het heroprichten van grenzen, terwijl de meeste aanvallers EU-ingezetenen waren. Het illustreert opnieuw de morele paniek die de Europese Unie bevangt bij haar onvermogen om Europeanen bij elkaar te brengen om tot gemeenschappelijke Europese antwoorden op gemeenschappelijke Europese problemen te komen.
WAT TE DOEN? ONZE HORIZON
Realisme eist dat we toewerken naar enkele mijlpalen binnen een realistisch tijdskader. Daarom mikt DiEM25 op een viertal doorbraken, regelmatig verdeeld over de tijd, met als doel het tot stand brengen van een volledig democratisch, functioneel Europa tegen 2025.
Momenteel voelen Europeanen zich overal in de steek gelaten door de Europese instellingen. Van Helsinki tot Lissabon, van Dublin tot Kreta, van Leipzig tot Aberdeen voelen de Europeanen dat een grimmige keuze snel naderbij komt: de keuze tussen authentieke democratie en sluipende desintegratie. We dienen ons te verenigen om zeker te stellen dat Europa de voor de hand liggende keuze maakt: authentieke democratie! Op de vraag wat we willen en wanneer we het willen, antwoorden wij:
ONMIDDELLIJK: volledige transparantie van de besluitvorming.
• De vergaderingen van de EU Raad, die van Ecofin, de Eurogroep, FTT moeten openbaar worden via live-streaming
• De verslagen van de zittingen van de raad van bestuur van de Europese Centrale Bank dienen gepubliceerd te worden binnen een paar weken na afloop van de vergaderingen
• Alle documenten, die betrekking hebben op cruciale onderhandelingen (bijvoorbeeld over TTIP, de ’nood’-kredieten, of de status van Groot-Brittannië) die invloed hebben op alle facetten van de toekomst van de Europese burgers moeten op het internet komen
• Een verplicht register voor lobbyisten, dat de namen van hun klanten bevat, hun bezoldiging, en een lijst van vergaderingen met (al dan niet verkozen) Europese verantwoordelijken.
BINNEN TWAALF MAANDEN: de voortdurende economische crisis aanpakken door gebruik te maken van de bestaande instellingen, binnen het raamwerk van de bestaande verdragen van de Europese Unie.
De crisis van Europa ontvouwt zich gelijktijdig op vijf gebieden:
• Staatsschulden
• Banken
• Ontoereikende investeringen
• Migratie
• Groeiende armoede.
Deze vijf gebieden worden tegenwoordig overgelaten aan nationale regeringen, die echter de macht tot handelen ontbreekt. DiEM25 zal gedetailleerde politieke voorstellen doen om alle vijf die gebieden te europeaniseren, terwijl tegelijkertijd de discretionaire macht van Brussel wordt ingeperkt en macht wordt teruggegeven aan de nationale Parlementen, regionale raden, en gemeenteraden en aan burgergemeenschappen. De politieke voorstellen zullen tot doel hebben de bestaande instellingen te herschikken (door een creatieve herinterpretatie van de bestaande verdragen en statuten) om de crisissen van de staatsschulden, van de banken, van ontoereikende investeringen en groeiende armoede te stabiliseren.
BINNEN TWEE JAAR: Een Grondwetgevende Vergadering
Het volk van Europa heeft het recht om zich met de toekomst van de Unie in te laten, en de plicht Europa (tegen 2025) tot een volledig ontwikkelde democratie met een soeverein Parlement te maken, dat het nationale zelfbeschikkingsrecht respecteert en de macht deelt met de nationale Parlementen, regionale vergaderingen en de gemeenteraden.
Hiertoe dient een Vergadering van Afgevaardigden te worden bijeengeroepen. DIEM25 zal streven naar een Grondwetgevende Vergadering bestaande uit vertegenwoordigers, die verkozen zijn op transnationale lijsten. Wanneer de universiteiten vandaag de dag een beroep doen op Brussel voor financiering van wetenschappelijk onderzoek moeten zij allianties vormen die de landsgrenzen overstijgen. Op dezelfde wijze zou verkiezing voor de Grondwetgevende Vergadering lijsten moeten vereisen, waarop kandidaten staan uit een meerderheid van de Europese landen. De Grondwetgevende Vergadering die daaruit voortkomt zal gemachtigd zijn over een toekomstige democratische Grondwet te beslissen, die binnen de tien jaar alle bestaande Europese verdragen zal vervangen.
TEGEN 2025: VAN KRACHT WORDEN VAN DE BESLUITEN VAN DE GRONDWETGEVENDE VERGADERING
WIE ZAL DE VERANDERING BRENGEN?
Wij, de volkeren van Europa, hebben de plicht om de controle over ons Europa terug te winnen van ’technocraten’ die geen rekenschap verschuldigd zijn, van hun medeplichtige politici en van obscure instellingen.
Wij komen uit alle delen van het continent en zijn verenigd door verschillende culturen, talen, dialecten, partijpolitieke voorkeuren, ideologieën, huidskleur, genderidentiteiten, geloofsovertuigingen en verschillende opvattingen over wat een goede maatschappij is. Wij stichten DiEM25 met de bedoeling over te gaan van het Europa van “Wij de regeringen” en “Wij, de technocraten” naar het Europa van “Wij, de volkeren van Europa”.
Onze vier beginselen luiden:
• Geen Europees volk kan vrij zijn zolang de democratie van een ander volk wordt geschonden
• Geen Europees volk kan in waardigheid leven zolang die aan een ander wordt ontzegd
• Geen Europees volk kan op welstand hopen zolang een ander volk in permanente insolvabiliteit en economische depressie wordt gestort
• Geen Europees volk zal groei kennen zonder toegang tot basisgoederen voor haar zwakste burgers, zonder geestelijke ontwikkeling, zonder ecologisch evenwicht en zonder de vaste wil om vrij te worden van fossiele brandstof, in een wereld die haar gewoonten verandert, in plaats van het klimaat van de planeet.
Wij sluiten aan bij een grootse traditie van mede-Europeanen die eeuwenlang strijd hebben gevoerd tegen de vermeende ’wijsheid’ dat democratie een luxe is en dat de zwakken hun lijden maar te ondergaan hebben.
Met ons hart, ons verstand en onze wil gericht op deze inzet en vastbesloten het verschil te maken, verklaren wij:
ONZE BELOFTE
Wij roepen onze mede-Europeanen op zich onverwijld aan te sluiten om met ons de beweging te vormen die wij DiEM25 noemen, om:
• Samen te strijden tegen een Europese gevestigde orde en haar diepe minachting van democratie; om samen de Europese Unie te democratiseren
• Komaf te maken met het herleiden van alle politieke verhoudingen tot machtsverhoudingen, die als louter technische besluiten worden voorgesteld
• De EU-bureaucratie te onderwerpen aan de soevereine wil van de volkeren van Europa
• De gebruikelijke dominantie van ondernemersmacht over de wil van burgers te ontmantelen De regels die gelden voor onze interne markt en gemeenschappelijke munt opnieuw tot onderwerp van politiek te maken.
Wij zijn van mening dat het model van nationale partijen, die dunne allianties aangaan in het Europees Parlement, achterhaald is. De strijd voor een democratie van onderop (op lokaal, regionaal of nationaal niveau) is een noodzaak, maar zal niet volstaan als die gevoerd wordt zonder internationalistische strategie gericht op een pan-Europese coalitie voor de democratisering van Europa. De Europese democraten moeten eerst samenkomen, een gemeenschappelijke agenda opstellen en dan wegen vinden om die te verbinden met de lokale gemeenschappen en met het regionale en nationale niveau.
Ons overkoepelend streven, het democratiseren van Europa, is verweven met de ambitie zelfbestuur (economisch, politiek en sociaal) te bevorderen op lokaal, gemeentelijk, regionaal en nationaal niveau, om de coulissen van de macht open te gooien voor de openbaarheid, om sociale en burgerbewegingen te omarmen, en alle bestuursniveaus te bevrijden van de macht van de bureaucratie en de bedrijven.
Wij geloven in een Europa van Rede, Vrijheid, Verdraagzaamheid en Verbeelding, gesteund op een alomvattende Transparantie, ware Solidariteit en echte Democratie.
Wij willen:
• Een Democratisch Europa, waarin alle politiek gezag voortkomt uit de soevereine volkeren van Europa
• Een Transparant Europa waar alle besluitvormingsprocessen plaatsvinden onder toezicht van de burgers
• Een Verenigd Europa, waar de burgers van de verschillende landen net zoveel met elkaar gemeen hebben als de burgers binnen een land
• Een Realistisch Europa dat zich radicale, maar toch haalbare democratische hervormingen tot taak stelt
• Een Gedecentraliseerd Europa, dat centrale macht aanwendt om democratie op de werkvloer, in grote en kleine steden, in regio’s en landen zo groot mogelijk te maken
• Een Pluralistisch Europa van verschillende regio’s, etnische groepen, geloofsovertuigingen, naties, talen en culturen
• Een Egalitair Europa, dat verscheidenheid hoog in het vaandel draagt en een einde stelt aan discriminatie op grond van gender, huidskleur, sociale klasse of seksuele oriëntatie
• Een Cultureel Europa, dat put uit de culturele diversiteit van zijn volkeren en zich niet alleen om zijn onschatbaar erfgoed bekommert, maar ook het werk van dissidente kunstenaars, musici, schrijvers en dichters op het voorplan stelt
• Een Sociaal Europa dat erkent dat vrijheid niet alleen het vrij zijn van bemoeienis veronderstelt, maar ook het voorhanden zijn van de basisgoederen, zodat een ieder vrij kan zijn van ontbering en uitbuiting
• Een Productief Europa, dat zijn investeringen richt op een gedeelde en groene welstand
• Een Duurzaam Europa, dat de leefbare grenzen van de planeet eerbiedigt door zijn impact op het milieu zo miniem mogelijk te maken en zoveel mogelijk fossiele brandstof in de aarde te laten
• Een Ecologisch Europa, dat zich inzet voor een daadwerkelijk wereldwijde groene transitie
• Een Creatief Europa, dat de vernieuwende kracht van de verbeelding van zijn burgers vrijmaakt
• Een Technologisch Europa, dat nieuwe technologie ten dienste stelt van solidariteit
• Een Historisch bewust Europa, dat naar een stralende toekomst streeft zonder haar verleden te verbergen
• Een Internationalistisch Europa, dat niet-Europeanen niet als middel, maar als doel op zich behandelt
• Een Vreedzaam Europa dat de spanningen aan zijn Oostelijke en Mediterrane grenzen afbouwt en als bolwerk opereert tegen de sirenezang van het militarisme en expansionisme
• Een Open Europa, dat aandacht heeft voor ideeën, mensen en inspiratie uit de hele wereld, en dat hekken en grenzen als tekens van zwakheid beschouwt, die onveiligheid verbreiden in de naam van veiligheid
• Een Bevrijd Europa waar voorrechten, vooroordelen, ontbering en de dreiging van geweld verdwijnen, zodat Europeanen geboren worden in minder stereotype rollen, kunnen genieten van gelijke kansen om hun potentieel te ontwikkelen en vrij zijn om meer te kunnen kiezen wat betreft hun partners in het leven, het werk en de maatschappij.
Carpe DiEM25
www.diem25.org
(Hier on Youtube voor hen die liever kijken en luisteren dan lappen tekst lezen)
Een Europa met of zonder grenzen? Ook al zo'n onmogelijke vraag! Alles waarvan wij vinden of zeggen dat het iets is valt in zekere zin te definiëren en betekent definiëren niet zoiets als afbakenen en de grenzen aangeven van wat het is en niet is of van wat het volgens ons dan zou moeten zijn en niet zou moeten zijn?
Hieronder een manifest dat wat lijnen uit wil zetten en wat grenzen aan wil geven voor ons Europa. Voor de directe en reeds begonnen toekomst van dit continent dat maar moeizaam of niet van het verleden lijkt te willen leren. Door een clubje dat in hun poging om, tegen de populistische stroom in, het roer wat om te gooien en toch nog iets van ons Europa te maken, op mijn sympathie kan rekenen.
Democracy in Europe
Movement 2025
DiEM25 - De EU zal gedemocratiseerd worden of zij zal uiteenvallen
EEN MANIFEST VOOR DE DEMOCRATISERING VAN EUROPA
De machthebbers in Europa maken zich wel zorgen over hun competitiviteit op wereldvlak, over migratie en terrorisme, maar echt bang zijn ze slechts voor één ding: Democratie! Ze spreken wel in naam van de democratie, maar alleen om die in de praktijk te ontkennen, te verdrijven en te verstikken. Ze willen de democratie annexeren, omzeilen, corrumperen, mystificeren, regisseren en manipuleren om haar vleugellam te maken en alle mogelijkheden te ontnemen.
Immers, machtsuitoefening door de volkeren van Europa, het regeren van de demos, dát is de nachtmerrie van:
• De Brusselse bureaucratie (en haar meer dan 10.000 lobbyisten)
• De inspectiebrigades en de Trojka die zij vormden samen met onverkozen technocraten van andere internationale en Europese instellingen
• De machtige Eurogroep die geen juridische of verdragsrechtelijke basis heeft
• Geredde bankiers, fondsbeheerders en oligarchieën die steeds weer de kop opsteken, met hun minachting van de massa’s en hun georganiseerde vertegenwoordigingen
• Politieke partijen die zich beroepen op liberalisme, democratie, vrijheid en solidariteit, om er, wanneer ze in een regering zitten, de meest elementaire principes van te verraden
• Regeringen die brutale ongelijkheid creëren en versterken door het implementeren van destructief bezuinigingsbeleid
• Mediatycoons die van angstzaaierij een kunst hebben gemaakt, als voortreffelijke bron van macht en winst
• Grote bedrijven die onder één hoedje spelen met duistere overheidsinstellingen en dezelfde angsten verspreiden, ter vergoelijking van geheimhouding en een bewakingscultuur, om zo de publieke opinie naar hun hand te zetten.
De Europese Unie was een buitengewone prestatie, die Europese volkeren met verschillende talen en verschillende culturen vreedzaam bij elkaar bracht, en zo bewees dat het mogelijk was om een gemeenschappelijk kader te bieden voor mensenrechten in een continent dat, niet lang ervoor, het toneel was geweest van moorddadig chauvinisme, racisme en barbarij. De Europese Unie had het spreekwoordelijk baken geweest kunnen zijn dat de wereld toonde hoe eeuwenlange conflicten en kwezelarij toch vrede en solidariteit konden baren.
Helaas, momenteel verdeelt een gemeenschappelijke bureaucratie en een gemeenschappelijke munt de Europese volkeren, die aan een eenmaking begonnen waren niettegenstaande hun verschillende talen en culturen. Een bondgenootschap van kortzichtige politici, functionarissen met naïeve economische opvattingen en incompetente financiële ’experts’ onderwerpt zich slaafs aan de oekazen van financiële en industriële conglomeraten. Dit vervreemdt de Europeanen en wakkert een gevaarlijke anti-Europese houding aan. Fiere volkeren worden tegen elkaar opgezet. Het gevolg is dat nationalisme, extremisme en racisme opnieuw de kop opsteken.
Aan de basis van de uiteenvallende EU ligt een schuldig bedrog: een zeer politiek, ondoorzichtig en van bovenaf opgelegd besluitvormingsproces wordt voorgesteld als ’apolitiek’, ’technisch’, ‘procedureel’ en ’neutraal’. De bedoeling is om de Europeanen te verhinderen om democratische controle uit te oefenen op hun geld, financiën, arbeidsvoorwaarden en leefmilieu. De prijs die we betalen voor dit bedrog is niet alleen het einde van de democratie, maar ook een pover economisch beleid:
• De economieën van de eurozone worden in de afgrond van concurrerend soberheidsbeleid gedreven, wat leidt tot permanente recessie in de zwakkere landen en onderinvestering in de kernlanden
• EU-lidstaten buiten de eurozone worden van Europa vervreemd en zoeken hun heil en bondgenoten in verdachte oorden, waar ze waarschijnlijk niets anders zullen vinden dan ondoorzichtige, dwingende vrijhandelsverdragen die hun soevereiniteit ondermijnen
• Nooit gekende ongelijkheid, verdwijnende hoop en oprukkende haat floreren in heel Europa
Er blijft dan maar de keuze tussen twee kwaden:
• Zich terugtrekken in de cocon van de natiestaat
• Of zich overgeven aan de Brusselse democratie-vrije zone.
Er moet toch een andere weg zijn. En ja, die is er!
Het is de weg waartegen het officiële ’Europa’ met zijn autoritaire mentaliteit zich met elke vezel verzet:
Een heropleven van democratie! Precies voor zo een heropleving roept onze beweging, DiEM25, op.
Wat DiEM25 bezielt is één radicaal idee:
Democratiseer Europa! Want de EU zal democratisch worden of uiteenvallen!
Onze doelstelling om Europa te democratiseren is realistisch. Ze is niet utopischer dan de oorspronkelijke stichting van de Europese Unie dat was. En inderdaad, ze is minder utopisch dan de huidige antidemocratische uiteenvallende Europese Unie in leven te willen houden.
Onze doelstelling om Europa te democratiseren is enorm dringend, want als er niet vlug vooruitgang is, kan het onmogelijk worden om het geïnstitutionaliseerd verzet nog het hoofd te kunnen bieden, en kan Europa het punt bereiken waarop geen terugkeer meer mogelijk is. Wij geven ons tien jaar de tijd, tot 2025.
Als we er niet in slagen Europa binnen uiterlijk tien jaar te democratiseren, als de autocratische machten van Europa erin zullen slagen de democratisering te wurgen, zal de EU verpletterd worden onder haar hybris, haar zelfoverschattende grootheidswaan, en uiteenspatten, en de brokstukken zullen iedereen treffen, niet alleen in Europa.
WAAROM VERLIEST EUROPA HAAR INTEGRITEIT EN HAAR ZIEL?
In de naoorlogse periode waarin de EU werd gevormd was er een heropbloei van de nationale culturen in een geest van internationalisme, verdwijnende grenzen, gedeelde voorspoed en een stijgende levensstandaard die de Europeanen dichter bij elkaar bracht. Maar het slangenei lag in het hart van het integratieproces.
Vanuit een economisch standpunt bekeken, begon de EU haar leven als een kartel van de zware industrie (waar later de landbouw bijkwam) dat zich toelegde op het vastleggen van de prijzen en de verdeling van de oligopolie-winsten via de Brusselse bureaucratie. Het aldus ontstane kartel en zijn beheerders in Brussel waren beducht voor de demos en verachtten het idee van een regering door het volk.
Geduldig en methodisch werd er een proces van depolitisering van de besluitvorming in gang gezet. Het gevolg was dat langzaam maar zeker de demos uit de democratie verdween, en de beleidsvorming met een allesomvattend pseudo-technocratisch fatalisme omhuld werd. Nationale politici werden rijkelijk beloond voor hun stilzwijgende instemming met het tot politiek-vrije zones verklaard worden van de Commissie, de Raad, Ecofin, de Eurogroep en de Europese Centrale Bank. Wie tegen dit proces van depolitisering was werd als on-Europees bestempeld en als storende dissonant beschouwd.
Zo nam het bedrog in het hart van de EU een aanvang. Een bedrog dat leidde tot de institutionalisering van een beleid dat deprimerende economische cijfers voortbrengt, en tegenspoed die helemaal vermeden had kunnen worden. Eenvoudige principes die ooit door een overtuigender Europa beleden werden gingen voor de bijl:
• Regels moeten de Europeanen ten goede komen, niet andersom
• De munt moet een middel zijn, en geen doel op zich
• Een gemeenschappelijke markt is alleen consistent met democratie als het democratisch tot stand gekomen gemeenschappelijke verdedigingsmechanismen bevat voor de zwakkeren in Europa en voor het leefmilieu
• Democratie kan geen luxegoed zijn voor kredietverleners dat ontzegd wordt aan schuldenaars
• Democratie is essentieel om de ergste, zelfvernietigende tendensen van het kapitalisme te beperken en nieuwe perspectieven te openen voor sociale harmonie en duurzame ontwikkeling.
Als reactie op het onvermijdelijke onvermogen van de tot kartel gevormde Europese ’sociale markteconomie’ om te reageren op de Grote Recessie van 2008 zijn de Europese instellingen die verantwoordelijk zijn voor deze mislukking sindsdien steeds autoritairder geworden. En hoe meer ze de democratie verstikken en hoe minder legitiem hun politiek gezag wordt, des te sterker worden de krachten van economische recessie, en des te driester hun autoritair optreden. Zo versterken de tegenstanders van de democratie hun macht terwijl hun legitimiteit vermindert. Als dit hoop en voorspoed brengt is het alleen voor de happy few, die daar alleen maar van kunnen genieten in goed beveiligde villa’s die hen afschermen van de rest van de samenleving.
Dit is het onderhuids proces in de Europese crisis. Het doet de volkeren in zichzelf keren, het zet ze tegen elkaar op, het versterkt chauvinisme en vreemdelingenhaat. De privatisering van de angst, de schrik voor de ’ander’, de beperking van de ambities en de beleidsdoelstellingen tot de nationale grenzen, dreigen tot een gevaarlijk verval van de gemeenschappelijke doelstellingen te leiden, wat Europa alleen maar kan schaden. De ellendige Europese reactie op de crisis van banken en schulden, op de vluchtelingencrisis, op de behoefte aan een samenhangend buitenland-, migratie-en anti terrorismebeleid, het zijn allemaal voorbeelden van wat er gebeurt als solidariteit een loos woord is geworden:
• De schade aan de Europese integriteit ten gevolge van het neerslaan van de Atheense Lente en het daaropvolgend opleggen van een economisch ’hervormingsprogramma’ dat alleen maar kon mislukken
• Het gangbare uitgangspunt dat het altijd de sociaal zwaksten moeten zijn die betalen voor de misstappen van de welvarendste renteniers als een overheidsbegroting ondersteund moet worden of een bank gered
• De permanente poging om arbeidskracht tot koopwaar te maken en democratie van de werkvloer te bannen
• De schandalige ’not in my backyard’-houding van de meeste EU-lidstaten tegenover de vluchtelingen die op de Europese kusten landen. Het illustreert het ethisch verval en de politieke verlamming van het Europees bestuursmodel, en het toont aan dat het ontbreken van intra-Europese solidariteit xenofobie voortbrengt tegenover niet-Europeanen
• Het komisch effect wanneer we de woorden ’European’, ’foreign’ en ’policy’ na elkaar plaatsen
• Het gemak waarmee Europese regeringen na de aanslagen in Parijs besloten dat de oplossing bestaat uit het heroprichten van grenzen, terwijl de meeste aanvallers EU-ingezetenen waren. Het illustreert opnieuw de morele paniek die de Europese Unie bevangt bij haar onvermogen om Europeanen bij elkaar te brengen om tot gemeenschappelijke Europese antwoorden op gemeenschappelijke Europese problemen te komen.
WAT TE DOEN? ONZE HORIZON
Realisme eist dat we toewerken naar enkele mijlpalen binnen een realistisch tijdskader. Daarom mikt DiEM25 op een viertal doorbraken, regelmatig verdeeld over de tijd, met als doel het tot stand brengen van een volledig democratisch, functioneel Europa tegen 2025.
Momenteel voelen Europeanen zich overal in de steek gelaten door de Europese instellingen. Van Helsinki tot Lissabon, van Dublin tot Kreta, van Leipzig tot Aberdeen voelen de Europeanen dat een grimmige keuze snel naderbij komt: de keuze tussen authentieke democratie en sluipende desintegratie. We dienen ons te verenigen om zeker te stellen dat Europa de voor de hand liggende keuze maakt: authentieke democratie! Op de vraag wat we willen en wanneer we het willen, antwoorden wij:
ONMIDDELLIJK: volledige transparantie van de besluitvorming.
• De vergaderingen van de EU Raad, die van Ecofin, de Eurogroep, FTT moeten openbaar worden via live-streaming
• De verslagen van de zittingen van de raad van bestuur van de Europese Centrale Bank dienen gepubliceerd te worden binnen een paar weken na afloop van de vergaderingen
• Alle documenten, die betrekking hebben op cruciale onderhandelingen (bijvoorbeeld over TTIP, de ’nood’-kredieten, of de status van Groot-Brittannië) die invloed hebben op alle facetten van de toekomst van de Europese burgers moeten op het internet komen
• Een verplicht register voor lobbyisten, dat de namen van hun klanten bevat, hun bezoldiging, en een lijst van vergaderingen met (al dan niet verkozen) Europese verantwoordelijken.
BINNEN TWAALF MAANDEN: de voortdurende economische crisis aanpakken door gebruik te maken van de bestaande instellingen, binnen het raamwerk van de bestaande verdragen van de Europese Unie.
De crisis van Europa ontvouwt zich gelijktijdig op vijf gebieden:
• Staatsschulden
• Banken
• Ontoereikende investeringen
• Migratie
• Groeiende armoede.
Deze vijf gebieden worden tegenwoordig overgelaten aan nationale regeringen, die echter de macht tot handelen ontbreekt. DiEM25 zal gedetailleerde politieke voorstellen doen om alle vijf die gebieden te europeaniseren, terwijl tegelijkertijd de discretionaire macht van Brussel wordt ingeperkt en macht wordt teruggegeven aan de nationale Parlementen, regionale raden, en gemeenteraden en aan burgergemeenschappen. De politieke voorstellen zullen tot doel hebben de bestaande instellingen te herschikken (door een creatieve herinterpretatie van de bestaande verdragen en statuten) om de crisissen van de staatsschulden, van de banken, van ontoereikende investeringen en groeiende armoede te stabiliseren.
BINNEN TWEE JAAR: Een Grondwetgevende Vergadering
Het volk van Europa heeft het recht om zich met de toekomst van de Unie in te laten, en de plicht Europa (tegen 2025) tot een volledig ontwikkelde democratie met een soeverein Parlement te maken, dat het nationale zelfbeschikkingsrecht respecteert en de macht deelt met de nationale Parlementen, regionale vergaderingen en de gemeenteraden.
Hiertoe dient een Vergadering van Afgevaardigden te worden bijeengeroepen. DIEM25 zal streven naar een Grondwetgevende Vergadering bestaande uit vertegenwoordigers, die verkozen zijn op transnationale lijsten. Wanneer de universiteiten vandaag de dag een beroep doen op Brussel voor financiering van wetenschappelijk onderzoek moeten zij allianties vormen die de landsgrenzen overstijgen. Op dezelfde wijze zou verkiezing voor de Grondwetgevende Vergadering lijsten moeten vereisen, waarop kandidaten staan uit een meerderheid van de Europese landen. De Grondwetgevende Vergadering die daaruit voortkomt zal gemachtigd zijn over een toekomstige democratische Grondwet te beslissen, die binnen de tien jaar alle bestaande Europese verdragen zal vervangen.
TEGEN 2025: VAN KRACHT WORDEN VAN DE BESLUITEN VAN DE GRONDWETGEVENDE VERGADERING
WIE ZAL DE VERANDERING BRENGEN?
Wij, de volkeren van Europa, hebben de plicht om de controle over ons Europa terug te winnen van ’technocraten’ die geen rekenschap verschuldigd zijn, van hun medeplichtige politici en van obscure instellingen.
Wij komen uit alle delen van het continent en zijn verenigd door verschillende culturen, talen, dialecten, partijpolitieke voorkeuren, ideologieën, huidskleur, genderidentiteiten, geloofsovertuigingen en verschillende opvattingen over wat een goede maatschappij is. Wij stichten DiEM25 met de bedoeling over te gaan van het Europa van “Wij de regeringen” en “Wij, de technocraten” naar het Europa van “Wij, de volkeren van Europa”.
Onze vier beginselen luiden:
• Geen Europees volk kan vrij zijn zolang de democratie van een ander volk wordt geschonden
• Geen Europees volk kan in waardigheid leven zolang die aan een ander wordt ontzegd
• Geen Europees volk kan op welstand hopen zolang een ander volk in permanente insolvabiliteit en economische depressie wordt gestort
• Geen Europees volk zal groei kennen zonder toegang tot basisgoederen voor haar zwakste burgers, zonder geestelijke ontwikkeling, zonder ecologisch evenwicht en zonder de vaste wil om vrij te worden van fossiele brandstof, in een wereld die haar gewoonten verandert, in plaats van het klimaat van de planeet.
Wij sluiten aan bij een grootse traditie van mede-Europeanen die eeuwenlang strijd hebben gevoerd tegen de vermeende ’wijsheid’ dat democratie een luxe is en dat de zwakken hun lijden maar te ondergaan hebben.
Met ons hart, ons verstand en onze wil gericht op deze inzet en vastbesloten het verschil te maken, verklaren wij:
ONZE BELOFTE
Wij roepen onze mede-Europeanen op zich onverwijld aan te sluiten om met ons de beweging te vormen die wij DiEM25 noemen, om:
• Samen te strijden tegen een Europese gevestigde orde en haar diepe minachting van democratie; om samen de Europese Unie te democratiseren
• Komaf te maken met het herleiden van alle politieke verhoudingen tot machtsverhoudingen, die als louter technische besluiten worden voorgesteld
• De EU-bureaucratie te onderwerpen aan de soevereine wil van de volkeren van Europa
• De gebruikelijke dominantie van ondernemersmacht over de wil van burgers te ontmantelen De regels die gelden voor onze interne markt en gemeenschappelijke munt opnieuw tot onderwerp van politiek te maken.
Wij zijn van mening dat het model van nationale partijen, die dunne allianties aangaan in het Europees Parlement, achterhaald is. De strijd voor een democratie van onderop (op lokaal, regionaal of nationaal niveau) is een noodzaak, maar zal niet volstaan als die gevoerd wordt zonder internationalistische strategie gericht op een pan-Europese coalitie voor de democratisering van Europa. De Europese democraten moeten eerst samenkomen, een gemeenschappelijke agenda opstellen en dan wegen vinden om die te verbinden met de lokale gemeenschappen en met het regionale en nationale niveau.
Ons overkoepelend streven, het democratiseren van Europa, is verweven met de ambitie zelfbestuur (economisch, politiek en sociaal) te bevorderen op lokaal, gemeentelijk, regionaal en nationaal niveau, om de coulissen van de macht open te gooien voor de openbaarheid, om sociale en burgerbewegingen te omarmen, en alle bestuursniveaus te bevrijden van de macht van de bureaucratie en de bedrijven.
Wij geloven in een Europa van Rede, Vrijheid, Verdraagzaamheid en Verbeelding, gesteund op een alomvattende Transparantie, ware Solidariteit en echte Democratie.
Wij willen:
• Een Democratisch Europa, waarin alle politiek gezag voortkomt uit de soevereine volkeren van Europa
• Een Transparant Europa waar alle besluitvormingsprocessen plaatsvinden onder toezicht van de burgers
• Een Verenigd Europa, waar de burgers van de verschillende landen net zoveel met elkaar gemeen hebben als de burgers binnen een land
• Een Realistisch Europa dat zich radicale, maar toch haalbare democratische hervormingen tot taak stelt
• Een Gedecentraliseerd Europa, dat centrale macht aanwendt om democratie op de werkvloer, in grote en kleine steden, in regio’s en landen zo groot mogelijk te maken
• Een Pluralistisch Europa van verschillende regio’s, etnische groepen, geloofsovertuigingen, naties, talen en culturen
• Een Egalitair Europa, dat verscheidenheid hoog in het vaandel draagt en een einde stelt aan discriminatie op grond van gender, huidskleur, sociale klasse of seksuele oriëntatie
• Een Cultureel Europa, dat put uit de culturele diversiteit van zijn volkeren en zich niet alleen om zijn onschatbaar erfgoed bekommert, maar ook het werk van dissidente kunstenaars, musici, schrijvers en dichters op het voorplan stelt
• Een Sociaal Europa dat erkent dat vrijheid niet alleen het vrij zijn van bemoeienis veronderstelt, maar ook het voorhanden zijn van de basisgoederen, zodat een ieder vrij kan zijn van ontbering en uitbuiting
• Een Productief Europa, dat zijn investeringen richt op een gedeelde en groene welstand
• Een Duurzaam Europa, dat de leefbare grenzen van de planeet eerbiedigt door zijn impact op het milieu zo miniem mogelijk te maken en zoveel mogelijk fossiele brandstof in de aarde te laten
• Een Ecologisch Europa, dat zich inzet voor een daadwerkelijk wereldwijde groene transitie
• Een Creatief Europa, dat de vernieuwende kracht van de verbeelding van zijn burgers vrijmaakt
• Een Technologisch Europa, dat nieuwe technologie ten dienste stelt van solidariteit
• Een Historisch bewust Europa, dat naar een stralende toekomst streeft zonder haar verleden te verbergen
• Een Internationalistisch Europa, dat niet-Europeanen niet als middel, maar als doel op zich behandelt
• Een Vreedzaam Europa dat de spanningen aan zijn Oostelijke en Mediterrane grenzen afbouwt en als bolwerk opereert tegen de sirenezang van het militarisme en expansionisme
• Een Open Europa, dat aandacht heeft voor ideeën, mensen en inspiratie uit de hele wereld, en dat hekken en grenzen als tekens van zwakheid beschouwt, die onveiligheid verbreiden in de naam van veiligheid
• Een Bevrijd Europa waar voorrechten, vooroordelen, ontbering en de dreiging van geweld verdwijnen, zodat Europeanen geboren worden in minder stereotype rollen, kunnen genieten van gelijke kansen om hun potentieel te ontwikkelen en vrij zijn om meer te kunnen kiezen wat betreft hun partners in het leven, het werk en de maatschappij.
Carpe DiEM25
www.diem25.org
(Hier on Youtube voor hen die liever kijken en luisteren dan lappen tekst lezen)
Labels:
democratie,
DiEM25,
Europa,
grenzen,
politiek,
transparency
Friday, April 15, 2016
Waar ligt of loopt dan de grens?
Die vraag heeft nu even geen betrekking op de sneeuwgrens maar op elke willekeurige grens.
April is in ons land ooit eens als de maand van de filosofie uitgeroepen, zo ontdekte ik in 2010. Elk jaar krijgt die maand dan een thema mee om naar gelieve eens wat over te (be)denken, te debatteren en te filosoferen.
Deze maand en dit jaar is dat thema 'Over de grens' ofwel 'grenzen'. Dat sluit natuurlijk aardig aan op de actualiteit van de, dankzij een gebrek aan Europese eenheid en organisatie, poreuze grenzen van Europa. En dat blijkt het vluchtelingenprobleem ook nog zomaar een grensoverschrijdend probleem te zijn. Hoe is het toch allemaal mogelijk, hè?
Nu zullen over grenzen filosoferende intellectuele bollebozen dat probleem natuurlijk niet even uit de wereld helpen maar het zal vast ook geen kwaad kunnen om, zonder in grenzeloos geouwehoer te vervallen, ons eens af te vragen of we soms niet op het ene terrein te grens-overschrijdend bezig zijn terwijl we ons op een ander terrein te grens-onderschattend in de weer zijn.
Zelf vind ik het een nogal weids, al gauw te ruim en elastisch thema om veel mee aan te kunnen. Mijn eerste opwelling, om de vraag naar de grens wat te begrenzen en af te bakenen zou zijn: waar ligt dan onze eigen grens, de grenzen van het 'zelf'? Nou ja, begrenzen en afbakenen? Het is misschien een mogelijk startpunt maar dat maakt het er, lijkt me zomaar, toch niet echt eenvoudiger of eenduidiger op!
Zelf heb ik deze week dit boekje maar eens aangeschaft om te zien of Paul Scheffer mij nog tot wat grensverleggende gedachten weet te inspireren.
April is in ons land ooit eens als de maand van de filosofie uitgeroepen, zo ontdekte ik in 2010. Elk jaar krijgt die maand dan een thema mee om naar gelieve eens wat over te (be)denken, te debatteren en te filosoferen.
Deze maand en dit jaar is dat thema 'Over de grens' ofwel 'grenzen'. Dat sluit natuurlijk aardig aan op de actualiteit van de, dankzij een gebrek aan Europese eenheid en organisatie, poreuze grenzen van Europa. En dat blijkt het vluchtelingenprobleem ook nog zomaar een grensoverschrijdend probleem te zijn. Hoe is het toch allemaal mogelijk, hè?
Nu zullen over grenzen filosoferende intellectuele bollebozen dat probleem natuurlijk niet even uit de wereld helpen maar het zal vast ook geen kwaad kunnen om, zonder in grenzeloos geouwehoer te vervallen, ons eens af te vragen of we soms niet op het ene terrein te grens-overschrijdend bezig zijn terwijl we ons op een ander terrein te grens-onderschattend in de weer zijn.
Zelf vind ik het een nogal weids, al gauw te ruim en elastisch thema om veel mee aan te kunnen. Mijn eerste opwelling, om de vraag naar de grens wat te begrenzen en af te bakenen zou zijn: waar ligt dan onze eigen grens, de grenzen van het 'zelf'? Nou ja, begrenzen en afbakenen? Het is misschien een mogelijk startpunt maar dat maakt het er, lijkt me zomaar, toch niet echt eenvoudiger of eenduidiger op!
Zelf heb ik deze week dit boekje maar eens aangeschaft om te zien of Paul Scheffer mij nog tot wat grensverleggende gedachten weet te inspireren.
Monday, April 11, 2016
Sneeuwplaatjes(4)
Aan alles komt een eind. Dus ook aan de sneeuw; die smelt gewoon weg. En ook maar aan m'n plaatjes ervan; daar stop ik na deze laatste maar even mee.
(zie desgewenst nog 1, 2 en 3)
Het weggetje door de Noordermeer:
op de harde schijf (nee, niet die van ons maar die van de computer) en op kunstlinnen
(zie desgewenst nog 1, 2 en 3)
Het weggetje door de Noordermeer:
op de harde schijf (nee, niet die van ons maar die van de computer) en op kunstlinnen
Saturday, April 9, 2016
Sneeuwplaatjes(3)
En weer die witte wereld.
Van digitale pixels:
naar analoog uitgesmeerde klodders acryl op board:
Van digitale pixels:
naar analoog uitgesmeerde klodders acryl op board:
Wednesday, April 6, 2016
De uitslag
Op de valreep toch nog, zij het met grote tegenzin, mijn voor stem uitgebracht.
De luidruchtigste en hardst krijsende van die twee kale mannen heeft dan toch het kammetje te pakken gekregen. Hoewel dat kammetje nog nauwelijks enige tanden blijkt te hebben blijft de overwinnaar, om mij onbegrijpelijke redenen, roepen dat dit een feestje voor 'de democratie' zou zijn.
En alsof dit hele circus nog niet absurdistisch genoeg is, eisen de volgelingen van Jan (Mat)Roos en Geen (of beneden elk) Peil nu dat die andere kale man zijn haar eens flink gaat fatsoeneren met dat kammetje.
De actualiteiten en praatprogramma's zullen het er wel even druk mee hebben om de uitslag van dit scherts-referendum plat en leeg te analyseren tot zich weer iets anders aandient waar we onze aandacht, opwinding en opgekropte frustraties op bot kunnen vieren.
P.S. Ik heb vanavond wel pasta gegeten maar dat was dit keer geen spaghetti.
De luidruchtigste en hardst krijsende van die twee kale mannen heeft dan toch het kammetje te pakken gekregen. Hoewel dat kammetje nog nauwelijks enige tanden blijkt te hebben blijft de overwinnaar, om mij onbegrijpelijke redenen, roepen dat dit een feestje voor 'de democratie' zou zijn.
En alsof dit hele circus nog niet absurdistisch genoeg is, eisen de volgelingen van Jan (Mat)Roos en Geen (of beneden elk) Peil nu dat die andere kale man zijn haar eens flink gaat fatsoeneren met dat kammetje.
De actualiteiten en praatprogramma's zullen het er wel even druk mee hebben om de uitslag van dit scherts-referendum plat en leeg te analyseren tot zich weer iets anders aandient waar we onze aandacht, opwinding en opgekropte frustraties op bot kunnen vieren.
P.S. Ik heb vanavond wel pasta gegeten maar dat was dit keer geen spaghetti.
Labels:
(on)wijsheden,
democratie,
geen peil,
kammetje,
Oekraïne,
politiek,
referendum,
schone schijn
Tuesday, April 5, 2016
Over 'Spaghetti' en wat wij niet kunnen weten
Bert Keizer schrijft een column in het maandblad Filosofie. Vorige maand droeg die column de titel: Spaghetti. Met in de linkerkantlijn de vetgedrukte tekst:
Doet me een beetje denken aan de meeste politieke discussies en het referendum van morgen met dien verstande dat dat laatste we toch zouden kunnen missen als kiespijn.
Dit gedeelte ging overigens over filosofie. Keizer begon zijn stukje met:
Maar het doet me wederom denken aan dat vermaledijde referendum van morgen dat zowel het vertrouwen in de politiek als de democratie beslist geen goed zal doen.
De relatie tussen mens en wereld is als die tussen een rooster en de vormeloze pasta die daardoorheen geperst wordtHet is een geknede samenvatting van wat Kant te melden had over 'de dingen zelf' ofwel het 'ding an sich'. Daarna haalt Keizer Bertrand Russels reactie hierop aan en zegt dat Russel door een wc-raampje aan de achterkant naar binnen klimt, één loszittend schroefje verwijdert en het hele ding zakt geruisloos ineen. Keizer besluit met: In het dagelijks leven verandert vervolgens niets, maar toch had ik dit niet willen missen.
Doet me een beetje denken aan de meeste politieke discussies en het referendum van morgen met dien verstande dat dat laatste we toch zouden kunnen missen als kiespijn.
Dit gedeelte ging overigens over filosofie. Keizer begon zijn stukje met:
Filosofie kan niet zonder het dagelijks leven, maar dagelijks leven redt het wel zonder filosofie. Daarom doen we eerst dagelijks leven.En daarin zegt hij laatst eens te hebben gehoord dat
een dispuut tussen twee theologen lijkt op twee kale mannen die om een kam vechten.Om deze mooie zin had ik de column van Keizer nou niet willen missen!
Maar het doet me wederom denken aan dat vermaledijde referendum van morgen dat zowel het vertrouwen in de politiek als de democratie beslist geen goed zal doen.
Labels:
(on)wijsheden,
Bert Keizer,
dagelijks leven,
filosofie,
kammetje,
Kant,
politiek,
referendum,
Russel,
schone schijn
Monday, April 4, 2016
Friday, April 1, 2016
Sneeuwplaatjes(1)
En al spittend door die digitale schoenendozen vol plaatjes kwam ik dus nog het een en ander aan besneeuwde foto's en verfsels tegen. Op mijn eigen harde schijf soms wat tot flink vervaagd in die vijftien jaar maar op die van de computer toch nog zo goed als haarscherp bewaard gebleven.
Tja dat is waar ook, daarom maakte ik destijds die digitale kiekjes, om motieven te zoeken die ik in de kwastkunst kon gebruiken.
Zoals:
en
Tja dat is waar ook, daarom maakte ik destijds die digitale kiekjes, om motieven te zoeken die ik in de kwastkunst kon gebruiken.
Zoals:
en
Subscribe to:
Posts (Atom)