Trainingswederwaardigheden

Inmiddels volg ik dus een basiscursus ofwel de training Gentle teaching. Drie van die bijeenkomsten heb ik inmiddels bij mogen wonen en twee mag ik er nog tegemoet zien. Om te beginnen wat mij betreft alle lof voor de keus van mijn werkgever om deze benadering te omarmen en het gedachtegoed van John McGee tot bedrijfscultuur te willen verheffen.

Of iets als Gentle Teaching zich dan zomaar even laat ‘implementeren’ zoals dat wel in managerstaal heet, is dan de vraag.

In dat verband wil ik eens wijzen op iets waar ik onlangs in de training bijvoorbeeld nogal plotseling tegenaan liep te hikken. Wij kregen als opdracht een lijst voor de ‘zelfevaluatie van de begeleider’ in te vullen onder de noemer van ‘Op weg naar Gentle teaching’. De lijst betrof een 16-tal items als: Hulp bieden - Bescherming bieden - Onvoorwaardelijkheid - Gelijkwaardigheid - Betrokkenheid en dergelijke termen. De bedoeling was om een begeleidende zin als in geval van het item ‘Hulp bieden’ bijvoorbeeld: Als ik zie dat een cliënt iets moeilijk vindt, of het ergens moeilijk mee heeft, bied ik mijn hulp aan op een manier die hij/zij als ondersteunend en betrokken ervaart, op een vijf-puntsschaal te scoren op de dimensie van ‘Altijd’ tot ‘Zelden of nooit’ . Deze lijst komt nagenoeg overeen met, maar bevat ook enkele niet onbeduidende verschillen met het ‘Op weg naar gentle teaching’-formulier zoals dat te vinden is op de download-page van GT - Nederland en ook als bijlage 5 in het boek Gentle teaching van Pouwel van de Siepkamp. De bedoeling van dergelijke lijstjes schijnt te zijn dat ik beter inzicht zou moeten krijgen in mijn ondersteunende en begeleidende capaciteiten om die kwaliteiten verder te ontwikkelen of bewuster in te zetten en te onderzoeken waarom het de ene of de andere keer zo’n verschillend effect kan hebben. Het probleem met mijn vergeefse poging om iets van die lijst te maken is dat ik er telkens in verdwaal en er vooral van in de war raak. Gaat het hierbij nu primair om de doorgaans mij typerende intenties, neigingen en gedragingen naar de gemiddelde cliënt toe of juist naar een specifieke cliënt; gaat het dan om een gemiddelde situatie of juist om een gespannen of stressvolle situatie? En dan dat scoren, wat mag in de diverse situaties vaak, regelmatig of minder vaak heten? Dergelijke vragen moet je dus net aan zo’n - … enerzijds … anderzijds … en hoe en wanneer bedoel je nu precies - figuur als ik voorleggen! Het dreigt dan al snel een onontwarbare puzzel te worden en heb ik dan iets bedacht, bedenk ik meteen dat het in een net iets andere situatie zomaar weer heel anders uit zou kunnen pakken. Niet echt het ideale type vraagstelling voor mijn persoon dus! Ik ga er namelijk helemaal van in mijn hoofd zitten en mijn grijze cellen dreigen er ernstig oververhit van te raken. Kortom een stuurloze toestand van verwarring in mijn hoofd die ik ook wel eens bij bepaalde cliënten meen te herkennen wanneer ze intellectueel ernstig overvraagd worden. Het kan natuurlijk zijn dat mijn onbenul of wat asperger-achtige trekjes mij hier parten spelen maar ik vermoed toch dat hier meer aan de hand is en deze didactische werkvorm voor meer mensen dan alleen voor mijzelf niet de meest ideale zal zijn. Ik hoor graag eens van lotgenoten in deze. Wanneer mensen zich daar overigens wel senang bij voelen, het als een prettig leermiddel ervaren en het ze inzichten verschaft, prima, prachtig, doe er dan vooral je voordeel mee! Maar bij mij werkt het toch iets anders. Nu vond ik op de site van GTInternational onder documents ook een ‘Op weg naar’ oftewel een ‘Primer’. Deze tekst van John McGee er ook maar eens bij gepakt en doorgelezen en zie daar, toen gebeurde er iets heel anders met me. Ik kwam weer een beetje met mijn benen op de grond, begreep weer waar het over ging, werd zowaar weer enthousiast door en over wat ik las en kon het een en ander weer aan de realiteit en aan mijn persoonlijke ervaringen en opvattingen relateren. En dat was toch zo’n beetje de bedoeling, nietwaar? Nu wil ik die tekst hier de komende tijd in vertaling op dit blog weergeven om te zien of mijn waardering voor die tekst na herhaalde lezing nog overeind blijft. Op het GTI Blog is de zelfde tekst onder het rolmenu ‘About GTI’ terug te vinden.

De bedoeling is om het in die vorm en dezelfde twaalf stukjes te doen. Dus waar is m’n woordenboek? Wat de taal (en de vertaling) van de tekst betreft die mag en zal hier en daar wat gezwollen of juist zoetgevoosd overkomen. Met name een term als ‘onvoorwaardelijke liefde betonen’ zou de moderne, mondige en berekenende burger mogelijk wat ongemakkelijk in de oren kunnen klinken. Met instemming van McGee mag je daar je eigen woorden voor gebruiken zolang die maar een warme, uitnodigende en volledige acceptatie van de ander impliceren. De onlangs in deze lage landen weer populair geworden kreet ‘gedogen’ valt daar, voor alle helderheid, dus pertinent buiten. Wat de titel betreft, ik trof deze tekst in eerste instantie aan als: a GT primer door John McGee. De mooiste vertaling daarvan lijkt me ‘Op weg naar gentle teaching’ maar gezien het feit dat er, zoals in bovenstaande vermeld, al formulieren onder die titel rondgaan kies ik voor een andere titel: Een richtingwijzer voor gentle teaching >>