Welke richting dan?

Tot zover dan een tot richtingwijzer omgedoopte en vertaalde GT Primer zoals die op het GTI blog te vinden is onder het (uit)rolmenu 'About GTI'. Er is overigens ook een recentere GT Primer van de hand van John McGee en Marge Brown, te vinden en te downloaden op het GTI blog. Dat is een k(l)eurig pdfje van 36 bladzijden dat ik in het Nederlands vertaald en onder de titel: Wat is Gentle Teaching?, terugvind als openingsartikel in de map die bij de basistraining uitgereikt werd.

Ik ben eerlijk gezegd bijzonder benieuwd naar de reactie van mensen op het doorlezen van één of beide van deze teksten. Geïnteresseerden in Gentle Teaching zou ik, als men niet al te zeer terugschrikt voor wat lichtelijk stichtelijke lectuur, zeker ook aanraden kennis te nemen van ‘Feeling at home is where the heart must be’ en ‘Mending broken hearts’ van McGee. Zoals ik al eerder eens te berde bracht kan ik me goed voorstellen dat het enerzijds wat zoet, zacht en zompig en anderzijds weer wat stichtelijk en belerend over zou kunnen komen terwijl er ook nog eens een niet geringe persoonlijke inzet gevraagd wordt in termen van je verantwoordelijk te voelen en te weten voor het welbevinden van vooral de zwakkere of onfortuinlijke ander. Maar wanneer we een beetje door dergelijke associaties en connotaties heen prikken gaat het toch in essentie steeds over iets zeer wezenlijks in het menselijk bedrijf, over iets wat ik elders onze existentiële bestaansgrond noemde.

Wat dat aangaat vertonen de teksten van McGee volgens mij wel enige verwantschap met andere fenomenen en teksten waarin dergelijke onderscheiden dimensies zich vaak als een soort dubbele bodem prominent lijken op te dringen. Ik moet dan zomaar even denken aan de soms wat frivole en lichtvoetige gedichtjes over vriendschap van bijvoobeeld Toon Tellegen of Toon Hermans, die volgens sommigen niet altijd ware poëzie mogen heten maar ondertussen heel veel mensen kunnen beroeren en tot troost kunnen zijn. En wat te denken van de kerstboodschap en hoe wij collectief dat feestje als homo economicus inmiddels vorm geven en er tegenaan kijken? We kunnen deze maand vast de discussies weer tegemoet zien over de uit de hand gelopen commercialisering van dat feest dat toch moest getuigen van een blijde boodschap en of de moderne mens daar nog wel een boodschap aan heeft en of de verwording van dat feestje niet illustreert hoe armetierig ons geestelijk leven er voor staat en zo meer.

Ach ja, de vraag is maar: waar wil je naar kijken?

In ieder geval meen ik in de woorden van McGee, hoewel hij zijn woorden niet op rijm zet, een zelfde soort boodschap te horen als in de gedichtjes van Toon en Toon. En hoewel het geen literair hoogstandje kan heten, meem ik in de woorden van McGee toch een zelfde soort verontwaardiging over domme en blinde onrechtvaardigheid te horen als in de verhalen van Dickens. En zonder het proza van McGee ook maar met de bijbel of religieuze geschriften van andere signatuur te willen vergelijken, kan ik me toch niet aan de indruk onttrekken dat de essentie en de ondertoon van zijn verhaal eenzelfde is als je ook in bijna elke religie terug kunt vinden.

En het heeft toch eigenlijk ook wel iets van een kerstboodschap, vind je ook niet?

Komt dat dan even mooi uit deze maand! Heb ik tenminste een beetje het gevoel aan de decemberplicht te hebben voldaan om in deze donkere dagen ook iets van een stichtelijk woord op dit blog te laten klinken.