Toch nog sneeuw gezien!

Wij hebben de afgelopen week toch weer heel wat gezien, vinden wij zo. Zo waren gisteren in het Rijks om het werk van de oude Rembrandt eens nader te bekijken. Meer mensen vonden dat gisteren blijkbaar wel een goed idee en er waren dan ook aanzienlijk veel meer (veelal wat oudere) mensen dan (echt oude) schilderijen te zien. Het was er nog drukker dan onlangs bij Rothko en het werd dus bij gelegenheid voortschuifelen door de mensenmassa; zoals al enige tijd en steeds vaker gewoon in musea.

Het blijkt toch nog niet altijd of overal het geval, die museale massaliteit. Althans, drie dagen daarvoor waren we in Het Museo Picasso in Málaga en daar was het aanzienlijk rustiger en navenant vrijer en aangenamer voortbewegen. Wellicht omdat dat op een maandag was.

Dat was dus in Zuid-Spanje ofwel Al-Andalus, de Arabische naam waarmee de Moren dat gebied doopten. Daar zagen we trouwens ook nog, voor het eerst dit jaar, echte sneeuw; niks geen kunst dus! Je weet wel dat witte koude spul. Het lag weliswaar op de hoogste topppen van de Sierra Nevada en we hebben geen sneeuwballen kunnen gooien of een selfie in de sneeuw kunnen maken maar we konden het wel op afstand en van verschillende kanten zien. Zelfs vanuit onze hotelkamer. We moesten daarvoor nu wel wat omhoog kijken in plaats van omlaag. Het leek daar wel echt rustig en sereen te zijn maar het leek ons toch ook iets te hoog, te koud en te ver.

Neerkijken op al dat gewurm en de wereld

Dat klinkt natuurlijk wat arrogant en uit de hoogte. Niettemin geven wij ons daar met enige regelmaat aan over en dan met name tijdens vakantie-uitstapjes.

Daarbij kan ik dan even terugdenken aan een restaurant in de Jenaturm of aan een onbeduidend kerkje in Weimar waar op de grafstenen dan wel weer namen van grote Duitse denkers, schrijvers en musici prijkten. Of aan de Fernsehturm in Berlijn en aan het Reuzerad in het Wiener Prater. En ook buiten de steden troffen we ruim gelegenheid om ons te bezondigen aan het genoegzaam danwel genoegelijk neerkijken op de wereld zoals in de Oostenrijkse bergen of vanaf vorstelijke hoogtes zoals bij Heidelberg of op Rügen

En ook in Schleswig-Holstein bood zich wederom de gelegenheid aan om weer eens wat met de voetjes van de vloer te gaan en de wereld vanuit de hoogte te beschouwen. Dat begon ditmaal met een bezoekje aan de dom in Schleswig, die nauwelijks honderd meter van ons vakantieadres verwijderd was. Weer een mooie kerk met het nodige te zien aan beelden en info over de geschiedenis. Ook de toren nog even beklommen voor zover dat mogelijk was. Dat was mogelijk voor 220 treden en leverde een prachtig uitzicht rondom op. Na een boottochtje over de Schlei liepen we door naar de Wikingturm waar we even in verwarring waren over het al of niet geopend zijn en de bereikbaarheid van het restaurant. Dat bleek wel open en bevond zich op de 26ste verdieping. Volgens het naambordje in de bewoners-entree zou daar ene P.Anorama wonen, maar die reageerde niet op de huisbel. Via een heel andere ingang en lift het restaurant bereikt waar we onder het genot van een mooi uitzicht over Schleswig en de Schlei ons te goed deden aan een vismaal. Vier dagen later liepen we in het centrum van Lübeck waar we na een kijkje in grote Marienkirche genomen te hebben op zoek gingen naar de Holstentor. Onderweg daarheen zagen we een bordje met ‘Aussichtturm’ dat naar de St Petrikirche wees. Daar bleek inderdaad een mooie uitzicht-verdieping in de toren te zijn op 108 meter hoogte en met lift te bereiken. Die stad dus ook maar eens vanuit de hoogte bewonderd. Ik wil niet al te hoog van de toren blazen maar een beetje toerist heeft de wereld toch gewoon aan zijn voeten liggen.

B&B&B

The Bed, Bath and Breakfast debate
oftewel de Bed, Bad en Brood discussie.

Niet door het VVV maar heus waar door onze Nederlandse regering aangezwengeld en gevoerd. Je weet wel, die door onszelf verkozen regering die andere regeringen toch altijd zo fijntjes op de 'mensenrechten' weet te wijzen.

Een inhumane of gewoon maar een al te menselijke manier om ons te verhouden tot het menselijk drama voor onze neuzen?
Een neo-liberale reflex om morele kwesties en dilemma's te 'framen' of te reduceren tot een mix van economische, juridische en pragmatische vragen die gewoon om wat doortastend management en de juiste 'incentives' vragen?
Is de secularisatie en de verzakelijking in ons land dan zover voortgeschreden dat hier nog slechts even wat laatste bolwerkjes of restantjes van 'ethisch besef' geslecht dienen te worden zodat we ook van dat geneuzel af zijn?
Holland op z'n smalst of op z'n breedst? De moraal lijkt er hoe dan ook van elastiek.

Arnon Grunberg vanmorgen in zijn voetnoot in de Volkskrant hierover:

Mysterie

'Een val van het kabinet over dit thema zou niet ongunstig zijn voor de liberalen in de electorale concurrentie met de PVV', zo luidde donderdag de laatste zin van het artikel op de voorpagina van NRC Handelsblad. Dit thema, dat was de opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers.
Wie waarlijk in het rendementsdenken gelooft, ontwaart overal rendement, oftewel electoraal gewin, zelfs bij uitgeprocedeerde asielzoekers.
Intussen vragen sommige mensen zich af hoe het kan dat wij nog onze broodjes zalm eten, om toneelschrijver Peter Weiss te parafraseren, terwijl de middellandse zee in een massagraf verandert.
Het antwoord luidtdat dat prima kan. Lijden en ondergang van de ander laten ons betrekkelijk koud, zolang we zelf de lijken niet hoeven op te ruimen. Daar zit geen limiet aan. Smaakt boven de miljoen lijken de zalm minder? Nee.
Dat wij desondanks zo ontzettend veel van onszelf houden, is een mysterie. Of zelfverdwazing. Of levensinstinct.

Arnon Grunberg

Weer buiten eten

Gisteren, aten we voor de eerste keer buiten dit jaar. Half april, behoorlijk vroeg dus!

Nico Frijda (1927-2015)

In memoriam, Nico Frijda, de man die in de psychologie en wetenschappelijk onderzoek onze emoties weer op de kaart zette.

Frijda beschouwde emoties als behartiger van belangen van een persoon. Niet als irrationele , maar als functionele krachten

aldus Agneta Fischer van de UVA.
Over zijn eigen emoties met betrekking tot zijn ervaringen in de oorlog zei hij ooit in Vrij Nederland:

Bij rampen zoals oorlog zit er weinig anders op dan emotie te onderdrukken.
Ik had besloten een betonnen deksel op mijn verleden te leggen. Dat doe je omdat je bang bent dat anderen het niet aankunnen als erover praat en omdat je bang bent zelf gek te worden als je het doet

Klein rondje om de kerk

Gisteren weer eens zo'n wandelingetje met muzikale omlijsting gemaakt in Small Town Hoorn. Wegens een lichte vorm van invaliditeit ons ditmaal maar eens beperkt tot een minimaal rondje om de kerk.
Op drie lokaties vanuit wat diverse perspectieven van wat dan tegenwoordig wel 'americana' heet genoten.

Gezien de toestand van Marian's rechteroor en een teen aan mijn linkervoet de drukte van het sluitstuk dit jaar maar ontvlucht.

Nou breekt m'n ....

.. klomp, dacht ik donderdagavond. Maar het bleek m'n teen te zijn zoals de huisarts en de röntgenoloog gisterochtend konden bevestigen.

Wederom de maand van ...

.. de filosofie dus.
Dan kunnen we na die malligheden van eergisteren ons wederom eens richten op de wat ernstiger kwesties des levens want het is weer de maand van de filosofie.
De afgelopen jaren heb ik deze maand van ... met bijbehorend thema steeds braaf even aangestipt op dit blog. En moest ik dit jaar ook dan maar weer doen.

Daarbij meldt De Telegraaf gisterochtend ook nog eens dat april historisch gezien de beste maand van het jaar is. Maar dat even geheel terzijde want ik vermoed dat de schrijver van dat artikeltje het over zaken heeft die grotendeels buiten mijn gezichtsveld en beoordelingsvermogen vallen.


Omdat ik zeker niet wars ben van enige historische beschouwing (en bovendien altijd graag een smoes zoek om mezelf, middels links, weer eens aan te halen) maar even een beknopte terugblik van die maand met thema:

In 2010 begon het mij te dagen dat er hier te lande ooit zoiets als de maand van de filosofie was uitgeroepen en het thema was toen VRIJHEID.
Niet dat we er sindsdien nu uit zijn, hoor; uit de vraag wat onze vrijheid dan behelst en hoever die reikt. Die vraag lijkt me nog altijd even dringend en actueel.

De vraag naar HET ECHTE LEVEN werd het thema in 2011. Helaas heeft ook dat de virtuele werelden waarin wij leven niet kunnen temperen. Imago's, beeldvorming, werkelijkheden zoals door reclame, media, het zwitserleven gevoel, bedrijfsbelangen, politici, de financiële wereld en andere raddraaiers opgeroepen overwoekeren en bepalen het zogenoemde echte leven in sterkere mate dan ooit. En die virtuele kluwen lijken zich ook steeds moeilijker te laten ontwarren.
Mijn voetnoot bij dat thema luidde dan ook of we niet beter eerst de vraag naar 'het goede leven' hadden moeten stellen.

2012 had misschien een wat zielig maar toch wel heel wezenlijk en onontbeerlijk thema, namelijk DE ZIEL.
Neurowetenschappers schijnen hem na naarstig zoeken nog steeds niet te hebben gevonden of kunnen lokaliseren maar wat zouden we toch zonder zijn?

SCHULD EN BOETE was het thema van 2013. Een onderwerp dat economisch gezien wat minder zonnige tijden uiteraard al snel een voor de hand liggend zwaartepunt krijgt. Bankiers lijken zich vooralsnog weinig of niets van dergelijke overwegingen aan te trekken.
Bij 'schuld en boete' horen dunkt me ook begrippen als 'vergeving en verzoening'.

Vorig jaar ging het dan over MENS EN TECHNIEK. Ook zo'n onderwerp waar we voorlopig nog niet klaar mee zijn want de robots komen er van alle kanten aan en de angst daarvoor en de weerstand daar tegen zal ook niet zomaar geluwd zijn.

Dit jaar is het thema dan ONGELIJKHEID. Overal in het land is wel iets te doen of te beluisteren rond dit thema. Zo heeft Piketty in ieder geval toch iets bereikt in dit land.
Bij het onderwerp 'ongelijkheid' lijkt bijna iedereen meteen Piketty van stal te willen halen maar ik zou voor het overzicht en de helderheid toch liever bij de keiharde cijfers en wetenschappelijke data van de Equality Trust willen beginnen. Zonder een blik op het werk van Wilkinson en Pickett (ja, zonder Y) mis je volgens mij toch iets om een helder beeld te krijgen van de maatschappelijke problematiek rond teveel of verkeerde ongelijkheid.

Vandaag maar eens ..

.. geen blogje want dat zou nu waarschijnlijk toch niet serieus genomen worden..



.. en dat risico neem ik liever niet.