.. niet om over te stappen, zoals verzekeraars, energieleveranciers en prijsvergelijkers de afgelopen tijd onvermoeibaar rondtoeterden, maar toch iets dat daar in de verte wel op lijkt.
26 jaar voor de klimaattop in Katowice, waarvan je je af kunt vragen of ie nu te vroeg of te laat kwam, vroeg de destijds 12-jarige Severn Suzuki aandacht voor de toekomst van haarzelf en de wereld in het licht van de klimaatproblematiek.
Ze leek toen, met haar pleidooi, toch een redelijk verpletterende indruk gemaakt te hebben op de aanwezige officials en beleidsmakers. Met dat gegeven en daarbij de kracht van haar argumenten zou je toch verwachten dat dat het nodige effect gesorteerd zou hebben in het klimaatbeleid en de resultaten daarvan.
Inmiddels weten wij beter.
26 jaar later is het niet veel beter gesteld met de vooruitzichten in het kader van de klimaatverandering. Wel veel slechter en acuut dreigender.
Nu mag de 15-jarige Zweedse Greta Thunberg dat huzarenstukje van Severn nog eens overdoen in nog scherper bewoordingen:
Een reactie op het youtube-kanaal op deze video luidde: stop using children for fake liberal causes. Have you no shame?
Wie zo denkt raad ik aan deze TEDtalk van deze Greta eens te beluisteren en dan nog eens te overwegen of ze 'gebruikt zou worden', dan wel op geheel terechte en dappere wijze reageert op hetgeen ze door ons en het leven op haar bordje geschoven krijgt. Mij lijkt het laatste aannemelijker.
Zou er dan nu echt iets wezenlijk gaan veranderen? We horen en lezen weer veel 'verklaringen van goede wil', maar was dat niet altijd al het geval. Ik verneem dat zelfs Rutte opeens vol groene aspiraties is.
De vraag is natuurlijk wie 'zoete lieve Gerritje' zal zijn en de aanvankelijke kosten van de zogeheten 'transitie' gaat betalen.
Trump doet niet meer mee sinds hij begrepen heeft dat er kosten aan verbonden zijn. Macron dacht ze maar weer eens, als gewoonlijk, bij het volk en 'Jan met de pet'(of alpinopet) neer te leggen en stond toen opeens tegenover een monster in een geel vestje. Pecunia blijkt wederom het hete hangijzer en de vraag: wie zal dat betalen?
Lang niet meer iets gepost, dus blijkbaar niets te vertellen, maar vooruit maar weer eens:
Bovenstaande, nogal ingewikkelde, titel zal ik hier maar even vertalen als 'tensegriteit' en het bindweefselsysteem in het menselijk lichaam.
De term 'tensegrity' viel dezer dagen zo af en toe tijdens de aikido-lessen die ik volg en met name in de nasleep van een seminar, vorig weekend, door Peter Kelly.
Tensegrity is term die werd gemunt door Buckminster Fuller, een Amerikaans architect wiens interessen en invloed zich blijkbaar niet tot de bouwkunst beperkte. Het woord is een samentrekking van 'tensional integrity' en verwijst aldus naar de verhouding tussen spanning en (structurele) integriteit.
Bucky mag dan de term gemunt hebben en met het fenomeen gespeeld hebben maar met dat laatste was ie toch niet de enige of de eerste. Die eer wordt opgeëist door Kenneth Snelson. Snelson was een Amerikaans kunstenaar die voor de beeldentuin van Kröller-Müller de Needle tower maakte. Hij sprak bij voorkeur van 'floating compression'.
Nu valt er op Snelson's claim, dat niet 'Bucky' maar hijzelf de eerste was die dit principe zichtbaar vorm wist te geven, ook wel weer het nodige af te dingen. Ene Karlis Johansons experimenteerde namelijk al met dergelijke constructies toen Snelson nog geboren moest worden.
Dan zou je je bijna reflexmatig gaan afvragen of er nog niet eerder, ergens, iemand ...?
Nog wel aardig om te vermelden lijkt me dat ook de strandbeesten van Theo Jansen geïnspirireerd zijn op het idee van tensegrity.
Dat is tot zover allemaal wel leuk en aardig maar het gaat nog interessanter en belangwekkender voor ons worden wanneer we ons realiseren en ontdekken dat we ons bloedeigen vege lijf de godganse dag volgens diezelfde of vergelijkbare principes tegen de zwaartekracht in staande weten te houden.
Dat is toch even andere koek dan die torentjes en modelletjes; hier gaat om de structurele samenhang en integriteit van levende materie, onszelf incluis. Je zou hier van 'biotensegrity' kunnen spreken, wat Stephen M Levin dan ook doet.
De buizen, stokken of staafjes van de modellen staan dan voor onze harde delen ofwel de botten uit ons skelet, terwijl de elastieken of draden die het model bijeen, en in vorm, houden in ons lichaam hun equivalent vinden in ons bindweefsel ofwel de 'fascia'.
Wie wel eens bij de slager in de vitrine rondgekeken heeft zich vast op enig moment afgevraagd wat al die witte vezelachtige vliesjes aan, om en tussen verder zo rode vlees daar doen of zijn. Wel, dat zijn dus de fascia en daar hebben ook wij een heel pak van:
Verder zitten ze om alle spierbundels en gewrichten heen en om en tussen onze organen en zo zit zo ongeveer alles in ons lijf netjes verpakt:
Maar die 'fascia' doen dus wel iets meer dan alleen maar verpakking zijn. Zowel die Latijnse benaming als het Nederlandse woord 'bindweefsel' geeft al aan dat het samenbinden of bij elkaar houden een belangrijke functie van dit weefsel is, zij het niet de enige.
Vroeger, op school, werd ons verteld dat het menselijk lichaam zich qua functionaliteit in systemen of stelsels liet onderverdelen. Zo was daar het skelet of geraamte voor de stevigheid, het spierstelsel voor de beweging enzo verder met de bloedsomloop, het ademhalingsstelsel, zenuwgestel en de spijsvertering bijvoorbeeld.
Ik kan me niet herinneren ooit iets over de myofascia als uiterst belangrijk en veelomvattend systeem vernomen te hebben. Waarschijnlijk werd daar wel iets gemeld over de functie van verpakking en bescherming maar weinig of niets over de rol in de structurele integriteit en de signaalfunctie in onze sensomotoriek. Nu is of was dit hele systeem of proces van biotensegrity ook een beetje een stiefkindje in onze Westerse medische wetenschap en kennis van de menselijke anatomie. Hier dringt de vraag zich weer op wat wel of niet wetenschap mag heten en tot hoever onze, zo gekoesterde, kennis dan wel mag reiken.
Dat het werk van Tom Myers vooral aanslaat en allerlei belletjes doet rinkelen bij bodyworkers van uiteenlopende richting en achtergrond is lijkt me niet zo verwonderlijk. Los van het feit dat hijzelf uit kringen komt en zich nadrukkelijk tot hen richt is het natuurlijk ook zo dat deze lieden altijd al met de fascia werkten en op grond van veelvuldige lijfelijke ervaring daarmee zich al een zekere intieme kennis en bekendheid daarmee eigen gemaakt zullen hebben. Een gedegen theoretisch kader helpt ze dan om een en ander te plaatsen, te benoemen e.d..
Wellicht was of is er, op grond van eenzelfde soort doorleefde ervaringskennis als die van genoemde bodyworkers, ooit of elders, in vroegere en/of andere culturen wel degelijk meer aandacht voor en kennis van de fascia, dan we weten. Denk bijvoorbeeld aan TCM ofwel Tradidional Chinese Medicine. Zo verschijnt er momenteel bv. nogal wat literatuur over onderzoek naar of en hoe de meridianen uit de accupunctuur samenvallen met patronen in de fascia. Via een dergelijke route kom je al gauw uit op praktijken als qigong en internal arts als tai chi of aikido. En dan is de cirkel hier nu even rond daar de aanleiding voor dit blogstukkie, als ik mij goed herinner, een opmerking tijdens een aikido-training was.
P.S. Je kunt die modellen, zoals hierboven, op allerlei punten indrukken om te zien wat er gebeurt. Dat kan met alle hyperlinks hier en op de diverse doorgelinkte websites ook en ik nodig je graag uit om naar hartelust raak te klikken met muis of touchpad.
Ook op Youtube is voor de geïnteresseerde het nodige te vinden over tensegrity en myofascia.
23 nachtjes van huis en in Frankrijk geweest. 3435 km op de teller. In 9 dagen 30 uur op de mat gestaan, gezeten, gestoeid en gerold. De weegschaal gaf gisteren ruim 2 kg meer aan dan vorige maand; het effect van La Douce France?
