Monday, June 29, 2015

Dayna in het vlakke polderland

Ze was weer eens kort in dit vlakke land en gistermiddag zagen we Dayna Kurtz optreden in Hauwert; een dorpje te midden van het polderland.

DaynaKurtzHauwertb Een bijzondere zangeres met een sterk repertoire en een stevige stem. Een stem die heel wat gevoelige snaren weet te raken maar ook flink uit kan halen. Dat laatste doet ze ondermeer naar Amerikaanse fundamentalistische evangelisten in het volgende wat Dylanesque drinklied voor de apocalyps:
But what if the rapture's entirely man made
What if it's coming but no one gets saved
At least 3 of the horseman already in play
What if the rapture's entirely man made

Whose flag will unfurl
Who'll bang the last girl
Who'll kick the best ass
At the end of the world
Who'll watch the last dawn
Who'll sing the last song
Who'll raise the last glass
At the end of the world


Ze besloot haar optreden met de nederlandstalige versie van 'Le plat pays' van de onvolprezen Jacques Brel


DaynaKurtzHauwertc

Saturday, June 27, 2015

Guadalqui..varenmaarweer

Slechts een terloopse blik op de wachtrijen voor het Alcázar en de Catedral de Santa María de la Sede was voldoende om ons te doen besluiten dan maar naar een andere toeristische trekpleister uit te kijken. Als alternatief voor de kathedraal gingen wij eens door de pittoreske wijk Santa Cruz op zoek naar het Casa de Pilatos.
Daar aangekomen bleek deze casa eens vanwege één van de niet weinige Spaanse feestdagen vandaag vanaf twee uur gesloten te zijn; sorry voor het ongemak stond er nog onder de aankondiging. Ondertussen wat gaar van de niet aflatende jicht en het met een gebroken teen rondstrompelen ergo met ‘loufe biene’ toen weer richting Torre del Oro gegaan om te zien of we ons vandaar dan nog voor een boottochtje over de Guadalquivir in kunnen schepen.
Een beetje schuitje varen lijkt tenslotte toch bijna een traditioneel onderdeel van onze vakanties geworden. Hoewel de boot al haast vol was en juist op punt van vertrekken stond konden we nog net aan boord komen en een plekje achter op het dek bij de schoorsteen vinden.
SevillaGaudalquivirTorre Zo bekeken we nu ook Sevilla eens vanaf het water. SevillaGuadalquiviraire Behalve lucht en water SevillaGuadalquivirpuente zie je dan natuurlijk ook de nodige bruggen. SevillaGuadalquivir2 Het ietwat feestelijke straatbeeld van Sevilla SevillaGuadalquivirTriana alsook de monumenten verloren we daarbij niet uit zicht. SevillaGuadalquivirCastilloSanJorge Een stralende zon en hier en daar een plukje palmbomen zorgde voor een wat luie mediterrane sfeer, die wij wel wisten te waarderen. SevillaGuadalquivirpalmas En ondertussen konden ook de voetjes weer wat tot rust komen. SevillaGuadalquivirvoetjes

Tuesday, June 23, 2015

Lachen met het CDA

In de politiek en het publieke debat wordt nogal eens wat onzin uitgekraamd. Je hoeft de krant er maar op na te slaan om dagelijks op een dagelijke portie onzin, gebakken lucht en wilde speculaties over bijvoorbeeld de economische en politieke perikelen rond Griekenland en Europa te worden getrakteerd.
Om toch nog enige lijn in alle onzin en gekrakeel brengen of te bewaren houden politieke partijen in ons land er een (quasi-?)wetenschappelijk bureau of institiuut op na. Dat is uiteraard wel handig om je beleid en partijprogram enige richting te geven en van wat (zinnige?) argumentatie te voorzien.
Nu verneem ik zo nu en dan wel eens iets van zo'n instituut van de PVDA of de VVD, maar toch zelden van dat van het CDA.
Maar gisteren las ik dan:
CDA-instituut analyseert de ongelijkheid en de splitsing in de samenleving

Als je niet meer met elkaar kunt lachen
Nu is sociale ongelijkheid al sinds jaar en dag een niet weg te denken thema in het politieke en publieke debat en niet zelden ook de grondslag daarvan. Nooit weggeweest dus maar telkens in hernieuwde vorm in de belangstelling. Denk bijvoorbeeld aan Piketty.
Het is me echter nog niet eerder opgevallen dat dit nu een belangwekkend of richtinggevend thema binnen het CDA zou zijn.

Zoals gezegd verandert of verschuift de vorm of het jasje waarin dit heikele doch onvermijdelijke thema gehuld wordt wel voortdurend. Van 'The haves and have-nots' of 'de rijken en de armen' verschuift het accent naar 'kansrijk of kansarm' of 'hoogopgeleid of laagopgeleid'.
De analyse van het wetenschappelijk instituut van het CDA gebruikt in het rapport 'Lang leve het verschil, weg met de fragmentatie' de mooie en zeer to-the-point terminologie van 'bevoorrecht en kwetsbaar' om deze immer gapende kloof te omschrijven.
Het CDA erkent deze kloof dus wel degelijk en acht het nu ook wenselijk en zelfs noodzakelijk die te verkleinen.

In het krantenartikel lees ik ook:
Over het rapport ligt de schaduw van de christen-democratische voorman Abraham Kuyper, die op 8 november 1891 het eerste christelijk-sociale congres opende met een rede over de sociale kwestie. Hij kwam met 'architectonische kritiek' op de scheve verhoudingen tussen kapitaalbezitters en bezitsloze arbeiders, te verklaren uit 'een fout in den grondslag zelf van ons maatschapplijk samenleven'.
En volgens het CDA zou een dergelijke kritiek 'op onze meritocratische marktsamenleving' opnieuw nodig zijn!
Doet het CDA hier, in navolging van de PVV, een poging om de PVDA, althans voor de bühne, links voorbij te stomen?

Toch eingszins frappant dat nu juist de woorden van 'Abraham de geweldige' ofwel 'Abraham Kuyper', de anti-revolutionaire voorman hier wederom als uitgangspunt dienen. Kuyper mag zich overigens toch al in de nodige hernieuwde belangstelling en herwaardering verheugen. Zo zag ik onlangs een aflevering van 'De ijzeren eeuw' over de politicus Kuyper en de mooie Ikon-serie met de titel van Kuypers reisverslag in boekvorm 'Om de oude wereldzee' is daar op dit moment vast ook debet aan.

Die ouwe Abraham was toch maar een geweldenaar, een 'Jack of all trades' en een duizendpoot met al zijn bezigheden. Met een dergelijke ambitie en zo'n overvolle agenda kan, en ook destijds al, zomaar iets je de politieke kop kosten.

Mijn eerste gedachten en associatie bij de naam van Kuyper zijn vooral twee beelden. Dat van het groene busje dat altijd bij opa en oma op het dressoir of de schoorsteenmantel stond KuyperVU en dat van een mij bekende (spot?)prent abraham-kuyper-geweldige
Verder is het mij, grootgebracht in de calvinistische en gereformeerde zuil, uiteraard wel bekend dat deze Abraham de voorman was van de emancipatie 'der godsvruchtige en rechtzinnige (lees: gereformeerde) kleine luyden' en aan de wieg stond van een dagblad, een universiteit en een politieke partij die zijn stempel op de vaderlandse politiek zou zetten.

Zijn visie op het maatschappelijk leven verwoordde hij heel mooi met de term 'soevereiniteit in eigen kring'; een begrip dat, dunkt me, nog altijd en in de kern onveranderd actueel en contoversiëel mag heten in dit tijdsgewricht.
Misschien hebben we in het huidige pro- en vooral anti- Europa-klimaat en de vaak polariserende verkokering van de samenleving inderdaad wel weer eens behoefte aan een staatsman/politicus van dergelijk kaliber en met dergelijke ideeën.

En dan bedoel ik dus niet zo iemand als onze huidige, een nog meer meritocratische marktsamenleving propagerende en waar het de soevereiniteit betreft wel erg elastische maar altijd goedlachse, eerste minister.

Over lachen gesproken, de wetenschappers achter het CDA rapport constateren dat:
Als je niet meer met elkaar kunt lachen, is er echt een heel serieus probleem
Humor als de culturele lakmoesproef voor onze sociale cohesie.
En zie om Wim Kan konden we allemaal nog lachen maar nu hebben we Geer en Goor om het volk te vermaken maar die zijn voor de hoogopgeleiden weer te plat terwijl Hans Teeuwen voor de lager opgeleiden weer te kwetsend zou zijn.

De wetenschappers Fraanje en Kuipers constateren of veronderstellen, zeer terecht zou ik zo denken, dat humor en samen kunnen lachen meer dan overbodige franje en een niet onbelangrijk bindend element tussen mensen is. Maar of we daarom ook allemaal om dezelfde opgelegde grollen en grappen van dezelfde grappenmakers moeten kunnen lachen ....? Ik weet dat zo net nog even niet.

Wie weet; misschien wordt het ooit nog eens lachen met het CDA. Maar onlangs hoorde ik CDA leider Sybrand Buma in Buitenhof nog zeggen dat hij onder geen beding over schuldafboeking voor Griekenland wil praten ook al kijken de Grieken tegen een zo goed als onmogelijk af te lossen schuld aan.
Voorlopig is het dus beslist niet voor iedereen lachen met het CDA of het moet al zijn als de bekende boer met kiespijn!

Sunday, June 21, 2015

Stilstaan bij beweging

Een echte sportliefhebber of sporter ben ik nooit geweest, laat staan een topsporter.
Toch belandde ik gisteren zomaar eens op Papendal, en wel voor een bijzonder interessante workshop. StandingstillMovingwithease Dat ging over stil staan en met enig gemak bewegen. Zeg maar, een beetje stilstaan of een rustpunt vinden in en bij het bewegen.
En dat, zo te zien, ook de dames van het nationale volleybalteam wel kon boeien. PapendalVolleybalteam

Wednesday, June 17, 2015

Of mannen te paard? (4)

Die mannen te paard zijn een verwijzing naar De vier ruiters van de Apocalyps uit de Openbaring van Johannes.
Of de documentaire Four Horsemen van de Renegade Economist voor veel mensen ook een beetje een openbaring is, weet ik natuurlijk niet maar dat zou zomaar wel eens kunnen.

De vier afzonderlijke ruiters van de dreigende apocalyps staan hierin voor:
- ons gulzige en roofzuchtige financieel-economische systeem
- elke vorm van georganiseerd geweld
- de onaanvaardbare grootschalige armoede zoals wij die laten bestaan en
- de uitputting van de aarde en de natuurlijke hulpbronnen



Als hier dan toch de kern van de zaak blootgelegd wordt, nog maar een mooie quote:
To really understand something is to be liberated from it.
Dedicating oneself to a great cause, taking responsibility and gaining self-knowledge is the essence of being human.

Tuesday, June 16, 2015

Sunday, June 14, 2015

Beetje planeetje redden? (2)

Over de noodzaak om wat zuiniger en spaarzamer met onze planeet en natuurlijke hulpbronnen om te springen kunnen we en zullen we altijd wel blijven steggelen.
Maar ook de drijfveren om duurzaamheid na te streven kunnen nogal variëren en hoeven heus niet altijd zo abstract of hoog gegrepen te zijn.
Het gegeven dat het hoog op het verlanglijstje van sommige kinderen staat zou bijvoorbeeld een motief kunnen zijn en het kan heus nog wel aardser:
Saveearthsourcechocolate

Zoals eenvoudigweg omwille van de geneugten van het goede leven!

Saturday, June 13, 2015

Een beetje genoegdoening? (1)

The Band heeft altijd al tot mijn absoluut favoriete bands behoord.
Op hun tweede album prijkte de inmiddels klassieker: The Night They Drove Old Dixie Down En daarin weerklinkt de mooie frase:
Now I don't mind I'm choppin' wood, and I don't care if the money's no good.
You take what you need and leave the rest,
But they should never have taken the very best.
Hoewel ik op dit blog graag mag roepen dat ik beslist geen verstand van economie heb, meen ik toch dat elk (les)boek of opleiding met betrekking tot het vak(?) economie zou moeten beginnen met en doordrongen zijn van een boodschap van vergelijkbare strekking als wat The Band hier te berde brengt.
Maar ik vrees dat wij onze kinderen en toekomstige leiders en economen vooralsnog leren dat the sky is the limit, alleen het onderste uit de kan goed genoeg is en dat cijfers, en dan wel groeicijfers, heilig zijn.
Ooit gehoord van rupsje Nooitgenoeg? Ziehier zijn mens- en wereldbeeld en heel toevallig ook dat van de gemiddelde moderne mens tegenover dat van mensen en volken die we doorgaans als minder ontwikkeld plegen af te schilderen:
Enoughness: Restoring Balance to the Economy

WATCH our new video: ENOUGHNESS: Restoring Balance to the Economy. Share on Facebook and Twitter using #ENOUGHNESS.

Posted by First Peoples Worldwide on Friday, March 15, 2013


Als de economie van morgen niet echt een andere wordt dan die van vandaag is het maar de vraag of er nog iemand overblijft om te zingen of te getuigen van The Time They Drove This Whole World Down.

Tuesday, June 9, 2015

Geen peren ..

.. maar wel gebakken!
Zo aten wij vorige week zowel de opperdoezertjes als de asperges.
Gebakken asperges?
Ja zeker, Marian had ze voor de verandering eens geroerbakt en dat pakte (ja, wat wil je ook anders) weer heel smakelijk uit.
aspergegroenwitteroerbak Witte met groene,
aspergeswitteroerbakmetopperdoezer alleen de witte,
aspergegroenwitteroerbakopperdoezerzalm met zalm
aspergeswitteroerbakmetopperdoezeren lamskotelet en met lamskoteletje.

Nog een dag of veertien duurt het seizoen voor de asperge of, zoals het hier in huis ook nogal eens genoemd pleegt te worden, de spargel.

Sunday, June 7, 2015

Grieks en Europees drama ..

.. of verdient het inmiddels al de naam en status van een tragedie?

Ooit van plan om als vrienden en gelijkwaardige partners samen een grenzeloos krachtig en mooi Europa te vormen waar het goed toeven zou zijn zien we nu een continent en een haperend project dat in de beeldvorming van zijn burgers vooral getekend wordt door een tweedeling van elkaar wederzijds wantrouwende debiteuren en crediteuren.
Een groep van armlastige schulderaneren tegenover een groep van luidruchtig verongelijkte schuldeisers in een financieel-economisch, administratief en politiek conflict verwikkeld dat veelal als een morele danwel karakterologische kwestie wordt verpakt.

Zuid-Europeanen en vooral Grieken die Noord-Europa en de zogeheten Trojka als niet aflatende bloedzuigers ervaren en niet schromen de Duitsers als nazi's af te schilderen.

Noord-Europeanen (waaronder het leeuwendeel van mijn landgenoten) die de Zuid-Europeanen en dan met name de Grieken als lui en onbetrouwbaar beschouwen en benoemen en er van overtuigd zijn (mede onder invloed van onze o zo vrije en daarmee objectieve(?) pers) dat die Grieken de malaise die ze momenteel treft echt helemaal aan zich zelf te danken heeft en wij nu met de gebakken peren zitten.

Gelukkig komt er bij tijd en wijle ook wel eens een zinniger en genuanceerder geluid over de aard van dit Europese debâcle tot ons via de media al lijkt dat doorgaans weinig invloed op het al dan niet 'gesundes volksempfinden' te hebben.
Vandaag bracht het programma Buitenhof dat andere geluid bij monde van de Griekse journalist Nikos Koulousios in Schuim & as en de Britse econoom Philippe Legrain

Legrain is de auteur van onder andere het boek European Spring: Why Our Economies and Politics are in a Mess – and How to Put Them Right.
Een boek dat me bijzonder aanbevelenswaardig lijkt voor mensen die hun mening en oordelen bij voorkeur niet op het gangbare gekwetter en de veelheid aan misinformatie, dat er gewoonlijk over Europese kwesties geroeptoeterd wordt, willen enten.
Hier en hier en hier en hier wat artikeltjes van Legrain om zijn manier van denken en wijze van redeneren wat aan te voelen. Eurospiraalnaar de bodem
Het verhaal van een drama of van een tragedie? (om maar eens een paar uit het Grieks afgeleide woorden te gebruiken)

Thursday, June 4, 2015

Straatbeeld(en) van Sevilla

Sevilla wordt wel een ‘openluchtmuseum’ genoemd vanwege de vele historische en monumentale kerken en gebouwen. Sevillakerkenkoetsen

Het zou heel goed kunnen zijn dat het straatbeeld van Sevilla daarnaast vorige week ook door voetbalfans met hun symbolen en kleuren beheerst werd. Maar ik ben er, met mijn verleden, bepaald niet rouwig om dat we dat gemist hebben.
Toen wij onlangs wel twee nachtjes in Sevilla vertoefden, twee weken na de Semana Santa ofwel de goede of de stille week (van alle drie overigens weinig gemerkt), waren het toch vooral de traditioneel geklede Sevilliaanse schonen die bepalend waren voor het straatbeeld. En dat had ik, achteraf bezien, toch niet willen missen.
En hoe zag dat straatbeeld er verder uit? Ach, er waren meer monumentale gebouwen dan wij in een dag wilden of konden bekijken. We zagen het Alcázar en de grote kathedraal, het grootste gothische bouwwerk ooit gebouwd, maar daar hadden zich dermate lange wachtrijen voor de ingang verzameld dat wij een bezoekje niet eens overwogen.

Ook zagen we veel beelden, soms zeer ‘relaxed’ en ‘laid back’ Sevillaalospoetas maar ook de bekende ‘levende beelden’ die mensen even op het verkeerde been willen zetten Sevillalevendbeeldmethondje en iets uit het quasi-sportieve genre Sevillabasketball of deze echt, vrolijk en verrassend goed musicerende (leeg?)hoofden in het beste pak. Sevillastraatmuziek Sevillamuzikaaltrio

In deze stad kan een redelijk virtuoze flamencodanseres op straat natuurlijk niet ontbreken. Sevillastraatflamenco Sevillaflamencodanseres Sevillaflamencodans

Een onverbiddelijke aandachttrekker en succesnummer was deze variant op de vogelverschrikker namelijk een olijke mensenverschrikker die zich onder een tafeltje verschanst had en alleen zijn kop tussen twee andere koppen liet zien om om de paar minuten niets vermoedende voorbijgangers te laten schrikken en soms behoorlijk de stuipen op het lijf te jagen. Sevillageschrokkenhaha Sevillaschriktafel Sevillaargelozevoorbijgangers We hebben de verrichtingen van deze straatartiest maar eens een half uurtje op gepaste afstand en van achter een kopje koffie gevolgd. Hij wist ons en de meeste voorbijgangers bijzonder te vermaken en de nodige glim- en schaterlachen te ontlokken. Zijn slachtoffers, die allemaal met de schrik vrijkwamen, namen het ook allemaal uiterst sportief op.

En dan zijn er natuurlijk de terrasjes waar de hele dag door gegeten en/of gedronken kan worden en wordt; zoals te verwachten, een vast onderdeel van het straatbeeld in Sevilla Sevillaterrasjes