Verzuchtingen dat die Coronatijd toch eindelijk en gelukkig maar voorbij is zijn allang niet nieuw meer en inmiddels al behoorlijk oubollig.
Er ligt intussen ook al een evaluatierapport op tafel waarin onze regering, mijn inziens zeer terecht, wordt gewezen op een uiterst eenzijdige benadering van het probleem destijds.
Wij hielden ons desondanks aanvankelijk redelijk netjes en braaf aan de voorschriften zoals die van hogerhand uitgevaardigd werden. We hebben zelfs ook braaf onze vaccinaties gehaald. Maar toen de zogeheten Omikron-variant zich deed gelden heb ik een aantal van die voorschriften toch maar aan mijn laars gelapt in de hoop dan deze mildere variant maar eens op te lopen. Zo'n virus wil toch rondwaren, nietwaar en zal niet stoppen voor ie de hele boel rond geweest is. Het leek het juiste moment voor zo'n echte immuniteitsboost. Het mocht echter niet zo zijn. Her en der kreeg men het, maar wij dus niet.
Dat wil zeggen tot deze week dus. De gedachte aan Corona was zo goed als uit ons bewustzijn weggesijpeld. Maar nadat we maandagnacht beiden ziek naar bed waren gegaan deed Marian de ochtend daarop maar eens zo'n test (ken je ze nog?) en Bingo! Ofwel Corona! Ik dan ook maar zo'n test gedaan jawel, ook raak. De Coronatijd is nog helemaal niet voorbij! Voor ons is net begonnen. Dit keer dan gelukkig wel zonder al die sociale en maatschappelijke beperkingen en ontwrichtingen.
