Sunday, May 31, 2015

Lucht, licht, zon, wind en water

Dat waren gisteren de hoofdingrediënten van een tochtje met fluisterbootjes. DeRijpfluisterbootjesEilandspolder Al die ingrediënten waren volop aanwezig en te genieten in dit oer-Hollandse landschap. DeRijprlichtluchtenwater DeRijpEilandspolder DeRijpfluisterdobberend DeRijpHollandseluchten DeRijpkerkjevanafEilandspolder Dit oer-Hollandse landschap is het landschap van en rond de Eilandspolder. DeRijpwithuisje DeRijpbootjesfile DeRijpbruggetjes DeRijpEilandspoldersepia Deze polder zou je met recht het 'groene hart' van Noord-Holland kunnen noemen en het ligt zo'n beetje tussen Schermerhorn, West-Graftdijk, Driehuizen en De Rijp ingeklemd. DeRijpvanafEilandspolder DeRijpNoordeinde DeRijpriet Het mooie dorp De Rijp was deze middag even onze aanlegplaats. DeRijpachertuintjes Gelukkig troffen we het water we deze middag uitsluitend in de vorm van vaarwater en niet als hemelwater. DeRijprustigvaarwater Ook waren er diverse soorten vogeltjes te zien danwel te beluisteren maar hoe die ook allemaal mogen heten ben ik inmiddels allang weer vergeten. DeRijpganzen

Dat boottochtje was overigens een onderdeel van het feest dat Janet en René gaven in De Rijp. DeRijpfeestJanetenRené

Sunday, May 24, 2015

Pinokkio door de bocht

pinocchioparadox Volgens een boekrecensie in de Volkskrant spreken wetenschappers in zo'n geval van het Pinokkio-fenomeen.
Dat zal dan wel iets met liegen en een lange of groeiende neus van doen hebben, zou je denken. En het blijkt inderdaad te gaan over liegen en wel over het liegen over je leeftijd; iets waar, zoals hier althans gesuggereerd, 50-plussers zich nogal eens aan schijnen te bezondigen. Maar volgens hoogleraar geriatrie Marcel Olde Rikkert, wiens boek Jong blijven & Oud worden hier onderwerp van de recensie is, zou je dat gerust een leugentje om bestwil kunnen noemen omdat je er daadwerkelijk jong bij zou kunnen blijven. Want een jeugdig gevoel is een levenselixer aldus één van de vijftig spelregels die Olde Rikkert in zijn boek geeft om je jonger te voelen terwijl je ouder wordt.
LoesjeOuderworden Met Marian in gesprek over dit krantenartikeltje roep ik nog heel stoer dat ik me toch heus niet groter (lees hier jonger) voor zal doen dan ik ben, maar dat moet ik al weer inslikken voordat ik de hele zin uitgesproken heb. Want op de keper beschouwd doe ik mijn hele leven toch niet zo gek veel anders dan me groter voordoen dan ik ben. Nu ben ik in levende lijve ook echt niet zo groot.
Over een half jaar is het dan zover en vandaag heb ik toevallig ook mijn pensioen- en AOW-aanvraag maar eens ingediend. Daarbij moesten natuurlijk ook wat persoonsgegevens verstrekt danwel gecontroleerd worden. Het leek me raadzaam om nu toch nog maar even niet over mijn leeftijd te liegen of me jonger voor te doen dan ik ben. Cartoon65worden

Nog wat advies van Olde Rikkert:
Blijf niet afwachten wat de tijd brengt maar haal het zelf op
En de vijf leukste spelregels uit het boek op een rij:
- blijf spelen
- stop met multitasken
- voeg tijd toe aan je dag
- ga in fases met pensioen en
- stop met je verjaardag vieren

verjaardag-cartoon-jarig-zijn

Thursday, May 21, 2015

Actuele media over de mens, kennis en geloof

Over de mens:
In een Voetnoot van Arnon Grunberg over echte mannen, spierkracht en vechten las ik deze week:
Nu ben ik zoals vrijwel iedereen een combinatie van arrogantie en onzekerheid, ...
Dat lijkt me een bijzonder treffende en realistische observatie en typering aangaande de gangbare staat van ons menszijn ofwel de zogeheten 'condition humaine'. logo_V_volkskrant
Over het menselijk doen en laten:
In een wat oudere Volkskrant (van 15 mei), die hier nog rond de bank rondzwierf, zag ik boven aan voorpagina de volgende zin prijken:
Lijnen is juist een goede voorspeller voor gewichtstoename
Dus als je dik wilt worden, ga lekker lijnen!; en wanneer je er geen extra pondjes aan wilt moet je dat dus juist niet doen. Een paradox? Wel het leven zit er vol van en dan is daar vast iets interessants gaande waar we nog het een en ander over en van zullen moeten leren, nietwaar?
Doet me ook een beetje denken aan een favoriete kreet van ene John Seddon:
Manage costs and your costs will go up!

Over de menselijke geest en het geloof:
Iemand die ook z'n hele leven met paradoxen heeft gestoeid is ene L Ron Hubbard. Een man met een grote duim en een, op het leugenachtige af, rijke fantasie die als geslaagd pulp-fictie schrijver een record aantal boekjes uit zijn schrijfmachine wist te hameren in voornamelijk het genre pulp- en science-fiction. Hij vergaarde een kapitaal en verloor dat weer. Bleek tijdens WOII volslagen ongeschikt als gezagvoerder bij de Amerikaanse marine en werd dan ook tweemaal uit die functie ontheven. Ron had toch een geheel andere kijk op de geschiedenis en mocht zichzelf graag als oorlogsheld afschilderen.
Het vergaren en de vruchten plukken van kennis, status, macht en vooral pecunia verliep echter niet altijd even vlotjes en een fameuze openhartige uirspraak van Hubbard luidt:
If you want to earn little money, write a book. If you want to make a lot of money, create a religion
Zo gezegd, zo gedaan.
De koran, de bijbel, de torah, de geschriften uit het boeddhisme, het daoïsme en de veda's of de vedanta kunnen eindelijk allemaal het raam uit, want we gaan nu 'clear'.
De nieuwe allesomvattende bron heet Dianetics: The Modern Science of Mental Health, helemaal bedacht en geschreven door L Ron Hubbard in, naar eigen zeggen, drie weken tijd.
Een filosofisch nauwelijks of wankel onderbouwd (lijkt me in dat opzicht sterk overeen te komen met het gedachtegoed van Ayn Rand), quasi-psychologische pseudo-religie van het zuiverste water. En we noemen deze kersverse Scientology. 'Science' verwijst naar zeker weten en/of wetenschap en de 'logia' naar studie naar of kennis van; dat mag misschien een beetje dubbelop lijken maar het klinkt wel interessant en als je alle wijsheid in pacht hebt kun je dat toch maar nooit voldoende benadrukken.

Deze sekte en 'tussen-de-oren-maffia-organisatie' mocht zich deze week verheugen in de nadrukkelijke belangstelling van de onze publieke omroep.
logoNPO Dinsdag zond de VPRO de onthullende documentaire Going Clear: Scientology and the Prison of Belief van Alex Gibney uit. 'Geloofsgevangenis' een sprekende ondertitel in dit verband. Voor wie het gemist heeft bijzonder aanbevolen; helaas nog maar tot en met 26 mei hier te zien.

Hubbard, door zijn volgelingen LRH genoemd, komt in de film bepaald niet als een genie uit de verf en huidige leider David Miscavige lijkt hier alle trekjes van een doorgewinterde psychopaat te vertonen.
Samen hebben ze toch maar een monsterlijk kerkgenootschap op poten gezet met een eigen heel bijzondere dynamiek waar het onderscheid tussen geloof, geld, goedgelovigheid, gehoorzaamheid, gekte en gezond verstand voor de leden echt niet meer zichtbaar is of nog onder ogen valt te zien en waar rücksichtslos met onwilligen of tegenstanders wordt afgerekend.

Woensdag was de beurt aan het VARA jongerenprogramma Rambam om een 'undercover'-kijkje te nemen in de keuken van de Nederlandse Scientologykerk. Daar werd de 'undercover'-journaliste door een 11-jarige jongen aan de tand gevoeld over haar mogelijke frustraties danwel trauma's.

Wie zich ook wel eens een beetje wil laten hersenspoelen door de spirituele jihadi's en andere leeghoofden van deze 'klare kerk' kan hier of hier terecht.
Wie de zaak wat onafhankelijker wil bezien zal zich meer thuisvoelen bij de twee genoemde reportages of bijvoorbeeld bij het inmiddels ruim 40 jaar oude verhaal van Paulette Cooper.
Nee, als ik nu echt een guru moest kiezen ging ik toch voor Sri Kumaré.

Over het menselijk bedrijf:
Even later op de woensdagavond zag ik een aflevering uit de wetenschapsserie (ja, alweer die science) De volmaakte mens van Bas Heijne.
De vraag was of danwel op welke afstand wij redelijkerwijs gesproken van de dood weg zouden kunnen blijven. Zouden we in de nabije of in de verre toekomst de dood beduidend kunnen uitsyellen of zelfs ..? Dat zijn nu toch zomaar even niet de meest simpele of minst speculatieve vragen die je je kunt stellen. Van de dominee, de pastoor of de sciëntoloog zou je wellicht ook wat optimistischer of positiever gestemde geluiden op zulke vragen verwachten dan van wetenschappers maar Aubrey de Grey ziet de toekomst in dat opzicht toch extreem positief tegemoet. (hoelang zal die baard van hem dan wel niet worden?)
Onsterfelijkheid lijkt me toch zowel onbereikbaar als onwenselijk en fris en gezond erg veel ouder dan 100 jaar worden lijkt me vooralsnog toch ook nog even toekomstmuziek. Naast weliswaar een groeiende groep betrekkelijk fitte ouderen zie ik zo om heen de ouderdom toch ook nog altijd met de nodige kwalen, gebreken en ongemakken gepaard gaan. Gelukkig had Heijne ook nog een goed gesprek met John Gray die met wat wijze woorden en een heldere kijk op de menselijke natuur een en ander in een, voor mij, wat realistischer perspectief wist te plaatsen.

Sunday, May 17, 2015

Spaanse schonen ..

.. op het aprilfeest in Sevilla.
i-love-feria-debardeur Onlangs vierden we in ons land dan weer bevrijdingsfeest. De week daarvoor vertoefden wij in Andalusië en volgens boekjes en de reisgidsen worden er in dat deel van Spanje van oudsher ook nogal wat feestjes gevierd. En een feestje heet daar dan een ‘feria’. Je hebt ze globaal genomen in twee smaken, te weten in de min of meer seculiere en in de min of meer religieuze varianten. Maar de leer van de kerk, volksdevotie en wat aardsere volkse mores zijn hier, zodat al zou kunnen, bepaald niet makkelijk uit elkaar te houden.
Vámonos a la feria Toen wij Sevilla binnenreden om in een supermodern hotel in een buitenwijk in te checken zagen we rond het hotel enkele bevallige dames ronddartelen en bedachten dat er vast een of andere voorstelling in de buurt gaande zou zijn.
Wanneer we ons wat gedegener voorbereid en de reisgids wat beter doorgenomen zouden hebben hadden we het natuurlijk kunnen weten. Maar nu vernamen we bij de hotelbalie dat we, pardoes, met ons neus in de feestelijke boter vielen (of moet ik zeggen: met onze feestneus in de boter) in de zin dat Sevilla nu juist de openingsavond van haar grootste feria of feest vierde namelijk die van de Feria de Abril. Een van de grootste en bekendste ferias waarbij de stad in vrolijke en flanerende rep en roer zou zijn. De baliemedewerker raadde ons aan maar eens een kijkje te gaan nemen in de stad. Dat deden we en zagen steeds meer vrouwen die zich van hun beste of althans meest vrouwelijke kant wilden laten zien en zich in ruime getalen, vol trots en zwier, in de traditionele, kleurrijke en zwierige jurken vertoonden als waren ze stuk voor stuk heuse flamenco-danseressen. Een kleurrijk spektakel dus, met rijen voor het metro-station van smaakvol en zelfbewust uitgedost vrouwelijk schoon op weg naar het feestterrein in de stad.

Op straat, Sevillaopstraat
voor de metro, Sevillarijvoordemetro
op het perron Sevillainstapmetro
en in de metro, Sevillaindemetro
groot Sevillalosremedios
en klein Sevillaopnaarhetfeest
op weg naar Sevillawezijnerbijna
het feestterrein in de wijk Los Remedios, Sevillaaanzwellendfeestgedruis
waar je de zogehten 'casetas' en Sevillacasetas
diverse kermisachtige attracties vindt. Sevillachurreria
Hier nog de verlichte Portada van 2015 Sevillapoortnaarfeestterrein plus wat conversatie en geflaneer voor de 'casetas' Sevillavoordecasetas
en het spreekwoord zegt: zo de ouden zongen, ... Sevillazodeoudenzongen Zo worden dus tradities doorgegeven. De volgende dag zagen we in de metro ook veel jong grut op hun mooist gekleed en verwachtingsvol richting centrum gaan. Sevillajonggeleerd Deze jongedame begon zichtbaar te stralen en keek heel verguld toen een drietal oudere heren haar complimenteerde met haar mooie jurk en haar charmante verschijning. Sevillatrotsejongedame Het straatbeeld werd ook overdag Sevillaziehoemooiikben in het centrum gedomineerd door Sevillastraatscene Spaanse schonen. Sevilliaanseschone
Het leek wel een bijzonder stijlvolle rokjesdag (jurkendag klinkt toch niet in onze taal) met de Spaanse vrouw en de traditionele dans (Flamenco en Sevillana) als hoofdthema.

Dat was dan onze kennismaking met Sevilla; een levendige stad vol levenslustige mensen die, zo was onze indruk, het goede leven met graagte omarmen en zich vast niet zomaar of al te snel gek zullen laten maken.

Nog een Oranje of Nederlands wetenswaardigheidje: Máxima en Willem Alexander hebben elkaar ontmoet in Sevilla tijdens de Feria de Abril.

Een docu over deze fameuze feria:

Thursday, May 14, 2015

Vroege klimop

Dan is het vandaag alweer hemelsvaartdag of Sies klimop zoals onze zuiderburen ook wel zeggen; 14 mei ofwel precies 14 dagen eerder dan vorig jaar. Toen aten wij in een hotel in de Eifel. Vanavond eten wij maar weer eens gewoon thuis. Ascension

Vandaag is ook mijn broer jarig; proficiat Hennie!
En precies vandaag over een half jaar begin ik, ijs en weder dienende, van Drees te trekken. onderzoek_pensioen_vrije_tijd

Wednesday, May 13, 2015

Vechten tegen shellshock, PTSD of PTSS?

All is Fair in Love and War
luidt een veelgehoord gezegde in het engels.
Maar door hartzeer of liefdesverdriet getroffen worden lijkt me toch wel iets anders dan gebukt gaan onder wat tegenwoordig dan wel PTSD of PTSS heet.

Zo'n honderd jaar geleden werd dat verschijnsel shellshock genoemd.
Hier zet Annessa Stagner het fenomeen Shell Shock in historisch en maatschappelijk perspectief.
We cannot expect science and technology to wipe away all the consequences of war
hoor ik Annessa Stagner hier zeggen.

Het zou op het eerste gezicht misschien enige verbazing kunnen wekken of nogal paradoxaal schijnen dat mensen die door oorlog, agressie en geweld getraumatiseerd zijn nu juist door en in zogeheten 'martial arts' (oftewel 'krijgskunst' of 'gevechtskunst') op basale en tastbare wijze weer contact met en grip op zichzelf, de platte danwel de volle werkelijkheid en het leven weten te krijgen. Wellicht nog nauwelijks verbazingwekkend wanneer we ons realiseren hoezeer de mentale en de lijfelijke aspecten van ons leven in elkaar grijpen en elkaar soms lijken te weerspiegelen.
De praktijk lijkt in ieder geval duidelijk te laten zien dat disciplines als Tai Chi en Aikido hier voor de betrokkenen onbetaalbare, unieke en niet te vervangen diensten kunnen bewijzen.

Tai Chi

The Warrior Within from Jacob White on Vimeo

of hier op Energy Arts

Aikido

Het onderliggende verhaal van Tom Osborn verschilt niet zoveel van dat van Lee Burkins maar zijn weg heet aikido.
Tom's blog
Aikido for veterans

Om oud-strijders van hun pijn te bevrijden kan ook nog een strijd zijn. Dat gaat niet vanzelf maar ook dan kan het blijkbaar nog altijd verkeren!

Sunday, May 10, 2015

Even opgekrast naar Zuid-Spanje

Via Kras Reizen hadden wij een schattig rondreisje Andalusië geboekt in de (gras)maand april. Bovenaan de website van genoemde reisorganisatie prijkt de kreet: ‘De wereld is Kras’. Of de firma Kras hiermee enige associatie met de uitdrukking ‘krasse knarren’ op het oog heeft, weet ik niet maar dit reisje bleek toch wel nagenoeg exclusief bij generatiegenoten in trek te zijn. Hoe dan ook waren wij weer mooi voor een weekje opgekrast.

Het reisje behelsde ruwweg zo’n 900 km per huurauto en hotels met ontbijt in Antequera, Sevilla, Marmolejo en Granada. Echt een tripje voor nog betrekkelijk 'krasse knarren'!
landkaartje-karakteristiek-andalusie-2stiek_andalusie_fly_drive_09_10_small_jpg Nu had ik kort voor deze Krasreis een teentje gebroken en werd ik vlak voor vertrek getrakteerd op een hevige aanval van jicht in de belendende grote teen. Hier hield ik de hele week nadrukkelijk last van dus zal ik deze week vast meer op Manke Nelis of op een silly walker dan op een krasse knar geleken hebben. Ministry_Silly_Walks

Eenmaal geland in Málaga konden we de huurauto ophalen. Dat bleek echter heel wat vlotter gezegd dan gedaan. Door een lange wachtrij, (te) weinig personeel en de nodige administratieve plichtplegingen reden we pas rond half tien ‘s avonds in het donker vanaf het vliegveld richting Antequera.
Daar eenmaal ingecheckt in een alleszins traditioneel ogend hotel genoten we onze eerste spaanse maaltijd; en wel ter elfder ure en bij de buren.
Antequerahotel
Voor ons verreisde gevoel begon de reis de volgende dag dus pas echt.
Ons eerste reisdoel was Ronda. De weg daarheen leidde ons door een mooi, groen en gevariëerd landschap met rustige en ruime wegen. Wat ons als Nederlanders op die Spaanse wegen toch vooral opviel was het bijzonder rustige en beschaafde gedrag in het verkeer zonder opgewonden standjes, getoeter, opgestoken vingers of kwaaie en gefrustreerde gezichten.
Ronda is één van de verplichte nummers voor de toerist en zo hebben wij ook braaf ons rondje daar gedaan. Omdat de stad zo hooggelegen is, is het er in de hete zomers vaak aangenamer toeven dan in de dalen. Wij troffen nu een aanvankelijk wat fris windje maar later op plekjes in de luwte bijzonder weldadige temperatuur. Ook het uitzicht op de vallei rondom en op en vanaf de Puente Nuevo was aangenaam en indrukwekkend. RondaPuenteNuevo Rondavanfbrug Rondauitzicht

Ik weet niet of The Beach Boys hier ooit geweest zijn maar er staat me toch nog ergens zo vaag iets van bij dat ze er, in een inmiddels grijs verleden, toch ooit eens wat over zongen.