Monday, May 28, 2012

Op een mooie pinksterdag ..

Deze foto nam ik vanmiddag zomaar eens op een mooie pinksterdag ..



.. bij de Hoofdtoren waar wij, Marian en Dick op de kop af twintig jaar geleden ons eerste wandelingetje samen in de zon maakten.
Dat was toen niet op een mooie pinksterdag maar op een mooie hemelvaartsdag of zoals de zuiderburen wel zeggen Siesklimop.


Saturday, May 26, 2012

Op een mooie sinksendag ...



Na Siesklimop wordt het ook altijd weer Sinksen.
Dat is Vlaams voor Pinksteren. Vaak is het mooi weer met Sinksen. En die dagen lenen zich dan ook bij uitstek om eens een feestje te vieren. Zoals bij onze zuiderburen bijvoorbeeld de Sinksenfeesten in Kortrijk. Dan is ook de opening van de Antwerpse Sinksenfoor.



Ook in noordelijke lage landen willen we met Pinksteren hier en daar wel een feestje bouwen.
In de Zaanstreek hebben ze er daarvoor zelfs nog maar een derde pinksterdag aan vast geplakt. Pinksterdrie heet die dinsdag dan.

Dan valt er genoeg te doen, maar je kunt ook een bokkie gaan kopen in Purmereutel.
Er zijn volop blogs en websites te vinden die graag van deze inmiddels zo'n 440 jaar oude traditie willen vertellen. Als je die dag een brood wilt kopen moet je even niet bij de bakker in Assendelft zijn. En mocht je zelf van plan zijn om bokkies te gaan kopen of verkopen, vergeet dan na het afrekenen met de kastelijn niet om de beestenboel mee naar huis te nemen.



Een traditie-in-wording van aanzienlijk geringere leeftijd, maar landelijk wel wat bekender is die van Pinkpop. Sinds 1970 en inmiddels het langstlopende jaarlijks terugkerende popfestival ter wereld. Een internationaal vermaard festival en dit jaar mag The Boss aka Bruce Springsteen de show weer stelen.

Maar voor het zover is wordt er hier in het Noord-Hollandse ook nog zoiets als luilak gevierd. Ook een oude traditie die op deze site een niet-christelijk feest wordt genoemd. Dan probeert de jeugd met zoveel mogelijk lawaai en tumult iedereen op een inderdaad zeer onchristelijk tijdstip uit de veren te krijgen op straffe van met zeep of erger volgekliederde ramen voor de hardnekkige luilakken.
Dat was dus vanmorgen. En wij hebben weer eens helemaal verzuimd de bel uit te zetten en hebben toch van het hele luilak weer niets gemerkt. Zo geeft het slijten en in onbruik raken van bepaalde tradities heus niet altijd reden tot klagen. Elk nadeel hep z'n voordeel, zou je kunnen zeggen.



Sinksen of pentekoste staat voor vijftigste en dat het vijftig dagen na Pasen wordt gevierd.
Zoveel smaken hebben we niet en daarom vieren wij ons feestje deze Pinksteren morgen maar met een etentje bij DeVijfdeSmaak.
En ons feestje is dan ter ere van het feit dat Marian en ik elkaar deze tweede pinksterdag precies twintig jaar geleden voor het eerst ontmoetten.



Hieperdepiep, op een mooie sinksendag



samen in de zon!

Thursday, May 24, 2012

van 3 naar 30

Een verschil van 27 en een wisseling van de wacht.
Dat wil zeggen van deze Panasonic Lumix TZ3



naar deze TZ30



Daar zit een paar jaar digitale ontwikkeling tussen en het betekent ook van 10x naar 20x ofwel een tweemaal zo groot zoombereik.
Het was nog even dubben of de keus zou vallen op dit model van Panasonic of op de nieuwe compactzooms van Sony of Samsung, maar het is toch (al voor de vierde keer) weer een Lumix geworden.
Hopelijk gaat ie naar tevredenheid en net zo goed en trouw dienst doen als zijn voorgangers.

Tuesday, May 22, 2012

Dima's blog

Het ziet er volgens recente berichten dus niet zo rooskleurig uit voor bloggers die, zoals ik, geen mama zijn. Wanneer buiten de mama's nagenoeg iedereen bijna uitsluitend nog op Twitter en Facebook kwettert en tettert en dientengevolge ook alleen daarop kijkt, waar doen de niet-mama's het dan nog voor? Dan gaat het toch weer een beetje op in jezelf praten lijken. Dat gevoel had ik de eerste tijd als blogger ook nogal eens.



Dus, al wordt het onze laatste stuiptrekking, ik zou zeggen: 'bloggers of the world unite' en laten we eens een stevige vuist maken en daarmee nog eens flink op het keyboard slaan!
Een beursgang zit er natuurlijk niet meer in voor ons, hooguit nog voor aantal mama's onder ons. Geen verkeerd woord over de mama's overigens; aan hen hebben we uiteindelijk toch alles te danken en je moet toch altijd van je moeder blijven houden, nietwaar?



Maar valt deze crisis in het blogwezen nog wel te bezweren of heeft de tijd ons al ingehaald?
Laten we maar eens beginnen met wat reclame te maken voor Dima's blog want Mama's blog lijkt het zo wel te redden. (Ik voel wel een beetje mee met die Grieken) Waarom ook niet, als ik tegenwoordig de TV nog wel eens aanzet, zie ik voortdurend politici die lustig reclame voor zich zelf lopen te maken, de democratie loven en roepen dat zij de beste en de ideale partijleider zouden zijn. En anders komt er op dat kastje wel een optocht aan lieden voorbij die menen de beste zanger, danser, acteur of iets anders te zijn. Jezelf etaleren en reclame maken voor jezelf is dus heel gewoon. Zelf vind ik het wat onwennig maar goed, vooruit dan maar met de geit.



Gelukkig sta ik er niet allleen voor zie ik, want even googelen (lijkt wel of ik de laatste tijd niets anders doe of weet te bedenken) laat zien dat er wereldwijd waarachtig nog wel meer blogs onder de vlag of de naam van Dima's blog in cyberspace rondwaren.

Wat te denken van deze Braziliaanse Dima's blog die zowel entertainment, actuele en een veelheid aan diverse informatie brengt als een digitale krant of tijdschrift. Je kunt het zo gek niet bedenken of het lijkt hier wel aan de orde te komen.



Het uitgesproken tegendeel daarvan kun je op een andere Dima's blog vinden. Want je kunt het zo gek niet bedenken of het komt hier niet aan de orde. Het is zelfs niet duidelijk wie de Dima hier is. Hij of zij belooft wel een hoop; misschien is een politieke carrière iets voor deze Dima?

Dan is er de Cubaanse Dimas Castellanos, politicoloog, ondermeer geschoold in bijbelse en theologische studies en oud-professor in de marxistische filosofie met zijn Dimas's blog, dat ook in het engels te lezen is.



Stuitte ik ook nog op een expliciete sexsite onder onze goede naam; foei, foei! Daarvan zal ik de link maar niet geven, niet omdat ik iets tegen sex heb maar omdat onversneden porno betrof.
Dan toch liever het podium even voor deze mooie en lieftallige Dima.





Verder is er nog de Ierse student in de kunst van het animeren op al dan niet digitaal doek of papier die zich ook wel Dima the cat lijkt te noemen en wiens kunsten en progressie op dit Dima's blog zijn te bewonderen.

Deze Indonesische Dimas heeft ook iets met Anime, maar dan vooral wat erotisch geteint.

Artistieke erotiek is ook al het thema van deze Dima's blog.

Mijn favoriet qua inhoud en vormgeving is toch de bijzonder onderhoudende en artistiek doorwrochte Dima's blog van jazzmuzikant Dmitri Matheny.



Er zijn ongetwijfeld ook nog vele Dima's blogs van Russische makelij maar gezien de te verwachten problemen met het cyrillisch schrift, waag ik me daar maar niet aan.

Mocht je hongerig worden of trek krijgen van al dat Dima-gedoe, kun je altijd nog terecht in Dima's Kitchen. Een uitstekende en smakelijke blog van de in Dubai werkende en wonende Jordaanse gastronome Dima Sharif.



Dima's blog leeft!
Dus hoort en tweetert het voort: surf eens naar Dima's blog, nu kan het nog!



Want zoals Brederoo ooit al zei ....

Friday, May 18, 2012

Mama's blog

In de krant van vandaag kwam ik een artikel tegen van Aaf Brandt Cortsius over het fenomeen mamablogs omder de kop:

Moeders blog leeft


en

Het bloggen is doodverklaard, maar niet in de niche van de mamablogs. Thuisblijfmoeders creëren een mooie wereld vol prachtige kinderen en nijvere huisvlijt en vergaren (diepjaloerse) volgers en soms commercieel succes.


en verder

Het bloggen mag dan doodverklaard zijn, want vervangen door Twitter en Facebook, maar de mamablogs zijn springlevend.



Ergo een interessant en mogelijk informatief artikeltje voor een doorsnee blogger zoals ik. Even googelen leert dat mama's blog inderdaad lijkt te floreren; actueel 260 miljoen hits en 128 miljoen afbeeldingen.

Aan de andere kant belooft het weinig goeds voor andere blogs zoals Dima's blog.
Ik ben nu eenmaal geen mama, zelfs geen papa, ik ben zeker niet van plan om te gaan twitteren en op facebook laat ik mijn gezicht ook maar zelden zien.


Dan nog maar een naveltje toe maar dit keer één op zomaar een mama's blog gespot.

Thursday, May 17, 2012

Sies klimop

Ja, morgen mag of moet ik dan weer eens een zogeheten verplichte vrije dag opnemen.
Dat in verband met Sies klimop (ook wel Tsjies klimop) vandaag; buiten het Vlaamse taalgebied ook wel gekend als hemelsvaartsdag of ascensionis Domini.

Tuesday, May 15, 2012

Messages from and to the soul (10)

Ik moest maar eens een punt zetten achter dat oeverloze gebabbel over de ziel.

Al die zielepraat was gezien de aanleiding (thema van de maand van de filosofie) ook even een bij uitstek Nederlandstalige aangelegenheid. En de (Nederlandse) taal drukt daar dan ook een eigen stempel op. Spreken over de ziel zal in andere landstalen ongetwijfeld ook wat andere nuances en schakeringen oproepen, maar door die diverse toonaarden toch ook weer naar eenzelfde, wat ongrijpbare essentie verwijzen.

Die Seele is toch nog even ter sprake gekomen. De treffende en welluidende aanduidingen anima of alma uit de Romaanse talen niet. En ook de welbekende soul uit de Engelse taal moest het af laten weten, maar dat zal ik bij deze nog even goedmaken.
In de Angelsaksische wereld hoeft, men afhankelijk van de context, bij het woord soul niet direct aan de ziel te denken. Het kan net zo vrolijk naar een bepaalde soort muziek of bepaald voedsel verwijzen.
Of zou dat daar soms allemaal één pot nat zijn?



Dan tenslotte hier even het woord aan Xavier Rudd met zijn Messages:
(ben ik zo vij om daar nog aan toe te voegen: from and to the soul)



It is time for peace.
It is time fot change.
May the light of your soul guide you

Friday, May 11, 2012

Debat over de eigen navel



'Het debat gaat over de eigen navel', las ik vanmorgen in de krant.
Die kop prijkt dan boven een artikel over hoe een verscheurd CDA een nieuwe leider kiest.



Nu dacht ik dat het politieke debat in Nederland al zo'n jaar of tien over de onderbuik en de eigen navel ging. Zeg maar, sinds er lieden in de politieke arena verschenen die zeiden dat ze zeiden wat ze dachten en bovendien beweerden dat ze in tegenstelling tot hun elitaire voorgangers ook nog zouden doen wat ze zeiden.
Nu waren er wel eerder dergelijke lieden zoals bijvoorbeeld boer Koekoek en ene Janmaat maar die werden doorgaans wat schouderophalend en meewarig glimlachend bezien door de meeste Nederlanders. Toen de heimwee naar de van de buis verdwenen Tegenpartij (samen voor ons eigen) echt ernstig begon te knagen en de nieuwe politieke Rambo's wat intelligenter en charismatischer oogden, werden de politieke populisten pas populair in bredere kring.



En nu zit het CDA dus met een een beetje buikpijn en een kater van de gedoogde samenwerking met zo'n politieke wildeman.
Hoe verwerk je zo'n kater als politieke partij? Dan ga je een nieuwe leider kiezen en dat doe je in navolging van de VVD en de PVDA een beetje in de stijl van Amerikaanse voorverkiezingen voor het presidentschap. Dat onder het motto dat het duidelijkheid schept en zo democratisch is. Het heeft de VVD en de PVDA in ieder geval geen windeieren gelegd en wist een hoop belangstelling en media-aandacht te genereren. De media zijn er ook erg gelukkig mee en de Pauw en de Witte man zijn altijd bereid hun medewerking te verlenen. Het is weer eens wat ander gekweel dan en een leuke afwisseling van die sportwedstrijden of die competities van al dan niet met sterren dansende of zingende BN'ers in de dop. In medialand geldt immers:


The Show must go on

(hier wat show met veel bombast en onderbuikgevoel maar ik vind deze met muppets of zonder toch een stuk leuker en meer to the point)



Toegegeven dit soort verkiezingshows zijn van een eindeloos veel democratischer gehalte dan hoe het toegaat bij die partij met één lid waar het CDA zijn frustratie en interne verscheurdheid aan te danken heeft en zijn buik inmiddels vol van heeft. Toch lijkt het me zeer de vraag of dit soort verkiezingshows met alle bombarie daaromheen de democratie een dienst bewijst. Volgens mij wordt onze democratie er allerminst transparanter, beter of slagvaardiger van als alle partijen in eendrachtige samenwerking met de media dergelijke shows gaan opvoeren. Lijkt mij eerder een uitvergroting van die navel die het afgelopen decennium al zo (te)veel aandacht kreeg.
Verkeert onze zo gewaardeerde en alom geroemde democratie dan ook al in crisis?


Saturday, May 5, 2012

Holland-Amerika Lijn

De Holland-Amerika Lijn is één van die klinkende namen die getuigen van ons roemrijke maritieme verleden. Iets waar Nederland wel trots op op kan zijn. Dat maritieme verleden dat op enig moment zo'n beetje als de ziel of de identiteit van de natie gold en ons zowel trots als welvaart bracht.


Vanuit het markante, ooit zo fiere hoofdkantoor aan de Rotterdams havens (tegenwoordig een hotel met de wel toepasselijke naam New York) werden schepen over de wereldzeeën gedirigeerd. Vrachtschepen waarvan de namen allemaal op 'dijk' eindigden en de trots van de vloot, de grote passagiersschepen die op New York voeren en waarvan de laatste lettergreep van de naam steevast 'dam' was.



Als lagere schooljochie verzamelde ik foto's en wetenswaardigheden van al die Nederlandse schepen. Mijn toekomstdroom was toen om ooit stuurman op de grote vaart te worden en ook de wereldzeeën te bevaren.
Dat is er niet van gekomen maar ik ga morgen wel effe naar de Holland-Amerika lijn.

Niet naar de cruise-maatschappij die het nu geworden is en die vanuit Seattle megalomane drijvende hotels de wereld rondstuurt. Ook niet naar de dansvoorstelling die ook die naam draagt maar naar een optreden van diverse Nederlandse en Amerikaanse muzikanten in Westwoud. Daar verzorgt de Schalm al weer voor de derde keer een wat festival-achtige middag/avond onder ook de vlag van “Holland-Amerika” lijn.



met o.a. Eliza Gilkyson:

Thursday, May 3, 2012

Over de ziel gesproken (9)

Als de firma Dick Swaab en co de ziel al niet kan vinden, zal ik toch zeker niet in staat zijn om hem even aan te wijzen. Evenmin als Cornelis Vreeswijk is het mij bekend of ie kleurig, zwart-wit, dun, dik of smal is. Ik kan in deze kwestie dus maar weinig gewicht in de schaal leggen.

Met al dat gesteggel en gekwebbel over de ziel zou je bijna vergeten op te merken dat deze ziel met taal (groot?)gegroeid is, in de taal gedoopt is, door taal gevormd is en zich hier middels taal uit. De Nederlandse taal dus vooral, die waar de van Dale zijn bestaanstrecht aan ontleent.



Als dagelijks gebruiker van die taal heb ik geleerd hoe bezielend en hartverwarmend het kan zijn wanneer mensen zich met hart en ziel ergens voor inzetten, maar dat het ook heel gevaarlijk kan zijn om je onbezonnen met ziel en zaligheid zomaar overal in te storten. En weet ik uit ervaring hoe pijnlijk het kan zijn om op je ziel getrapt te worden, hoe echt ie dan opeens voelt en dat je daar eelt van op je ziel kan krijgen, hetgeen bepaald niet altijd onverdeeld genoegen zal zijn omdat je van een al te gepantserde ziel al gauw zielloos dreigt te raken. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd werd mij vroeger verteld maar dat bleek niet altijd op te gaan. Toch zijn we meestentijds op zoek naar zielsverwanten. Verkoop je ziel liever niet en wees op je hoede voor lieden die proberen tegen elke prijs zieltjes te winnen. En met je ziel onder de arm lopen wil meestal snel vervelen.

En zo kun je deze lijst vast zelf nog wel even aanvullen.
Nee, het gaat voorlopig toch echt nog niet lukken om dit leven fatsoenlijk zonder ziel te leiden. Niet zonder dat we tot heuse marionetten of robots zouden worden, iets waar ik persoonlijk niet zo gek veel voor voel.


Wat jou?

Tuesday, May 1, 2012

Zielskwestie van enig gewicht (8)

Cornelis Vreeswijk zong als laatste couplet in De nozem en de non:



Volgens Aristoteles weegt een zoen niet zwaar
Letterlijk uitstekend,
figuurlijk zelden waar
Vraag de non er maar's naar



We kunnen hem niet meer vragen of ie wellicht met Archimedes in de war was, want de ziel van Cornelis is niet meer aanspreekbaar vanuit dit ondermaanse.
Nu circuleren of 'buzzen' er ook geluiden als zou, het al of niet bestaan van, de ziel wel degelijk een kwestie van gewicht kunnen zijn.

Zo vernam ik afgelopen maand middels het WereldWijzeWebje en de bekende googelende vraagbaak dat de ziel 21 gram zou wegen. Schoon aan de haak en wetenschappelijk bewezen zelfs volgens sommige goedgelovige zielen. De wellesen en de nietesen van dat laatste worden nog bediscussiëerd op het web.



Ja de maand van de filosofie mag dan voorbij zijn, ik ben toch nog niet helemaal uitgedacht en uitgepraat over die ziel.
In mijn hoofd en mijn denkwereld is de ziel, als begrip, toch vooral verwant aan en/of samenvallend met begrippen als het zelf en het leven. Mocht de ziel niet meer zijn dan een illusie, OK het zij zo, maar dan toch wel een eenvoudigweg en absoluut onmisbare illusie.
Maar is het zelf niet in de zelfde zin een illusie of hebben de neurologen dat zelf inmiddels wel weten te localiseren? En hebben ze het raadsel van het leven dan al opgelost en zeggen wij dan dat het leven niet bestaat of slechts een illusie is zolang we daar geen antwoord op hebben?

Waar of niet waar? en een grammetje meer of minder?; doet er wat mij betreft eigenlijk niet zoveel toe. Ik vind het wel een aansprekende en grappige gedachte van die 21 gram.
Om nu niet weer meteen te vervallen in muggenzifterij over de exacte onderlinge verhoudingen, stel ik voor dat we dit mysterie voorlopig maar houden op:

7 gram ziel
7 gram zelf en
7 gram leven!




Als u dat per slot van rekening maar een miezerig en zielig beetje mocht vinden, zou ik zeggen, des te meer reden om er wat zinnigs mee te doen en er toch wat moois van te maken!
Werk aan de winkel! Toevallig is het vandaag de dag van de arbeid dus: alle zielen ter aarde verenigt u en ga bezield en bezielend aan de slag voor een hoopvolle en leefbare toekomst!