Do ist der …?

Wo ist der Bahnhof?
Do ist der Bahnhof!

Zo namen Koot en Bie ooit ons heldhaftige verzetsverleden tijdens de Duitse bezetting op de hak.

Nu lijken Koot en Bie voor hun inspiratie wel eens vaker naar onze oosterburen gekeken te hebben. Of zou het soms wellicht ook andersom geweest kunnen zijn?

Toen wij vorig jaar in onze vakantie van Donaueschingen naar Einruhr reden en bij een raststätte stopte om even de benen te strekken en het caffeïnegehalte weer wat op peil te brengen zag ik daar achter Marian toch iemand zitten die ik in een oogwenk meende te herkennen.
‘Do ist der schmutzige mann!’, zeg ik nog tegen Marian; en verdraaid … als twee druppels water … we hadden het evenbeeld van Kees van Kooten’s ‘de vieze man’ getroffen. De vieze man helaas niet al te helder op deze foto omdat ik hem niet al te opvallend op de kiek wilde zette en de camera zodoende scherpstelde op Marian

Maar we waren dus onderweg naar Einruhr waar we de volgende dag eens een bootreisje over de Rursee maakte. Er was die dag grijs weer met veel regen voorspeld en dan kun je maar beter binnen zitten, ook als dat op het water is. De regen bleef echter uit en het werd een bijzonder aangename en overwegend stralend zonnige dag.
We voeren vanaf Einruhr over de Obensee naar Rurberg, alwaar we na een wandelingetje over de dam overtapte op een groter schip dat over de Rursee naar de volgende dam bij Schwammenauel voer. Toen we aan boord van de eerste boot, de St Nikolaus plaats genomen hadden zagen we op de loopplank een wat sjofele figuur met weidse gebaren tegen een lid van de tweekoppige bemanning aanpraten, Die crew van twee waren naar onze inschatting broers waarvan de één aanzienlijk ouder leek dan de ander. De oudste liet zich ontvallen dat ie nog maar drie jaar te gaan had; hij stond aan het roer op deze Rurvaart en de jongere deed het matrozenwerk en verkocht de kaartjes. Die laatste stond voor vertrek een poosje op de loopplank met iemand te praten die ogenschijnlijk nogal veel te vertellen had. En wie schetst mijn verbazing … als dat Dirk, het sjofele typetje, zoals die destijds door Wim de Bie werd neergezet, toch niet is.
Ik zeg nog tegen Marian: ‘do ist der Dirk!’ … en warempels. Hij scheen weliswaar nu iets minder rondbuikig en gezet dan de ons bekende TV-Dirk maar verder was ie het sprekend, in zijn gezicht, zijn mimiek en zijn gebaren. En dat nadat wij gisteren op een raststätte het evenbeeld van ‘de vieze man’ troffen.
Toen we na een bijzonder aangenaam tochtje waarop veel te zien was en ook de omgeving beslist de nodige indruk op ons maakte van boord gingen om naar de volgende boot te wandelen, werden we een paar honderd meter vergezeld door deze Duitse Dirk die ook nog eens als de ons bekende Dirk praatte, zij het dan uiteraard in het Duits. Met ook het stemgeluid en de intonatie van Dirk liep ie maar te roepen dat ‘die natur hier doch so wunderbar war’ en nog iets dergelijks dat vele malen vrolijk en enthousiast werd herhaald. Af en toe haalde hij met een bepaald herkenbaar gebaar een halve liter bierfles uit de binnenzak die hij dan even aan de mond zette en weer zorgvuldig terugdeed in de binnenzak. Hij wist ons bij de overloop van de dam nog te vertellen dat het water vandaag wel erg laag stond en dat het gewoonlijk wel een paar meter hoger kon staan. Wij dachten dat dat af en toe met het theewater van deze dubbelDirk ook wel eens het geval zou kunnen zijn. We dachten ook zomaar deze medereiziger, die overigens door de meeste mensen straal genegeerd werd, nog wel tot Schwammenauel mee te zullen maken maar op de volgende boot zagen we hem toch niet meer terug en vroegen ons toen af: wo ist der …? De hele volgende dag zochten wij natuurlijk, naarstig en permanent de omgeving afscannend en constant in de verwachting om elke hoek verrast te kunnen worden, naar het volgende typetje van Koot en Bie. Wo ist der … von Koot und Bie?
Maar helaas, pindakaas, dat bleek nu toch tevergeefse moeite.

Morgen hemelvaartsdag

Ik moest dus ook zo nodig smart en bij de tijd worden.
Nu vertelt mijn slimme, groene Nokia telkens wanneer ik er op kijk, en dat doe onder andere om te zien hoe laat het is, me de hele dag al:

Hemelvaartsdag Nederland morgen: de hele dag

Wat slim en wat SMART toch van zo'n foontje dat ie weet dat het morgen de hele dag Sies klimop is, nietwaar? Zeg nou zelf.
En dan hebben wij morgen evenals vandaag iets te vieren, maar daar lijkt mijn slimme foontje nu weer geen flauw benul van te hebben.

De mens als zingever (9)

… of als zinzoeker?
Dat is mij om het even.

Zo in die tijd dat ik kennis maakte met dat mensbeeld zoals met die vier pijltjes en een lijn loodrecht daarop door Piet de Ruyter in schema gezet (en waar ik nogal gecharmeerd van was), stuitte ik ook ergens op de boektitel: De zingever; met als ondertitel: Een inleiding tot de studie van de mens als betekenend, waarderend en agerend wezen.
Naast dat de naam van auteur te weten Jaap Kruithof mij nogal opviel, wisten ook die titel en ondertitel mijn nieuwsgierigheid wel te wekken. Die titel deed mij ook vermoeden dat de Ruyter hier weleens enige inspiratie uit opgedaan zou kunnen hebben.
Ik heb dat boek (voornamelijk uit en als curiositeit) later ook eens bij een antiquariaat op de kop getikt.

Ik ga hier maar niet echt op de inhoud van dat boek in omdat daar zoveel instaat dat ik dat niet allemaal bevatten en/of onthouden kan. Het staat in ieder geval vol met schema’s; zo’n 86 om precies te zijn. Te beginnen met schema’s van het bekende type S -> R. Het derde en laatste deel van deze vrij omvattende behandeling van het onderwerp draagt dan weer de titel ‘De mens als zingevend wezen’.
Twee fragmenten uit het voorwoord:

Wie elk jaar aan studenten lesgeeft over wijsbegeerte, wordt ertoe gedwongen na te denken over fundamentele problemen. Dit boek is het resultaat van zo’n reflectie; aan de redactie ervan heb ik twee jaar gewerkt.
Nu de tekst gepubliceerd wordt, blijft er bij mij een gevoel van onbehagen achter. De reële mens is complexer dan wat er over hem gezegd wordt in deze studie. In een geschrift de rijkdom van de werkelijkheid adequaat weergeven, is een onmogelijke opgave. Men moet noodgedwongen schematiseren en simplificeren.
….
Door de gedachtegang in een bepaalde ordening te structureren heb ik misschien een impliciete antropologische theorie naar voren geschoven. Wie er een vindt, beschouwe haar als hypothetisch. Het is immers nog te vroeg om een steekhoudende wetenschappelijke leer betreffende de mens op te stellen.

We kunnen nogal wat opvattingen over en kenmerkende typeringen van de mens vinden in diverse wijsgerig of andersoortige antropologische verhandelingen, zoals die uit diverse wetenschappen, en we komen ze uiteraard ook tegen in de gangbare common-sense opvattingen over de mens. Afgezien van dat die mens rechtop pleegt te lopen, met één been in de natuur geworteld lijkt te zijn en met het andere in de cultuur, wel een redelijk en een zedelijk wezen genoemd wordt dat zonder zijn gebruik van taal en gereedschappen hulpeloos verloren zou zijn en zomeer lijkt mij toch onze meest kenmerkende menselijke eigenschap dat we zingevende en zinzoekende wezens zijn.
Vandaar de titel van dit bijna sluitstukje in de reeks over mens- en wereldbeelden!

<< vorige | volgende >>

Europa in de versukkeling?

Het project Europa dreigt te verzanden, in de versukkeling te raken of zelfs uiteen te rafelen. Zo lijkt het althans wanneer je de berichtgeving in onze vaderlandse media eens wat afscant of langszappt. Wat je daar hoort en leest lijkt toch voornamelijk op wat getouwtrek en wat welles-nietes roeperij. Daarbij lijkt 'euroscepsis' zich steeds vaker in ongenuanceerd 'anti-Europa sentiment' te vertalen.
Er stond in ons land zelfs een partij met de naam Anti-Europa Partij op de stemlijst. Wil je het nog gekker hebben?; stel je voor dat iemand met de Anti-Nederland Partij aan onze nationale verkiezingen gaat meedoen!.
Onze premier 'lachebekkie' is nu ook bepaald geen lichtend voorbeeld om de Europa discussie in wat constructieve banen te leiden. Hij zegt: Europa prima maar dan alleen op onze voorwaarden en daar waar wij er beter van worden. Hij heeft blijkbaar moeite met het begrip 'gezamelijkheid' en het is misschien nog het meest sneu voor ons dat wij zo'n premier hebben; maar ja, die stembus nietwaar. Nu is het waarschijnlijk diezelfde stembus, de vermeende 'wil van het volk' en zijn nog driestere rivaal op rechts die onze premier, met een één oog op de verkiezingsbarometer gericht, zo af en toe tot wat simplistische en boute uitspraken verlokt..

Het enthousiasme was ook deze keer weer niet groot; vanavond volgt de uitslag. Gisteren las ik in de Volkskrant een artikel door Kustaw Bessems die zich juist met de nodige tegenzin bekeerd schijnt te hebben tot het pro-kamp omdat:

er komt zoveel dreiging van buiten, we hebben een Europese regering nodig. En een flink leger.

Kan hier niet naar het artikel linken omdat het alleen toegankelijk is voor betaalabonnee's. Dan maar een linkje naar:.
Meindert Fennema in de VK,.
Kees Kraaijeveld in de VN en.
Jaap Tielbeke in de Correspondent.
Zelf ben ik overigens ongeveer net zo eurokritisch als Geert Mak.

So, that is why!

Een intrigerend en aanhoudend raadsel ten lange leste toch ontrafeld? Over kip- en wereldvragen: Why 1 Why 2 Why 3 Why 4

HMiG Vragenvuur (1) van Berckelaer-Onnes

Als vervolg op Hollandse Meesters in Gesprek vonden eind vorig jaar een aantal bijeenkomsten plaats waarin de afzonderlijke meesters/deelnemers van/aan het gesprek onder de titel 'Vragenvuur' blootgesteld werden aan een interview en een aantal vragen uit het publiek.

De video's daarvan wil ik als vervolg op het voorgaande ook hier op dit blog weer even onder de aandacht brengen van mogelijke belangstellenden.
De aftrap was aan de deskundige bij uitstek inzake autisme in verband met opvoedingsproblematiek en iemand met zowel een klinisch als een wetenschappelijk oog voor zaken ofwel Ina van Berckelaer-Onnes:



Autisme, autisten en autistiform gedrag ten over in onze wereld, je ziet het overal om je heen en misschien ook wel bij jezelf, maar het gaat hier om een overduidelijke en welomschreven groep en diagnose; alhoewel, welomschreven wanneer je de discussies rond dit onderwerp en bijvoorbeeld de classificatie door de DSM een beetje volgt is het duidelijk dat je altijd en overal, dus ook hier, grijze gebieden tegenkomt die zich wat lastig laten duiden en definiëren.

en het complete verhaal: Hollandse meesters in gesprek

Hollandse Meesters in Gesprek met Ina van Berckelaer-Onnes
Anton Došen aan het woord
Gijs van Gemert aan het woord
Pieter Duker aan het woord
Jacques Heijkoop aan het woord

College door een Hollandse bovenmeester
Vooruitblik of tikkie terug?
1 Vakmanschap is …..
2 De meesters over management
3 Wat weten we van dat werk?
4 Ideologie (in de zorg?)
5 Toekomst ….?
Nog effe napraten; HMiG

HMiG Vragenvuur (1) van Berckelaer-Onnes
HMiG Vragenvuur (2) van Gemert
HMiG Vragenvuur (3) Duker
HMiG Vragenvuur (4) Rispens
HMiG Vragenvuur (5) Heijkoop
HMiG Vragenvuur (6) Došen

Kokyu

Op adem komen dan maar.

Vandaag

Of ik nu voor uit huis kijk



of achter uit het raam kijk,



het ziet er naar uit dat het vandaag weer een stralende zomerse dag gaat worden.
Het lijkt wel weer strandweer maar ik ga toch maar niet naar het strand vandaag.

Wij gaan vandaag mijn broertje maar eens een flesje port brengen naar aanleiding van zijn 59ste verjaardag en bij mijn moeder proberen een iPad aan de praat en een beetje vriendelijk gebruiksklaar te krijgen.

No matter what anybody tells you

… isn’ t it just so?

Nog wat schemata à la de Ruyter

Nu ik het toevallig toch over een schemaatje van Piet de Ruyter had, wil ik er hier nog maar twee, die ik ook van hem heb, aan toevoegen. Wanneer ik aldus de indruk zou wekken dat de goede man uitsluitend schema's kon waarderen of alleen daar enige betekenis aan toe kende, moet ik dat dan toch eerst weer even rechtzetten.
Voor zover ik mij herinnner was de Ruyter vooral doende om al vragend en onderzoekend bepaalde begrippen helder te krijgen, daarbij gebruikmakend van de zogeheten ´conceptuele analyse´ uit de analytische filosofie en dan met name uit de ´gewone taal filosofie`. Een ander aspect waar hij de nadruk op legde was dat de theorie toch vooral verbinding met de praktijk moest hebbben en houden en dienstbaar aan de praktijk zou moeten zijn. Een visie en een benadering die hij met Ben Spiecker en anderen deelde. Hij deed zijn verhaal altijd met passie en enthousiasme.

Dan ´without further ado´, uit oude college-aantekeningen, nog twee schemaatjes (die overigens meer van tabellen weghebben) van de Ruijter waarvan ik maar weer veronderstel dat de goede verstaander weinig extra tekst behoeft.
Daaronder nogmaals het schema van het mensbeeld à la de Ruijter maar nu dan in z'n oorspronkelijke vorm een zonder dat rare poppetje dat ik er zelf zomaar bij had bedacht.
Zie maar of deze schema's je iets zeggen en mogelijk wat belletjes doen rinkelen in de grijze massa of als geheugensteuntjes dienst zouden kunnen doen. Speciale pedagogiek >> meer schema's à la de Ruyter >> << vorige | volgende >>

De koopman of de dominee?

De knuffellama komt naar Nederland

lees ik op de voorpagina van de krant.

Boven het artikel verder in de krant over het opbloeiende polderboeddhisme lees ik dat de Dalai Lama populairder is dan ooit en drie dagen ons land aandoet. Dat zou dan een 'verschrikking' voor het kabinet-Rutte heten te zijn, want hoe kun je China zo nog te vriend houden?



Onderaan de pagina nog een artikeltje over hoever de hand van China reikt:

Analyse
Koopman en dominee

Hoe zorg je ervoor dat je China te vriend houdt en de Dalai Lama niet schoffeert - het kabinet zit in een lastig parket.

Hij zal dus niet door Rutte, koning of koningin ontvangen worden op Schiphol maar door Harry van Bommel, een kamerlid van de SP.

Premier Mark Rutte heeft vrijdag ontkend dat de handelsrelatie met China zwaarder weegt dan een ontmoeting met de geestlijk leider van de Tibetanen, zoals de Noorde premier donderdag wel eerlijk heeft opgebiecht. Het driedaagse bezoek van de dalai lama maakt weer eens duidelijk hoezeer de koopman en de dominee om voorrang strijden in de Nederlandse buitenlandpolitiek. De miljardenhandel met China staat mogelijk op het spel als Nederland al te veel egards toont aan iemand die door Peking wordt beschouwd als separatist en terrorist.
...
De Chinese president Xi Jinping heeft Rutte eind maart - tijdens zijn staatsbezoek aan Nederland - persoonlijk gezegd dat China een ontmoeting met de dalai lama 'ongewenst' vindt. Volgens de premier heeft het kabinet daarna 'een eigen afweging gemaakt'en hebben handelsbelangen daarbij 'geen rol gespeeld'.
...
Volgens Rutte is het als premier onnodig om de dalai lama te ontmoeten, omdat het gaat om een 'privébezoek'van een 'geestelijk leider' en niet van een politiek leider.
Dat het kaabinet worstelt met het besluit, blijkt wel uit het feit dat PvdA-minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken zaterdag wél een ontmoeting heeft met de dalai lama tijdens zijn privébezoek dus.
...
Timmermans, die mensenrechten hoog in het vaandel heeft staan, zal zaterdag op zijn lip moeten bijten om China niet openlijk te schofferen door over mensenrechtenschendingen in Tibet. Nederland werpt zich bij andere gelegenheden juist graag op als hoeder van de internationale rechtsorde.
'We willen te graag economisch vriendjes blijven met China', zegt SP-Kamerlid Van Bommel. Volgens hem heeft het besluit om de Tibetaan niet op het hoogste niveau te ontvangen 'iets onderdanigs, het is bij voorbaat al capituleren'.

Het valt ook niet mee om als politicus zowel diplomatiek als open en eerlijk te zijn, vooral wanneer het zo overduidelijk is dat jouw inborst bij uitstek gekenmerkt wordt een koopman en een dominee die zo'n beetje permanent met elkaar in strijd zijn.
Tja, geloof en politiek blijven toch maar een ongemakkelijke combi en ik vraag me af of er nog mensen zijn die onze premier nog geloven wanneer hij weer breedlachend zijn commentaren voor microfoon en camera ten beste geeft?
Rutte die met zijn nogal verschillende Europa-verhalen in Nederland of in Brussel bepaald geen toonbeeld van geloofwaardigheid is wordt er hier beslist niet geloofwaardiger op. Afgaande op zijn luchtige goedlachsheid deert zijn ongeloofwaardigheid hem geenszins en lijkt zijn motto: don't worry, be happy en als je haar maar goed zit!
Daarin heeft ie dan toch in zekere zin ook wel weer iets met de Dalai Lama gemeen: Toch heb ik het gevoel dat het mens- en wereldbeeld van Rutte en dat van de Dalai Lama net zo zeer verschillen als dat van de koopman en dat van de dominee. De Dalai Lama zelf, die hier in ons land tienduizenden mensen zal toespreken over menselijke waarden als 'tolerantie en mededogen', laat weten wel begrip te hebben voor dergelijke overwegingen en belangen en wil geen enkele regering in verlegenheid brengen.

Hoezo gratis internetservices?

Een boeiend betoog bij de RSA door ontwerper en ondernemer Aral Balkan over hoe gratis die handige en zogenaamde gratis diensten van en op internet en de sociale media dan wel zijn. Wat dan privacy mag heten op het alwetende WereldWijde Web en wat zoiets dan nog waard is in het licht van de business, de bedrijfs- en verdienmodellen en de 'corporate surveillance' van een paar grote spelers als Google, Apple, Facebook, Twitter en Microsoft die dit WijdeWereldWeb domineren en stevig in de tang hebben. En ook over een mogelijk alternatief; de Indie phone.

De tijd dan toch bedwongen?

Gisteren het vierde en laatste onderdeel van een cursus timemanagement (of wat ik toch interessanter en mooier vind klinken 'klokkijken voor managers en gevorderden') gevolgd.
Dan luidt de voor de hand liggende vraag: heb ik de tijd nu beter in de vingers, meer onder controle of onder de duim? Ben ik nu heer en meester over mijn of de tijd? Ben ik nu doordrongen van het feit dat het allemaal mijn tijd wel zal duren?
Niets van dat alles helaas; het is nog steeds eerder andersom en here m'n tijd, de tijd is mij nog altijd de baas en ik sjok er maar weer braaf en slaafs achteraan. Zonder genoemde cursus tekort te willen doen is er toch wel iets meer of iets anders nodig om daar verandering in te brengen.

De cursus heeft mij, vrees ik toch, niet echt iets opgeleverd of gebracht in de zin of in termen van wat de bedoeling van zo'n cursus is. Daarmee wil ik overigens niet meteen zeggen dat het helemaal zonde van mijn tijd was, een sentiment dat onder sommige deelnemers toch ook wel leefde.
Ik nam er in ieder geval weer eens kennis van of werd herinnerd aan een alleraardigst cyclisch modelletje dat ik me wel bekend voorkwam maar waar ik uit mezelf niet zo maar weer aan gedacht zou hebben. Wellicht voer ik hem nog eens op in de serie cycli en cyclische modellen:
Cycli en wat zoal te doen
Wat dan te doen?
In de cyclus van de roos
The wheel of change

Mensbeeld à la de Ruyter (8)

In een eerder blogje aangaande onze mens- en wereldbeelden stipte ik al eens aan dat het descriptieve of beschrijvende karakter en het normatieve of voorschrijvende karakter van dergelijke beelden of voorstellingen nogal eens onontwarbaar door elkaar plegen of schijnen te lopen.
En wanneer je zoiets eenmaal geconstateerd en doorzien hebt, kom je natuurlijk ook geen mensbeelden meer tegen die daar, als ze er al niet bol van staan dan toch niet op z’n minst een aardige tik van meegekregen hebben.
Alhoewel … in de 80-tiger jaren liep ik eens een aantal colleges bij Piet de Ruyter, destijds hoogleraar speciale pedagogiek aan de VU en kreeg van hem een mensbeeld voorgeschoteld dat me weliswaar zeker als descriptief en bijzonder illustratief voorkwam maar waar ik met de beste wil toch niet iets bijzonder normatiefs in kon ontwaren.
De Ruyter schetste de mens, middels een paar pijltjes als een waarderend en betekenend wezen ten opzichte van de gegeven en door hemzelf opgeroepen werkelijkheid.
Dat pijltje vanuit de wereld naar de mens of persoon reikt dan van de zintuigelijke ervaring tot en met de betekenisverlenende reacties daarop en het omgekeerde pijltje vanuit de mens naar de wereld omvat zowel de betekenisverlenende duiding van die werkelijkheid alsook het menselijk handelen in de wereld dat die werkelijkheid mede (om)vormt.
De mens zou dit proces van betekenen en waarderen niet alleen in relatie tot de hem omringende werkelijkheid hebben maar het nog eens verdubbelen door het ook toe te passen op zich zelf. Daarmee wordt het zelfbewustzijn weergegeven in dit ietwat schematische mensbeeld.

De Ruyter wist aan de hand van dit schema ook bijzonder helder te illustreren waar of waarop diverse therapieën werkzaam zouden zijn zoals de gedragstherapie of zoals bijvoorbeeld RE(B)T die primair een storende en verwarrende dominantie van het waarderen over het betekenen veronderstelt en die onbalans wil ombuigen terwijl Gestalttherapie daarentegen eerder juist een pathologische of verstikkende onbalans veronderstelt door een dominantie van het betekenen over het waarderen.

Voor de goede verstaander en zonder daar verder in beschrijvende of voorschrijvende zin nog woorden aan vuil te maken, een uit mijn geheugen hopelijk correct opgetekende uitvoering van het naar mijn smaak zeer heldere schemaatje van De Ruyter:

Speciale pedagogiek >>
meer schema's à la de Ruyter >>

<< vorige | volgende >>

Bevrijdingslectuur?

Op deze bevrijdingsdag (voor mij een vrije dag) lees ik in de Correspondent een stukje over hoe het gesteld is met ons begrip van 'goed' en 'fout' in verband met 'ons oorlogsverleden'.
Dat gaat dan vooral over de veelal vage scheidslijnen tussen het 'kleine kwaad' en het 'afschrikwekkende grote kwaad' en over onze wisselende en vaak wankele doch onverbiddelijke oordelen daarover. De reacties op het artikel geven overigens ook veel of nog meer informatie inzake ons oordelen over wat immoreel, amoreel danwel moreel (of aanvaardbaar) zou mogen heten.

In de volkskrant lees ik vandaag dat voormalig commandant van onze strijdkrachten Van Uhm wel respect voor Syriëgangers kan opbrengen en ze typeert als 'jongelui die hun nek uitsteken voor een betere wereld'.

Generaal b.d. Peter van Uhm heeft respect voor Nederlandse Syriëgangers, omdat ze opkomen voor hun idealen. Volgens hem zijn het jongeren die 'op de een of andere manier ervaren dat ze iets moeten doen om de wereld beter te maken'. Hun wereldbeeld steunt hij niet.

Op de vraag of hij er moeite mee heeft wanneer zijn door een 'islamitische' bermbom omgekomen zoon gelijkgesteld wordt aan een Syriëstrijder antwoordt hij:

'Ik kan mij voorstellen dat de gedrevenheid van mijn zoon en van zo'n jonge man best te vergelijken is. Wat niet te vergelijken is is het beeld waarvoor ze gaan'.

en

'Ik kan me ook niet vinden in hun modus operandi'.

Ik mag dat wel, zo'n genuanceerde en relativerende visie van een oud-generaal en ik vind zijn overwegingen ook geheel en al bij een dag als vandaag passen!

Meer, minder of anders?

Ik ben nog altijd Nederlander, Europeaan, pro-Europa en overtuigd van het nut en de noodzaak van een federatief verenigd Europa.
Maar toch niet tegen elke prijs of ongeacht welk Europa dat wordt. Ik hoop niet dat ik me in deze nog eens op een bekende uitspraak van onze Brederoo hoef te beroepen.

Het neo-liberale ‘corporate’ Europa waar we al jaren op af stevenen en dat al grotendeels in kannen en kruiken lijkt is bepaald niet het Europa dat ik wil of waar ik naar uit zie.

One-man-one-vote or one-euro-one-vote?

Ik dacht meer aan een leefbaar Europa van de burgers en voor de mensen.
Dat zou dan in ieder geval een democratischer en een social(istisch)er Europa zijn dan zich momenteel aan het ontwikkelen is. Ook een Europa dat ook zijn culturele waarden hoog wil en weet te houden.
En ook een Europa met steviger politieke wortels zoals bijvoorbeeld Ewald van Engelen hier betoogt.
Van Rompuy zei in een interview in de Volkskrant gisteren nog:

Als de politieke leiders niet de moed betonen de Europese zaak te verdedigen, verwacht dan niet dat de burger er warm voor loopt. Zo eenvoudig ligt dat.

Dus nu even niet de vraag: meer of minder maar wat, hoe en in welke mate anders?

In verband met de politiek-structurele aspecten van zo'n Europa heeft Benjamin Barber ook nog wel wat zinnige ideetjes. Volgens mij is daar nog wel wat werk aan de winkel.

Werk ze!

Dan heet het vandaag weer de dag van de arbeid te zijn.
Maar wie staat daar nog bij stil of heeft er nu iets te vieren vandaag?
Die vele werklozen of lieden die juist gebukt gaan onder te hoge werkdruk zullen toch vast niet de vlag willen uitsteken. En wat verstaan we tegenwoordig dan nog onder werk of arbeid en hoe waarderen we dat? Ik heb niet de indruk dat noeste arbeid of consciëntieus werk arbeid door de bank genomen nog op al te veel respect en/of waardering kan rekenen in onze cultuur.
Nee, wanneer je het in de huidige beeldvorming goed wilt doen moet je met iets, zogenaamds, geheel nieuws komen en met de nodige innovatieve bombarie een grote slag slaan en in één klap de nodige pecunia, eer, macht en invloed binnenhalen. De verdienmodellen die heden ten dage op een voetstuk gehesen worden lijken mij toch nog maar weinig met werken en verdienen of verdiensten van doen te hebben maar meer met vooruit denken, haantje de voorste zijn, bluffen, gokken, het winnende lot uit een loterij en zo meer. Denk bijvoorbeeld eens aan die 85 tegenover die 3.500.000.000! Nu hoor ik ook mijn leven lang al her en der om mij heen beweren dat, nog buiten dat er zoveel vrije tijd in gaat zitten, je van werken nooit rijk zult worden.
Maar toch, ieder die daar nog plezier in heeft en voldoening uit weet te peuren,

werk ze!