Tuesday, December 29, 2015

Zo z'n gangetje

Het is weer volop de tijd van de jaaroverzichten en de lijstjes.
Die zogeheten Top 2000 is bijvoorbeeld ook zo'n lijstje. Mij een te lange en ik ben sowieso niet zo dol op eindejaarslijstjes.
Zo'n lijstje van drie, als wat waren de grote nieuwsonderwerpen van 2015, vind ik nog wel te behappen. Vluchtelingen, terrorisme en de Tweede Wereldoorlog waren dat aldus de Volkskrant. Die derde verbaasde me een beetje; daar zou ik toch eerder het klimaat verwacht hebben. Tot zover dan die lijstjes.
Als we dan toch zonodig iets met lijsten willen, zou ik zeggen: laten we het goede nieuws eens een keer mooi inlijsten.

De laatste dag van het jaar mag ik zelfs ook nog een overzicht met wat cijfertjes van dit blog tegemoet zien. Onze honger naar overzicht en controle lijkt toch maar moeilijk te stillen. lijst-geen-afbeelding Wanneer ik nu eens zou moeten zeggen hoe het afgelopen jaar voor mij persoonlijk verliep, zou ik zeggen: ach, het ging zo weer z'n gangetje.
Nu was dat dit jaar toch wel een iets ander gangetje dan dat van de jaren daarvoor. Mijn loopbaan liep namelijk ten einde. En dan dringt toch een beetje de vraag zich op: hoe nu verder te gaan?
Misschien wordt het tijd om, in navolging van menig generatiegenoot, maar eens aan een elektrische fiets te gaan denken. lijst-addimage Waar ik dan heen zou willen is dan een volgende en net iets andere vraag maar ik wil hoe dan ook nog wel een klein beetje de gang erin houden. picture-frame-goyourownway

Je kunt alleen beter niet op deze terechtkomen: lijstzwart

Friday, December 25, 2015

......klokjes

Ze steken met de kerst alweer met hun kopjes boven de grond, die klokjes. Daar voor de narcissen en de vaste kerstboom in de voortuin.
Sneeuwklokjes

Maar dat witte spul is toch nog nergens te bekennen of in aantocht. Volgens de berichten moeten ze het zelfs in Moskou, Helsinki en Oslo zonder sneeuw stellen dit jaar. In New York steeg de temperatuur zowaar boven de 20° celsius.
Een witte kerst zit er echt niet meer in dit jaar of het zou al op de Zuidpool, op dit blog of in je dromen moeten zijn:

Nu hebben wij dit jaar al eens sneeuw gezien al was het vanuit de verre verte. Misschien moeten we dan maar weer naar Spanje als we sneeuw willen zien.

Thursday, December 24, 2015

Tussen"..." (20) Krishnamurti

Wie bij gelegenheid wel gecharmeerd is van wijze, stichtelijke, motiverende, inspirerende en dergelijke spreuken, uitspraken of one-liners kan op het WereldWijzeWeb en de zogeheten social media ruimschoots z'n hart ophalen.
Naast een Westerse naam als Einstein kun je daarbij ook nogal wat namen uit het Nabije en Verre Oosten tegenkomen zoals bijvoorbeeld die van Rumi of Laozi. Een andere naam uit die hoek waar je in het land van de populaire Quotes meer dan eens op zou kunnen stuiten is die van Krishnamurti.

Jiddu Krishnamurti was voor mij als tiener al een intrigerende figuur en ik beschouw hem al sinds jaren als één van die zeldzaam wijze lieden die je wellicht 'verlicht' (wat dat ook moge zijn) zou kunnen noemen.
Er bestaat trouwens een historische connectie tussen en hem en ons land en inmiddels stokoude landgenoten zouden hem, tijdens het interbellum, nog hebben kunnen horen spreken in Ommen.
Aangewezen tot en als zodanig voorbeschikt voor het guru-schap, wees hij dat op enig moment resoluut af en wilde vanaf dat moment niets anders meer verkondigen en propageren dan consequent en radicaal doordachte en doorleefde innerlijke vrijheid. Een soort Vikram Gandhi; dan niet voor in een film, maar in het (levens)echt.

Welke wijsheden wist deze afvallige of spijtoptant ex-guru dan te debiteren? Wel bijvoorbeeld:
It is truth that liberates, not your effort to be free
of
The ability to observe without evaluating is the highest form of intelligence
en voor wie dit toch maar een bijzonder karig beetje tekst vindt, nog even Krishnamurti zelf aan het woord: over die ene vraag.

Tuesday, December 22, 2015

Gerechtigheid of wat?

Ook slimme psycho- of sociopaten ofwel de 'snakes in suits' kunnen soms tegen de gerechtelijke lamp lopen. Zoals bijvoorbeeld ene Martin Shkreli, die nu toch echt zijn hand overspeeld lijkt te hebben.

Maar of we daarmee nu van gerechtigheid kunnen en mogen spreken???

Shkreliarrestedafterall

Saturday, December 19, 2015

Helaas-taal

Zoals wel vaker op de zaterdag deden wij ook vanmorgen onze boodschappen weer op diverse plekken. En zoals ook vaker hoorden we, tussen het winkelen door, via de autoradio fragmenten uit het radioprogramma De Taalstaat. Altijd wel een leuk en onderhoudend programma over ons aller taalgebruik.

Iets later hoorden we in een actualiteitenrubriek een interview met de hoofdredacteur van Het Limburgs Dagblad over de kwestie van een journalist van de krant die, zeer tegen alle regels in, geluidsopnamen gemaakt en gelekt had uit een raadsvergadering in Kerkrade.
Op enig moment hoorde ik de man hierover zeggen:
Helaas hebben we verzuimd om te kunnen ingrijpen
???Dat noem ik nog eens echte pindakaastaal!

Helaas-pindakaas

Het betreffende dagblad lees ik niet, maar je zou toch bijna nieuwsgierig worden hoe en wat daarin geschreven wordt

Tuesday, December 15, 2015

Een museaal weekendje

Marian had nog een presentje voor me in petto in verband met mijn zoveel-jarig bestaan. Daartoe togen wij afgelopen vrijdag naar het Oosten van het land om eens een kijkje te nemen in het museum MORE. Die letters staan voor MOdern REalisme. Dat onlangs geopende museum bevindt zich in Gorssel en heeft nagenoeg de complete collectie van ene D. Scheringa overgenomen. MOREgevel Enkele jaren geleden waren die werken nog, een paar kilometer hier vandaan, in Spanbroek te bewonderen en sprak men ook nog vaak van 'magisch realisme'. Nu was genoemde Dirk S. ook een soort van magiër in financiële zaken, al vond menigeen dat zijn trucjes met de pecunia in realiteit op niets anders dan klinkklare op- en zakkenlichterij neer kwam. MOREpistool Maar goed nu moet je dus naar Gorssel om deze werkelijkheidsgetrouwe(?) stroming in de beeldende kunst van naderbij te be- en overzien. En het hing en stond er zeker wat overzichtelijker en ruimtelijker bij dan in het schooltje in Spanbroek. Het geplande nieuwe gebouw en inmiddels bijna ruïne in Spanbroek zou overigens de huidige MORE locatie in dat opzicht wellicht weer met een paar stappen overtroffen hebben.
Wel miste ik het zittend naakt van Lucien Freud een beetje maar MORE richt zich op uitsluitend Nederlandse kunst. MOREmeisjeinbed
Na dit museumbezoek reden we naar Zutphen om daar in een wit hotel (zonder Zaanse groene huisjes) in te checken en daar de sauna en een maaltijd te gebruiken. Zutphenstadswal
Die zaterdag hebben wij de binnenstad en stadsmuren, of wat daar van over was, eens op ons gemak bekeken en belandden aldus 's middags van de markt in het museum Henriette Polak in Zutphen. Net nog even in het oude gebouw aan de Zaadmarkt want over een paar weken zouden ze verhuizen naar een ruimer pand dat ook toegankelijker voor minder-validen wordt.
Wij vonden het nog even heel aangenaam en plezant om de modern-klassieke collectie in deze ambiance van krakende houten vloeren, smalle wenteltrap, ongelijke vloeren en kleine binnenplaatsjes te kunnen bewonderen.

Die avond aten we buiten de deur; van het hotel, dan wel te verstaan. We zaten natuurlijk niet buiten want daar was het nogal nat vanwege de regen.

Zondag keerden wij weer westwaarts maar deden dat via een omweggetje langs respectievelijk Enschede en Zwolle. Dat niet om nu eindelijk eens een keer uit te zoeken waar Abraham de mosterd toch vandaan haalt maar omdat het rijksmuseum Twenthe en de Fundatie gezamelijk en in samenwerking met Tate Britain nog tot 3 januari de expositie: ‘Gevaar & Schoonheid - Turner en de traditie van het sublieme’ in huis hebben. TurnerinTwenthe Zo heb ik dit weekend mijn portie 'kunst en cultuur' dus wel ruimschoots gehad en zou ik daar, bij wijze van spreken, toch weer een poosje op moeten kunnen teren.
Dan heb ik gisteravond nog even een lezing over Ernst Ludwig Kirchner bijgewoond. Davos was me toch iets te ver voor een maandagavond maar tot 10 april kan ik nog altijd in het Singer terecht.

Friday, December 11, 2015

Een wat be-Ruhr-de oorsprong

Dit blog zo nog eens overziend zou je nog kunnen gaan denken dat ik een zekere fascinatie met de oorsprong der dingen moet hebben en telkens maar weer op zoek wil naar de bron.
In ieder geval besloten we een dag na een natte wandeldag in september om weer eens een quelle op te zoeken. Het was die ochtend droog toen we besloten maar weer eens een poging te wagen om tot de bron te komen en dat was in dit geval bij de Ruhrquelle. Dat slaagden we vrij rap in want de bron bleek niet ver van de weg verwijderd en we hoefden in tegenstelling tot onze verwachting nauwelijks enig hoogteverschil te overbruggen.
De Donauquelle hadden we destijds jammerlijk gemist maar nu leken we de Ruhrquelle dan toch in volle glorie aan te treffen.

Ziehier:Ruhrquelle

Maar wat mag hier dan volle glorie heten?
Bij nader inzien bleek het toch weer wat tegen te vallen, want wanneer je even achter de bron keek waar dat beetje water dan vandaan kwam, zag je zo’n 25 meter verderop dit tafereeltje: twee kunstofpijpjes waar een straaltje water uit sijpelde. Ruhrpijpjes

Nu wordt de vraag naar de bron, de oorsprong of het eerste begin natuurlijk op enig moment altijd wat arbitrair of filosofisch. Want waar en wanneer zeggen we dat iets begint, dat het wordt wat het heet te zijn etc.. Wanneer is iets iets en wanneer is het niets meer? De helft van iets is toch ook nog altijd iets, nietwaar?; en de helft daarvan toch ook, of niet soms?; en ga zo maar een poosje door!

Maar goed twee van die rotpijpjes een eindje achter zo’n steen, dat overtuigt toch niet helemaal als bron of oorsprong; wanneer je het water nu uit de bodem op zag borrelen zou het helemaal goed en geloofwaardig zijn; maar dit!? Ruhrvoordebron Het zal wel een sprongetje tussen de oren geweest zijn maar ik voelde me eigenlijk een beetje geflest.

OK nu we dit tafereel eens aanschouwd en op de gevoelige plaat vastgelegd hadden besloten we ook de Ruhrkopf, het hoogste punt direct achter deze bron maar eens te verkennen en liepen hem halfrond en over de top. Ruhrkopf Zo hadden we toch een beetje het idee aan het begin van de Ruhr en het Ruhrgebied te staan. Ruhrkopfuitzicht Althans waar het de naamgeving betreft, want we bevonden ons natuurlijk in Sauerland.

Vlak na die bron zie je de Ruhr trouwens nog even de weg of het pad overspoelen, Ruhroverpad waarna dat tij (ofwel het recht van overpad) toch al snel verkeert want zo'n honderd meter verder moet je de eerste brug al nemen om de Ruhr nog over te komen. Ruhrbruggetje

Genoemde Ruhr dienen we niet te verwarren met die Rur of Roer van de Rursee, Roermond en dergelijke. Dat stroomt vanaf de Hautes Fagnes via de Eifel de Limburgse Maas in. Deze twee stroompjes hebben dus een nadrukkelijk verschillende oorsprong stromen ook geheel onafhankelijk en los van elkaar.
Wie meer over het Ruhrgebied en/of het industrieel erfgoed aldaar wil weten kan behalve bij de Wikipedia overigens ook nog bij deze fietsende collega-blogger terecht.

Saturday, December 5, 2015

Strijd?

Dan is het zomaar weer 5 december. Vandaag viert hij zijn verjaardag in ons land, die ouwe Turk in die rooie jurk, en straks gaat ie weer met z'n gevolg.
Gisteravond hoorde ik ook nog even iets over Sint en Piet. Dat was in de een na laatste aflevering van 'De strijd', een serie die terugblikt op de strijd van de arbeidersbeweging in de vorige eeuw.
In een stukje over, volgens mij nog altijd onze beste en meest bevlogen na-oorlogse premier, Joop den Uyl kwam ook weer even de scene in beeld met de bijzonder komische opmerking, en in het politieke strijdgewoel geniale zet, van Wiegel:
Sinterklaas bestaat en daar zit ie!
Bram Stemerdink memoreerde dat den Uyl naderhand zei dat hij niet zo rap de tegenwoordigheid van geest had maar hij had moeten reageren met:
en daar zit zwarte Piet, en jullie mogen kiezen!
Maar dat zei hij dus niet en Nederland lijkt sindsdien vooral voor Wiegel en die commerciële Piet gekozen te hebben.

Dagvandearbeidaff De oude tegenstelling links-rechts lijkt steeds meer te vervagen hoewel op grond van diezelfde tegenstelling het gros van de politieke partijen van PvdA tot VVD zichzelf bij gelegenheid toch graag middenpartij pleegt te noemen; je weet wel, natuurlijk niet van de middelmaat maar van dat (veronderstelde) redelijke midden.
Waarvoor we dan nog voor zouden kunnen of willen strijden lijkt ook meer en meer een vraagteken te worden. Nee, dan lijkt ergens tegen ten strijde trekken toch meer tot de verbeelding te spreken. Daar kun je de handen nog wel voor op elkaar krijgen. Na een volledig mislukte 'war on drugs' die meer narigheid en ellende teweeg gebracht heeft dan vermeden, scharen we ons nu massaal achter de 'war on terror', zoals die ons gepresenteerd wordt.
Tja, wat wil of wat kun je anders als mens van het redelijke midden? We nemen uiteraard niet zelf de kalashnikov ter hand om ter plaatse de terroristen en godsdienstfanaten op de korrel te nemen of in te dammen. Daarvoor zijn we toch echt veel te moderne mensen en te beschaafd en te planmatig en bureaucratisch georganiseerd. We hebben het bovendien veel te druk met onze eigen sores; met beleid te bedenken, te bespreken, te verkopen en de financiering daarvan rond te krijgen. Wat denk je dat het allemaal kost, die straaljagers en die bommen?
Over strijd gesproken, een fameuze uitspraak van von Clausewitz luidt:
Oorlog is de voortzetting van politiek met andere middelen
En misschien kun je die stelling naar gelieve ook wel omdraaien. Wij moderne Westerlingen houden ons toch maar liever bij wat politieke strijd en schermutselingen met desnoods wat economische sancties zolang dat ons niet teveel gaat kosten.

Waar mag onze politieke strijd dan wel om, over of tussen gaan, wanneer het links-rechts schema niet meer voldoet?
In de Verenigde Staten van Amerika lijkt dat schema, wanneer de het verschil tussen Democraten en Republikeinen zo wilt duiden, in wat verdampte vorm nog wel enige geldigheid te hebben.
Maar hier in ons oude Europa herken ik die oude strijd toch steeds minder terug in de politieke arena.

De twee overheersende stromingen die zich hier lijken af te tekenen schijnen eerder die van enerzijds de voorstanders van het neoliberalisme zoals zich dat de laatste decennia aftekent; waarbij beurskoersen bepalender en dwingender zijn dan idealen of menselijkheid. Waar het corporatisme, niet in de goede zin maar juist in de kwalijke zin van het woord steeds verder oprukt en de big companies of conglomeraten als 'Big Pharma' meer in de melk te brokkelen hebben dan menige al dan niet democratisch gekozen regering. Waar de zogeheten 'vrije markt', die op de smeerolie van commercie en consumptisme draait heilig verklaard is. Waar een ieder geacht wordt zich in een ratrace te storten en de vrije keus die je voorgespiegeld wordt er een is tussen consumeren en/of creperen. Maar ja, als je een beetje mee wilt gaan in de vaart der volkeren ....
the-free-marketeers-1 De andere richting die zich op dit continent steeds sterker aftekent en zich steeds luidruchtiger roert is die van het rechts-nationalisme. Een wat behoudende, soms ronduit xenofobe en alles wat onbekend is vijandige beweging die vooral gevoed lijkt door angst voor het onbekende en het zich bedreigd en in de steek gelaten voelen. Hier heersen het grote ongenoegen en het gerommel en gereutel van de onderbuik en degenen die daar tactisch en op gepaste wijze (nou ja, het is maar wat je (on)gepast noemt) stem aan weten te geven worden gevierd als de sterke man, de krachtige leider en de reddende engel die eindelijk eens durft te zeggen waar het op staat.
Het zijn ook veelal anti- en protestbewegingen; niet zo erg sterk in het verwoorden waar we dan naartoe zouden moeten, want we moeten doorgaans vooral terug naar hoe het was. Onze eigen Geertje is een schoolvoorbeeld van deze anti-houding; tegen de islam, tegen de PvdA, tegen Europa, tegen de elite, tegen immigratie, tegen de euro en terug naar de gulden, tegen ontwikkelingshulp etcera. Tja, het heeft wel iets Don Quichot-achtigs, maar het lijkt me toch iets minder onschuldig.

Donquimoraal

Deze twee hoofd- of onderstromen(?) in het politieke en culturele landschap zullen elkaar overigens niet bij elke gelegenheid hoeven te bijten. Een niet onbelangrijk verschil lijkt mij wel dat de eerste de meeste mensen toch vaak overkomt en van boven of buitenaf gestuurd lijkt te worden. Terwijl de tweede toch meer een bottum-up karakter heeft en daarmee vast ook nog wat saamhorigheid en lotsverbondenheid onder de gelovigen zal kweken.

Ik vrees echter dat ik me bij beide richtingen bepaald niet erg thuis voel en geen van beiden bij mij enige positieve strijdlust weet los te maken. Waar blijven de al dan niet grote verhalen die hier een zinnig tegengeluid kunnen bieden?

En als we dat allemaal veel te ingewikkeld vinden kunnen we volgend jaar altijd nog weer eens over het uiterlijk van knecht Piet gaan steggelen.