Thursday, October 31, 2013

Oktober dan ook al weer geschiedenis

Alweer een maand voorbij. De tijd lijkt wel steeds sneller te gaan (of zou de klok soms gewoon wat sneller tikken?). Qua werk was het niet zo’n leuke maand voor mij maar daar ga ik het hier natuurlijk even niet over hebbben. Het was ook duidelijk merkbaar de herfstmaand bij uitstek. De omgewaaide bomen getuigen nog van de laatse herfststorm.



Ook was het de maand van de geschiedenis, zoals ik zo tussen neus en lippen door nog even vernam. Daar heb ik dan verder weer weinig van mogen merken. Zo vind ik zelfs in het blad ‘Geschiedenis’ daar niets over terug.

geschiedenis-magazine-2013-7_500

Voor mezelf en voor dit blog heb ik er ook maar de maand van de wetenschap van gemaakt, met wat losse vragen en kanttekeningen daarover. Met dat onderwerp ga ik toch nog maar even door, want hoewel ie 31 dagen duurde en we er zelfs nog een uurtje bij kregen, ging ook oktober mij weer te rap voorbij.

Wednesday, October 30, 2013

Freiburg im Breisgau

Op weg van Echternach naar Donaueschingen reden we om en langs verscheidene Duitse steden. Slechts één stad hoefden we te doorkruisen; dat was Freiburg. We waren ook wel een beetje nieuwsgierig naar die stad want we hadden aanvankelijk datzelfde Freiburg im Breisgau als onze bestemming geprikt op de kaart. Dat alle hotels, in een door ons aanvaardbaar geachte prijsklasse, er al volgeboekt bleken is de reden dat we vervolgens toch ergens in de buurt van de oorsprong van de Donau belandden. Even voor Freiburg zagen we ook nog allerlei richtingsborden die naar een ‘Kaiserstuhl’ verwezen, maar dat hebben, in weerwil van mijn recente fascinatie met dit soort stoelen, toch maar even rechts laten liggen. kaiserstuhl-tuniberg-karte-orte-attraktionen Dan later toch nog maar een dagje in Freiburg wezen kijken. Freiburg mag zich erop beroemen de Duitse stad met de meeste zonuren te zijn. Maar die bewuste donderdag in september hebben we toch maar weinig zon gezien; wel de nodige regen, geheel conform de voorspellingen. Gutachtalbrücke op naar Freiburg Freiburg is opvallend vlak, wat dan wel weer iets vertrouwds heeft voor een slenteraar uit de Lage Landen. Prominent in de altstadt staat de Freiburger Münster, waar rondom op het Münsterplatz een boerenmarkt gaande was. Voor de Münster Het bleek toevalllig net het bromberenseizoen te zijn. Bromberentijd Toen het weer begon te regenen konden we onze toevlucht mooi in de Münster zoeken. Een indrukwekkende en op dat moment drukbezochte kerk (het hemelwater?) die nog model gestaan zou hebben voor de Oldehove in Leeuwarden en mogelijk ook voor de lantaarn van de Utrechtse Domtoren. Er klonken zeker vier verschillende orgels door de Münster, die beurtelings en naadloos op elkaar volgend vanaf een centraal klavier werden bespeeld. In de Münster Toen we de kerk uitkwamen regende het nog wel een klein uurtje maar daarna bleef het de rest van de dag nagenoeg droog. Met en na al dat hemelvocht werd wel direct duidelijk hoe nuttig en efficiënt de fameuze Freiburger Bächle zijn. Nauwelijks ergens een plasje op straat te bekennen, dankzij die beekjes. En toch konden zo de badeendjes ook weer eens uitgelaten worden. Alle eendjes ...

Sunday, October 27, 2013

Wetenschap, middel en/of doel (4)

‘Wetenschap’ kun je natuurlijk ook beschouwen in of als een middel-doel relatie en dat wordt dan ook alom en regelmatig gedaan. Ik huldig in dat verband in principe de, misschien inmiddels wat conservatieve, opvatting dat wetenschap een menselijke activiteit is die zich, in de gangbare betekenis richt op de middelen zoals die ons ten dienste zouden kunnen staan.
Wetenschap kan ons in die visie de middelen verschaffen om onze doelen te bereiken maar niet de doelen voor ons bepalen of voorschrijven.
Dat lijkt me althans klip en klaar te gelden voor veelal langs de zogeheten (natuur)wetenschappelijke methode verkregen technologieën en/of andere vruchten van toegepaste wetenschap. Daar waar de mens middels ‘de wetenschap’ of wat daar voor door mag gaan kennis over zichzelf vergaart en mogelijk zelfs tot inzicht over zichzelf en de eigen situatie kan komen, lijkt dit onderscheid toch niet meer zo duidelijk houdbaar en middel en doel soms met elkaar te versmelten. Zien we daar niet een tipje van de ijsberg die het onderscheid tussen natuurwetenschappen en zogenoemde geesteswetenschappen maakt weer opdoemen? End justifying De vraag blijft ook hier altijd wat dan wetenschap mag heten en wat wetenschap dan wel en niet vermag. Een manier van daar tegenaan kijken die mij wel aanstaat ziet wetenschap als één van verschillende manieren waarop de mens de werkelijkheid of de wereld en zichzelf poogt te leren kennen, doorgronden en beheersen. In deze visie zijn er dus meerdere manieren om met die werkelijkheid om te gaan, die beslist niet minder zijn dan of ondergeschikt zijn aan de wetenschap waar het gaat om ons te handhaven in het leven en dat leven zin en vorm te geven. Veelgenoemde kandidaten voor deze functie zijn dan bijvoorbeeld de kunst, de religie of de filosofie. Meerdere wegen naar ... Hoe zit het dan met de relatie middel-doel bij deze andere wijzen van omgaan met en verkennen van onze werkelijkheid? Een interessante vraag zou ik zo denken. Zou het zo kunnen zijn dat waar wetenschap zich als doel stelt ons middelen te verschaffen om onze wereld te verkennen en te lijf te gaan, het er in activiteiten als kunst, religie of filosofie eerder om gaat om middelen of wegen te zoeken en te vinden om tot zeker inzicht te komen, zin te kunnen geven aan wat we doen en/of onze doelen wat helderder te krijgen en in perspectief te kunnen plaatsen? Wetenschap-om-de-hoek Wij mensen hebben de onhebbelijkheid om middel en doel nogal eens door elkaar te halen. Onze houding tegenover ‘pecunia’ of ‘geld’ moge in dit verband als een paradigmatisch voorbeeld geden. Een ander treffend voorbeeld zijn de, niet uit te roeien en alom aanwezige, ‘targets’ in management en beleidsvoering. John Seddon, eerder op dit blog opgevoerd, voert al jaren strijd tegen deze vaak rammelende en meestal ondeugdelijke middelen die overigens ‘doelen’ of ‘targets’ genoemd worden en vervolgens ook veelal tot welhaast heilig ‘doel’ verheven worden. ProTargets Één van de diverse vormen waarin de middel-doel vraag in verband met wetenschap zich voordoet is: wat is de toekomst van (fundamentele) wetenschap als we geheel volgens het neoliberale evangelie volhouden dat wetenschappelijk onderzoek uiteraard wel z’n geld op moet brengen en het bestaan(srecht) ervan in de handen van private investeerders leggen? Zelf heb ik ook maar weinig fiducie in een wetenschap die ten principale en uiteindelijk gestuurd en bepaald zou worden door de commercie of de beurs. Ik vrees dat zowel het middel als het doel dan wat ontspoord dreigen te raken.

<< vorige | volgende >>

Thursday, October 24, 2013

Why did the chicken ….? (3)

Nog een paar antwoorden op deze min of meer prangende vraag: ChickenDream

Martin Luther King, jr.: I envision a world where all chickens will be free to cross roads without having their motives called into question.

Moses: And God came down from the Heavens, and He said unto the chicken, ``Thou shalt cross the road.'' And the chicken crossed the road, and there was much rejoicing.

Richard Nixon: The chicken did not cross the road. I repeat, the chicken did NOT cross the road.

Machiavelli: The point is that the chicken crossed the road. Who cares why? The end of crossing the road justifies whatever motive there was.

Sigmund Freud: The fact that you are at all concerned that the chicken crossed the road reveals your underlying sexual insecurity.

Bill Gates: I have just released the new Chicken Office 2000, which will not only cross roads, but will lay eggs, file your important documents, and balance your checkbook.

Oliver Stone: The question is not, “Why did the chicken cross the road?'' Rather, it is, “Who was crossing the road at the same time, whom we overlooked in our haste to observe the chicken crossing?''

Why_Eureka

Tja, deze vraag heeft blijkbaar heel wat grote denkers bezig gehouden en mogelijk tot diepere inzichten gebracht. Hier en hier nog wat van hun bevindingen rond deze intrigerende kwestie. En ook de meer exacte fysici laten zich volgens Harvard Universtity in deze kwestie niet onbetuigd.

WhyChickenReallyCrossedRoad

Toegift vanaf de manifestatie Poetry Chickenational:

chickenreading

by Doug Savage

Monday, October 21, 2013

Apostelen, paarden en Putze in Donaueschingen

Vanaf het hotel wandelden we, na onze eerste nacht(rust) in Donaueschingen, richting Stadtmitte om van daaruit eens op zoek te gaan naar de bron van de Donau en eens te zien wat een mens er verder nog te zoeken zou kunnen hebben. Donaueschingen raadhuis We kwamen het centrum binnen bij het stadhuis met daarvoor een bekend soort beeldjes van in dit geval muzikanten. Muzikantenbeeldjes Na een rondje Stadtmitte, dat zich deels op of onder de renovatieschop bleek te bevinden, en waar we ook een groepje bijzondere beelden tegen het lijf liepen, gingen we om te beginnen maar eens op zoek naar de oorsprong van de Donau. Over die misrekening had ik het dus al gehad. Tenten Onderweg naar het punt waar Brigach en Breg samenkomen kwamen we opeens langs allerlei tenten, tribunes en opstellingen die ontegenzeggelijk iets met paarden- en ruitersport van doen moesten hebben. Nu bevond zich onder de hotelgasten toevallig ook een aanzienlijk internationaal gezelschap in rijbroeken die met name ‘s avonds wel erg naar paarden roken. We begrepen dat hier in Donaueschingen een niet geheel onbelangrijk hippisch evenement moest plaatsgrijpen. Maar onze belangstelling voor sport is van dien aard dat we daar toen maar verder geen aandacht aan verspild hebben. Nu pas zie ik al googelend dat het de European Youngster Cup betrof waar zowaar nog een landgenoot won. Mijn kennis van de sport mag dus waarlijk virtueel genoemd worden. Paard Toen we terugkeerden van dat punt waar die twee riviertjes samenkwamen hebben we nog even de St. Johannkerk, die zich boven de Donauquelle bevindt, bezocht en bewonderd. Sankt JohannKirche Die was nog wel bereikbaar en toegankelijk. Ik dacht nog even: mijn broertje weet vast niet dat er nog zo’n mooie kerk is die zijn naam draagt; ik vermoed overigens dat het hem ook worst zal zijn. Daar waren beelden van de twaalf apostelen met hun attributen te zien en dus ook die van de heilige Johann, Johann als ook van ene Thomas Thomas Daarna gezien de weinig aangename temperatuur en het dreigende hemelwater, puur op de gok, het Biederman Museum bezocht om in ieder geval onder de pannen te zijn als de bui los mocht barsten. Dat deed het overigens niet. Biederman Het museum bleek er een van de varëteit moderne kunst te zijn. Binnen mocht niet gefotografeerd worden. Enkele leuke dingen gezien in dat museum waaronder in ieder geval het aangenaam verrassende werk van ene Thomas. Thomas Putze, om iets vollediger te zijn. Een beeldhouwer, tekenaar, schilder en performance-artist die op ons de nodige indruk wist te maken en een naam om te onthouden voor de liefhebbers. Keeper Kwam dat werk ons ook niet enigzins bekend voor, want hadden we die stijl en dat handschrift van Putze vanmorgen in de stad ook al niet gesignaleerd? Beeldengroep

Friday, October 18, 2013

Baan of gekkenwerk?

Menige politicus dankt zijn of haar populariteit mede aan de vermeende macht tot het creëren van nieuwe of extra banen, een macht die wij hen toe schijnen te dichten. Gezien de vele loze beloften en bezweringen die de dames en heren politici aanhoudend blijven doen over die vele banen die ze erbij zullen scheppen, lijkt het er niet op dat diezelfde politici er zelf ook maar de minste behoefte toe voelen om deze mythe te ontkrachten. Maar hoe zit het nu werkelijk met onze banen? En dan bedoel ik, in termen van zowel intinsieke als maatschappelijke waarde en nut. In de krant lees ik daar net iets over. Rutger Bregman schrijft in zijn column ‘Een groot misverstand’:
Een Britse denktank rekent voor dat een schoonmaker 10 pond aan waarde creëert voor iedere pond die hij verdient. Voor hetzelfde geld vernietigt een belastingaccountant 47 pond. En toch: als er bezuinigd moet worden, vliegen de verplegers, onderwijzers en schoonmakers er als eerste uit. Het legioen der papierduwers ontspringt de dans wel.
Om vervolgens David Graeber, hoogleraar aan de London School of Economics te ctieren:
In onze samenleving lijkt er een algemene regel te zijn. Hoe groter het voordeel van iemands werk is voor andere mensen, hoe minder hij ervoor betaald krijgt.
Het betreffende artikel van David Graeber, waaruit hier geciteerd wordt, wil ik bij deze toch graag even onder de aandacht brengen en aanbevelen. Onder de titel: Waarom de economie draait op nutteloze banen kun je het in Nederlandse vertaling vinden in 360 magazine nr. 41. Dat nummer viel op de mat toen wij op vakantie en dus even niemand tot last of tot nut waren. Gevolg dat ik hem deze week pas uit het cellofaan haalde en dit artikel las. Het artikel gaat dus over onze banen en wel over die aspecten ervan die we allemaal (kunnen) zien en zo vertrouwd mee zijn geraakt dat het lijkt alsof we ze niet meer zien en ze nog nauwelijks lijken (durven) te bevragen. Hier wat tussenkopjes:
Er bestaat geen objectieve maatstaf voor sociale waarde

Hele volkstammen voeren taken uit waarvan ze stiekem vinden dat ze nutteloos zijn

Een advocaat ondernemingsrecht die niet dacht dat zijn vak onzinnig was, heb ik nog nooit ontmoet

Echte, productieve arbeiders worden voortdurend uitgeknepen en uitgebuit

Hier het origineel van het artikel door David Graeber zoals verschenen in Strike Magazine.

Niet het meest opbeurende verhaal voor werkzoekenden. Maar onze neo-liberale politici werken er hard aan; momenteel lijkt de discussie te zijn of hun plannetjes de komende jaren 50 000, 30 000 of 20 000 banen zullen opleveren. De banen die in het tumult van de crisis en datzelfde beleid verdwenen zijn of nog zullen verdwijnen worden in die berekeningen maar buiten beschouwing gelaten.

Thursday, October 17, 2013

Wetenschap; anything goes? (3)

De vraag in kwestie luidde dus zomaar eens: wat is en wat mag al dan niet ‘wetenschap’ heten? Misschien moeten we hierover weer eens bij de filosofen te rade gaan. Filosofen plegen immers over van alles en daarnaast, tot verbazing van velen, ook nog eens over nog wat, vragen te stellen. En nadrukkelijk ook over wat we al of niet zouden kunnen weten en hoe we dan iets te weten zouden kunnen komen. Nu waren wetenschappers en filosofen ooit één pot nat maar tegenwoordig ligt die situatie toch wel iets anders. We hebben nog wel filosofen die hun gedachten en hersenkronkels specifiek op de wetenschap richten, de zogeheten wetenschapsfilosofen. Meer de denkers dan de doeners van het métier, zou je kunnen zeggen. Popper en Kuhn zullen waarschijnlijk de meest bekende namen zijn uit die kringen en bij de meeste mensen wel een belletje doen rinkelen. A mente mente 3 karl popper and thomas kuhn De vraag naar het hoe en wat en naar de oorsprong en de juistheid van onze menselijke kennis is een oude en de centrale vraag van de kennisleer of epistomologie. Die vraag speelt evenzeer in de wetenschapsfilosofie maar deze discipline richt zich daarbij ook nadrukkelijk en soms in hoofdzaak op de werkwijze van en op de manier waarop de hazen lopen in het wetenschappelijk bedrijf. popper-kuhn Karl Popper wist al aanmerkelijk wat op het naïeve vertrouwen in de alwetendheid van de wetenschap af te dingen door in de methodologische beschouwing ‘verificatie’ te vervangen door ‘falsificatie’. Als je tot dusver uitsluitend 100 of 1000 of zelfs 100.000 witte zwanen gezien en geteld hebt, wil dat nog niet zeggen dat er geen zwarte zwanen bestaan. Het begint er dan natuurlijk wel steeds sterker op te lijken en aldus aannemelijker te worden. Het zogeheten kritisch-rationalisme van Popper, dat ook behelst dat je de (doorgaans door jezelf) opgeworpen hypothese probeert onderuit te schoffelen (falsifiëren), heeft zich een eerbiedwaardige naam weten te verwerven in zowel wetenschappelijke als in bredere kring. (Dat is dus het omgekeerde van de methode Stapel die aan de binnenkant alles behalve kritisch en ook weinig rationeel bleek, hoezeer de buitenkant ook met statistiek en al opgetuigd en opgepoetst werd om het wel zo te doen lijken; over de mores in het wetenschappelijk bedrijf gesproken) Qu'est-ce que la science De andere bekende naam is die van Thomas Kuhn. Ik vermoed dat, in this day and age, zijn theorie omtrent de aard van wetenschappelijke omwentelingen meer bekendheid geniet en als populaire wijsheid is aangeslagen dan eing ander vertoog over het fenomeen wetenschap. Of hij moet in dat opzicht alweer ingehaald zijn door de geheel vrijblijvende notie die Feyerabend ons aan de hand wil doen. Kuhn introduceerde het begrip ‘paradigma’ in de wetenschapsfilosofie. In een eerder blogje begon ik al eens met:
Sinds Thomas Kuhn in 1962 zijn The Structure of Scientific Revolutions publiceerde is het gebruikelijk om van een paradigma te spreken als zijnde het samenhangende en moverende stelsel van vooronderstellingen, theorieën en modellen waarmee men binnen een bepaalde discipline of stroming de werkelijkheid pleegt te benaderen.
Lakatos wil deze twee invloedrijke visies dan met wat verfijning en de nodige nuancering enigzins verzoenen en bij elkaar brengen in één verhaal. Termen als 'paradigma' en 'paradigma-shift' zijn intussen tot het alledaagse taalgebruik gaan horen. wowparadigmshift Een volgend geruchtmakend figuur in de rijen der wetenschapsfilosofen is dan Paul Feyerabend. Met zijn ‘Against method’ gooide hij een nogal anarchistische knuppel in het hoenderhok van consiëntieuze lieden die zich toch vooral naar de gezaghebbende regels der wetenschappelijke methoden wilden plooien. ‘Anything goes!’ werd het motto van deze richting. En deze benadering lijkt, evenals het gedachtegoed van Kuhn, her en der toch zeker wortel geschoten te hebben gezien het feit dat je tegenwoordig zomaar in de krant kunt lezen en alom kunt horen dat ‘wetenschap ook maar een mening is’. Roept toch een beetje het beeld op van een brave wetenschapper waar we niets op aan te merken hebben en die met Karel Appel mag zeggen: ach wat doet het er allemaal toe, ik rotzooi maar wat aan. Daar zijn wij als leken dan mooi klaar mee en daar schiet je dan mooi wat mee op als je ook eens een keer iets wilt weten! Ik hoor Halbe Zijlstra al zeer tevreden weer grote nieuwe bezuinigingsronden op wetenschap en onderwijs afkondigen. Wetenschap is ook maar een mening Zelf heb ik, in principe althans, toch nog iets meer fiducie in wat de wetenschap vermag en in de waarde en de (objectieve?) geldigheid van de menselijke kennis. Het verhaal van Thomas Kuhn lijkt mij in grote lijnen een plausibel verhaal en een adequate beschrijving van een aantal mechanismen in het wetenschappelijk bedrijf opleveren. Maar als je, zoals tegenwoordig niet ongebruikelijk, dat al te letterlijk vertaalt naar dat de waarheid maar net afhangt van welk paradigma er dan toevallig heerst en het ene paradigma in principe niet beter zou zijn dan het andere, hetgeen natuurlijk op hetzelfde neerkomt als dat wetenschap ook maar een mening is, dan zou ik toch denken dat de wetenschappelijke schoen ernstig begint te wringen. Dat kan toch nooit lekker lopen. Wetenschapsfilosofen4x Zo zou deze, nu toch vaak gehoorde opvatting, betekenen dat de verklaring van de oude Batavieren of Noormannen dat donder, bliksemslag en weerlicht (samen ook wel onweer genoemd) het directe gevolg zou zijn van de toorn en het consequente misbaar van de god Donar of Thor die wild om zich heen slaat en zijn strijdhamer weer eens naar beneden gooit, evenveel waard en net zo geldig zou zijn als de alternatieve verklaring zoals wij die tegenwoordig toch liever van natuurkundig geschoolde meteorologen plegen aan te nemen! Donders nog an toe Ik zou zeggen: oordeel zelf of het hier slechts een mening betreft, danwel een paradigmatisch ge- of verschilpunt en of er, alle haken en ogen ten spijt, wel degelijk en soms heel evident toch vooruitgang in onze menselijke kennis mogelijk is?

<< vorige | vervolg >>

Tuesday, October 15, 2013

Why did the chicken ….? (2)

-why-did-the-chicken-cross-the-road

Een antwoord op het kippenvraagstuk dat ons moderne mensen toch bekend moet voorkomen en velen al bijna vertrouwd in de oren zal klinken komt van Andersen Consulting:
Deregulation of the chicken’s side of the road was threatening its dominant market position. The chicken was faced with significant challenges to create and develop the competencies required for the newly competitive market. Andersen Consulting, in a partnering relationship with the client, helped the chicken by rethinking its physical distribution strategy and implementation processes. Using the Poultry Integration Model (PIM), Andersen helped the chicken use its skills, methodologies, knowledge, capital and experiences to align the chickens people, processes and technology in support of its overall strategy within a Program Management framework. Andersen Consulting convened diverse cross-spectrum of road analysts and best chickens along with Andersen consultants with deep skills in the transportation industry to engage in a two-day itinerary of meetings in order to leverage their personal knowledge capital, both tacit and explicit, and to enable them to synergize with each other in order to achieve the implicit goals of delivering and successfully architecting and implementing an enterprise-wide value framework across the continuum of poultry cross-median processes. The meeting was held in a park-like setting enabling and creating an impactful environment which was strategically based, industry-focused, and built upon a consistent, clear, and unified market message and aligned with the chicken's mission, vision, and core values. This was conducive towards the creation of a total business integration solution. Andersen Consulting helped the chicken change to become more successful.
Dat was het langste antwoord in deze reeks. Als dit je voorkomt als een onmogelijk, onzinnig antwoord dat wel iets van gekakel in het (consultancy) kippenhok wegheeft, zal ik dat niet tegenspreken. Maar ach en wee, het is toch echt de taal waar politiek, management, bureaucratie en de financiële- en de zakenwereld zich in toenemende mate en in overvloed van bedient. De taal waarin de moderne professionele mens zijn strapatsen toch wel graag en (in ieder geval ogenschijnlijk) gedegen meent te moeten onderbouwen en verantwoorden.

Chickenstupidotherside

Dan nog maar even zo'n mooie van Doug Savage: chickensynergies

Tja, welke taal wil jij dan bij voorkeur spreken?

Saturday, October 12, 2013

De oorsprong van de Donau

Wat zoekt een mens dan in Donaueschingen? Ja dat wisten wij eerlijk gezegd ook nog niet toen we daar bij het hotel incheckten. Wyndham Garden Wat we toen al wel wisten van Donaueschingen was dat je daar de oorsprong van de Donau moet zoeken.
Je weet wel die veel bezongen, bijna drieduizend kilometer lange rivier, die mooie Donau, zo schoon en zo blauw. En dan verwacht je natuurlijk ook iets te zien, nietwaar? Naast en aan de voet van de Sankt Johann Kirche zou zich de bron van de Donau bevinden. Wo ist die quelle Toeristen en andere kwinkwankers zouden van heinde en verre komen om dat hier te aanschouwen en er muntjes in te gooien, in die bron. En wat denk je?; wilden wij dat ook eens doen, die bron aanschouwen, blijkt de hele zaak daar opgebroken en op de schop om gerenoveerd te worden. stadsrenovatie Als we de Donauquelle ooit nog eens in volle glorie willen zien zullen we eind 2014 of later toch nog eens terug moeten komen. Donaubron even opgedroogd Niet alleen de bron maar ook het tempeltje waar het water uit de bron de Brigach in zou moeten stromen bleek droog en in de steigers te staan. waar de bron in de Brigach uit zou monden Dan maar verder gewandeld naar waar de Breg en de Brigach samenkomen want daar schijnt de Donau echt te beginnen, althans daar gaat ie Donau heten. Zoals de Duitse kindertjes op school schijnen te leren:
Brigach und Breg bringen die Donau zuweg
Ofwel de Brigach en de Breg brengen hier samen de Donau op weg. Waar Brigach en Breg Donau op weg helpen Ook dat plekje bleek echter weinig indrukwekkend of spectaculair. Er zwommen wat eendjes rond; een man liet er zijn hond uit, die nog een zoetwatermossel uit z’n schelp wist te wurmen en te verorberen. mossel eten Luttele meters voorbij waar Brigach und Breg de Donau vormen, raasde het autoverkeer over de brug waaronder het water stroomt dat nog zo’n slordige 2850 kilometer te gaan heeft alvorens het de Zwarte Zee in zal stromen. Inmiddels zijn er, zo lees ik, wel plannen deze plek wat duidelijker te markeren en wat meer cachet te geven.

Als we dat willen zien moeten we natuurlijk wel weer over een paar jaar terugkomen en de vraag is of dat dan nog wel kan in het licht van hoe de huidige discussie over de pensioenen zich ontwikkelt? Het is heus allemaal niet allemaal koek en ei voor de wat vergrijzende Nederlandse vakantievierder!

Wednesday, October 9, 2013

Wetenschap; zeker weten? (2)

‘Wetenschap’ en haar vruchten of resultaten ‘wetenschappelijk inzicht’ en ‘de concrete en praktische produkten van technologische ontwikkelingen’ doordringen zo’n beetje alle hoeken van het moderne leven en zijn daar nauwelijks meer weg te denken. Het label of de schijn van ‘wetenschappelijkheid’ lijkt als argument erg zwaar te wegen en bij beslissingen niet zelden de doorslag te moeten geven. Ik ben dan wel geen ‘wetenschapper’ of ‘wetenschapsfilosoof’ en mag derhalve geen deskundige of expert heten op het terrein van ‘de wetenschap’. Desondanks wil ik, als leek, toch ook maar eens mijn zegje over dit onderwerp doen. Plato_Aristotle Hetgeen mij dan vooral steeds weer frappeert wanneer er over ‘wetenschap’ gesproken wordt is het dubbele karakter van en het ietwat mythische aureooltje rond het algemeen gebruik van het begrip ‘wetenschap’. gekke_wetenschapper Dat dubbele en dat mythische schuilt hem dan in het gegeven dat wij enerzijds een mateloos vertrouwen aan de dag plegen te leggen dat ‘de wetenschap’ uiteindelijk al onze prangende vragen wel zal beantwoorden. Daarbij lijken wij als niet-wetenschappers, publiek, consument of vermeende opdrachtgevers dan ook nog eens te verwachten (en soms te eisen) dat die abstracte grootheid ‘de wetenschap’ ons die antwoorden in eenvoudig te begrijpen, hapklare brokken zal presenteren ook waar het om complexe kwesties gaat die we in de vraagstelling vaak al nauwelijks kunnen doorgronden. vraagtekens Dat vertrouwen(?) dat toch verdacht veel weg lijkt te hebben van, of de gedaante aanneemt van geloof of wensdenken lijkt vooral ingegeven door onze behoefte dingen zeker te willen weten en onze behoefte aan eenvoud, overzichtelijkheid en eenduidigheid. De weg naar de absolute waarheid. Die houding van mateloos vertouwen, dat de vormen van een geloof lijkt aan te nemen, wordt ook wel als 'sciëntisme' aangeduid. miracle_occurs Daar tegenover staat dan de gangbare theorie en praktijk van ‘de wetenschap’ en wat dan heet ‘de wetenschappelijke methode’ van waaruit een heel ander beeld opdoemt. Een beeld dat door veel wetenschappers aangehangen en uitgedragen wordt. Daar luidt het verhaal dat ‘wetenschap’ welbeschouwd niets anders dan ‘geïnstitutionaliseerde twijfel’ is. Hoewel haar doel dan misschien mag zijn om meer zekerheid te verkrijgen, kan ‘wetenschap’ toch slechts bij gratie van de twijfel bestaan en is ze werkzaam juist door heersende veronderstellingen en zekerheden in twijfel te trekken en kritisch te bevragen.

<< vorige | vervolg >>

Sunday, October 6, 2013

Voor- en nadeel

Nee dit gaat nu eens even niet over Johan Cruijff.
Zie ik vandaag in het voorbijgaan een foldertje op straat liggen en denk opeens wat zie ik daar nou toch staan: Voorjaarsnadeel?
Maar nee, dat las ik in de snelheid toch even verkeerd; er stond: Najaarsvoordeel.
Ja, natuurlijk, elk najaar zal wel z'n voordeel hebben! Maar hoe zit het dan met het voorjaar?

balans voordeel - nadeel

Saturday, October 5, 2013

Why did the chicken ….?

Je hebt prangende, minder prangende en triviale vragen. In welke categorie de vraag naar de ‘kip’ en de bekende ‘weg’ thuis hoort, laat ik maar even aan ieders eigen oordeel. En ook de vraag of deze kwestie al dan niet om een wetenschappelijke benadering vraagt, moet je zelf maar uitmaken.

why-chicken-crossed-the-road

De vraag gaat in ieder geval weer over de kip. En nu dan eens niet over het ei maar over waarom de kip de weg overstak.
Why did the chicken cross the road?
Een simpele vraag met vele mogelijke antwoorden. Op het WereldWijdekakelWeb zijn er legio te vinden, zie ik zojuist. In het souvenir- en boekwinkeltje annex cafetaria van het Hundertwasserhaus kreeg ik een geel velletje papier met een groen strikje erom waar op stond:

A simple question, a lot of answers: Why did the chicken cross the road?

Teacher: To get to the other side.

Plato: For the greater good.

Aristotle: It is the nature of chickens to cross roads.

Karl Marx: It was a historical inevitability.

Thimothy Leary: Because that’s the only trip the establishment would let it take.

Saddam Hussein: This was an unprovoked act of rebellion and we were quitte justified in dropping 50 tons of nerve gas on it.

Captain James T. Kirk: To boldly go where no chicken has gone before.

Hippocrates: Because of an excess of phlegm in its pancreas.

chickenroadSavage (1) en weer zo'n prachtige cartoon van Doug Savage