Begin jaren negentig mocht ik eens getuige zijn van een diploma-uitreiking bij een managementcursus omdat mijn vriendin daar zo'n papiertje in ontvangst mocht nemen.
Daarbij hield een van bobo's van de managementopleiding een toespraak over de zin en het belang van management. Nu kan ik mij inmiddels niets maar dan ook geen jota meer herinneren van wat ze daar ter berde bracht. Maar ik weet nog wel heel goed dat wat die dame vertelde mij voorkwam als baarlijke nonsense en als nogal zweverige en niet te staven beweringen en bezweringen. Het aanwezige publiek applaudiseerde na afloop netjes en ik zal nooit weten of men dit uit beleefdheid deed of deze uiterst onwetenschappelijke kletspraat serieus nam.
Mijn conclusie op dat moment luidde in ieder geval dat ik mij uit oogpunt van mentale hygiene maar beter verre van managementgeleuter kon houden en mijn tijd daar maar beter niet aan kon verdoen.
Zo vormt een mens dus zijn eigen overtuigingen en deze van mij heb ik op grond van simpele waarneming lange tijd niet kunnen weerleggen. Integendeel steeds meer wees erop dat het leeuwendeel van het gezamelijke managersvolk vooral zichzelf steeds belangrijker begon te vinden, vaak nauwelijks wisten waar ze mee bezig waren, wel steeds meer macht en invloed kregen, het contact met de werkvloer en soms met de werkelijkheid totaal verloren niet zelden een puinhoop achterlieten, waarvoor men zich dan buiten alle proporties liet uitbetalen.
En een voormalige koffieboer, zo heette het ooit, zou net zo goed een electronica-concern kunnen leiden, want managen is managen en daarvoor hoef je helemaal geen verstand van of feeling met het product of het werk te hebben; dit is volgens mij gewoon een onjuiste en zelfs perverse gedachte die inmiddels gemeengoed lijkt te zijn geworden in managersland.
Bijna iedereen kan tegenwoordig tal van belachelijke en onbegrijpelijke voorbeelden aanhalen van wat managers en bestuurders bij tijd en wijle zoal weten te bekokstoven.
Mocht u mensen kennen die in een nederlands ziekenhuis werkzaam zijn moet u ze voor de aardigheid eens vragen wat hun ervaringen het afgelopen decennium zijn met de decreten van het management en de invloed daarvan op het werk en de sfeer op de werkvloer. De thuiszorg is ook een mooi voorbeeld van wat het managen van een sector zoal vermag.
Klap op de vuurpijl is natuurlijk het spektakelstuk dat de financiële sector ons wereldwijd geleverd heeft, de sector met ws. de meeste managers en met de meest exorbitante salarissen en bonussen.
Kwam die financiële crisis nu dankzij of ondanks de vele managers die ons daarheen geleid hebben? In ieder geval is het gevolg een diepe economische crisis waar weer heel wat aan te managen valt en zoals her en der opgemerkt wellicht een kans biedt een aantal zaken eens op wat gezondere en meer doorwrochte wijze te organiseren en aan te pakken. De tekenen zijn vrees ik vooralsnog niet erg hoopvol.
Het moge duidelijk zijn dat ik niet vooraan sta om de loftrompet te blazen over de zegenrijke werking en invloed van het managersvolk en de managementcultuur op ons aller welzijn. Daar zijn natuurlijk weer uitzonderingen op want de echte wereld is zelden zwart-wit.
In een nieuwsbrief van de Human Givens van anderhalve maand geleden tref ik een link naar een praatje dat ene engelse management-guru genaamd John Seddon gegeven heeft op het MindFields College.
Nou maar eens kijken dan... wat zou een management-guru voor bijzonders te melden kunnen hebben dat ze hem daar aan willen horen?
Na een korte inleiding van Yvan Tyrrell over o.a. de geweldige en fantastische Hirschmann-curve (die helaas nog niet op Google te vinden waar je dan wel weer de Kruithof-curve kunt vinden maar die is veel te ingewikkeld en bovendien in dit verband volslagen irrelevant) is het woord aan John Seddon.
John Seddon at Human Givens
Seddon blijkt een begenadigd spreker, boeit van het begin tot het eind, zegt uitsluitend zinnige en behartenswaardige dingen en verwoordt het een en ander op heldere en begrijpelijke wijze.
En bovenal hij heeft evident gelijk met zijn stellingen en inzichten. Ik sta perplex. Ik ben om, ik ben bekeerd!
Ik ben geïnteresseerd in en aanhanger van een mangement-theorie.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit. (mijn partner voelt eens aan mijn voorhoofd...nee heus ik heb geen koorts)
Ik ga zijn boeken kopen en aanbevelen:
Freedom from Command and Control: A Better Way to Make the Work Work
en
Systems Thinking in the Public Sector: The Failure of the Reform Regime.... and a Manifesto for a Better Way by John Seddon
Zoals gezegd de wonderen zijn de wereld nog niet uit en dat geldt ook voor u dames en vooral toch nog altijd heren managers en bestuurders.
U heeft er de laatste decennia vooral een zooitje van gemaakt maar misschien kunnen we het tij nog ten goede keren.
Dus ik zou zeggen: managers en bestuurders aller landen verenigt u en wendt u tot de heer John Seddon; luistert naar hem, ga met hem praten, leer systeem-denken en laat uw bedrijf of organisatie eens door Vanguard doorlichten.
Vanguard Systems Thinking
Misschien kunnen we met zijn allen dan ook nog eens wat goed en fatsoenlijk werk leveren.
.
No comments:
Post a Comment