Het is, zie ik, alweer een hele poos geleden dat ik iets over dit zogenaamde “interne werk” in een poging mijn gedachten daarover wat op een rijtje te krijgen. Nu ik toch al enige tijd in de lappenmand lig (geïnvalideerd door ernstige pijn en beperking in het bekkengebied) moest ik maar eens van de gelegenheid gebruik maken om dat weer op te pakken.
Nu ben ik inmiddels de draad, als die alte vinden was, uit mijn voorgaande betoog helemaal kwijt. Maar dat geeft niet zolang ik niet al te zeer of te letterlijk in herhalingen treedt.
In de interne gevechtskunsten wordt nagenoeg altijd veel nadruk gelegd op de zogeheten principes. Die principes worden dan opgevat in de letterlijke betekenis van dat wat er eerst was ofwel een uitgangspunt of beginsel.
Ze kwamen in deze serie ook al ter sprake als de uitgangspunten van het ki-aikido volgens Tohei:
– Keep one point
– Relax completely
– Keep weight underside / Have a light feeling
– Extend Ki
Peter Ralston, een andere coryfee op het terrein van internal power somt in zijn boek “The Principles of Effortless Power” het volgende lijstje op van de Cheng Hsin principles of an effortlesly effective body-being:
1. Being calm
2. Relaxing
3. Centering
4. Grounding
5. Being whole and total
En zo zullen er vast nog een aantal te noemen zijn waar in diverse richtingen speciaal de nadruk op gelegd wordt. Beoefenaars uit verschillende disciplines zullen ze ongetwijfeld direct herkennen.
In dat eerdere stukje over yoga schreef ik al dat dergelijke principes altijd samengaan en elkaar versterken of ondersteunen. Maar dat vergeet je wellicht al makkelijk wanneer je je sterk op op een ervan concentreert. Zo merkte ik ooit op tegen Jaro dat ik de ene weer kwijt raakte als ik aan de andere begon waarop Jaro me vroeg ze beurtelings te doen en me proefondervindelijk liet voelen dat de anderen dan eigenlijk ook al aanwezig waren.
Dergelijke principes fungeren dus als een soort van intern afstemmingsprotocol of een handleiding voor het zelf om in een bepaalde staat van zijn te komen.
Laten we dan nog eens een bij de kop nemen die toch sterk de indruk wekt van een meer discrete handleiding in de zin van doe eerst dit en dan dat. Dit betreft een acroniem van de principes van Prana Dynamics van Howard Wang. RABIS luidt het acroniem en het staat voor:
– Root
– Align
– Bypass
– Inflate/deflate
– Synchronize
De volgorde lijkt hier toch wel van belang maar Howard wijst er toch op dat ze er allemaal op nagenoeg hetzelfde moment er moeten zijn. Daarbij zegt hij dat de gewenste staat zich eigenlijk het best laat omschrijven als een bepaald gevoel en het de kunst is je dit gevoel te herinneren, het je eigen te maken en naar believe op te kunnen roepen.
Voor lieden, zoals ik, die niet aan het nivaeu van Tohei, Ralston of Wang kunnen tippen maar toch het spel mee willen spelen is het toch vaak wel even ploeteren om überhaupt in het spel te komen.
Daarvoor moet je leren spelen met de principes. De meester en de gevorderde zullen ze als uitgangspunthanyeren om aan het spel te beginnen, voor de leerling en de beginneling zullen ze als ingangspunten dienen om in het spel te kunnen komen.
<< vorige – – volgende >>>
No comments:
Post a Comment