In dat tweede gedeelte maakte de bewoonde wereld op ons toch een wat sjofeler en minder verzorgde indruk dan wat wij in Thüringen gezien hadden. Het licht en het landschap maakte wel een steeds vertrouwder herkenbaarder indruk op ons als Nederlanders. Voor we het NH Hotel in Schwerin aandeden eerst nog een rondje Schweriner See gereden en daar wat waterrijk natuurschoon en tafereeltjes bewonderd.
Na ingecheckt en de kamer bekeken te hebben, namen we de bus naar de stad waar het vooral fris, winderig en stil en verlaten bleek te zijn.
Achter de Dom troffen we wel, verrassend opgesteld, een aantal bijzonder grappige beelden. (wellicht t.z.t. nog eens een aardig item voor dit blog?)
In een niet ongezellig restaurant aan de Friedrichstrasse (het enige dat we in die categorie konden vinden) spargel met gerauchter lachs, butterkartoffeln und hollandaise sose gegeten. Toen bleek dat de volgende bus terug ruim een uur later zou gaan, nog maar een wandelingetje gemaakt en een biertje gedaan in een gelegenheid met de naam 'Boomerang'. Maar we moesten na verloop van tijd toch echt zelf weer opstappen en ons naar de bus begeven; dat ging niet zomaar vanzelf.
De volgende dag Schwerin eens bij ander licht bekeken en het befaamde en sprookjesachtige slot, waar Schwerin voor een niet onaanzienlijk deel, zijn bekendheid aan heeft te danken rondom bewonderd. In dit slot aanschouwde ene prins Hendrik dus ooit het levenslicht.(we zaten per slot van rekening nog altijd op een wat oranje getint spoor) Het slot is al sinds jaar en dag telkens gedeeltelijk achter de coulissen verscholen wegens restauratiewerkzaamheden, waarvan nu het eind toch wel in zicht lijkt te zijn.
Wij zijn echter om en niet in het slot geweest maar hebben wel in de prachtige orangerie heerlijk aan de koffie met torte gezeten.
Daarna naar het Staatliches Museum ernaast of tegenover bezocht. Daar bevindt zich een vrij grote en niet onbelangrijke collectie Europese schilderkunst waaronder erg veel Hollandse en Vlaamse oude meesters van faam en allure. Als bijzonderheid hangt hier tussen de oude meesters soms zomaar wat modern werk uit de twintigste eeuw. Aan het begin van deze afdeling hangen twee juweeltjes van portretkunst van Frans Hals. Een topstuk hier is een zeldzaam werkje van Carel Fabritius. (een topstukje is, als ik me niet vergis, weer iets geheel anders)
We dachten ergens achter het marktplein gaan eten maar de gelegenheid waar wij ons oog op hadden laten vallen bleek echter geheel vol en er kon niemand meer bij. Uitgeweken naar Restaurant Friedrichs waar we de avond daarvoor ook gegeten hadden.
Dat was dan Schwerin. Een stad met een, naar mijn gevoel, vooral Baltische uitstraling; deed mij eerder denken aan Stockholm of St Petesburg dan aan bv. Jena of Weimar. Schwerin is niet helemaal onze stad concludeerden Marian en ik beiden. Wij voelen ons blijkbaar toch intuitief wat meer thuis en op ons gemak, kunnen de mensen wat beter verstaan, de weg wat beter vinden en zo meer in wat zuidelijker, wat bourgondischer en extravertere contreien.
No comments:
Post a Comment