Geloof of ongeloof?

In zoverre we van geloof kunnen spreken is dat bij gratie van het ongeloof of de (mogelijkheid tot) twijfel. Het een kan niet goed zonder het ander.
Aangezien er maar bitter weinig echt zeker lijkt in dit leven, zullen we er (bij gebrek aan overtuigend of doorslaggevend bewijs) dus meestal gewoon maar aan moeten geloven. Begrippen als geloof en vertrouwen gaan dan al gauw wat op pseudo-zekerheden lijken. We moeten om een beetje goed te kunnen leven en geestelijk gezond en overeind te blijven heel veel dingen blijkbaar maar beter als gegeven en voorlopige zekerheden accepteren. Misschien zou geloof dan beter vaak hoop kunnen heten want het geloof zou toch vrij zinloos en betekenisloos zijn als het niet met hoop verbonden zou zijn of daartoe zou leiden.
(doe er nog wat liefde bij en je kunt een show beginnen)

De volgende citaten kunnen het begrip 'geloof' misschien wat diepgang en af en toe een knipoog geven.

Analoog aan en naadloos aansluitend op de stelling dat we er allemaal theorietjes over de werkelijkheid op na houden geloven we dus ook van alles en nog wat. Al was het maar dat:

(Een Newfie, niet te verwarren met die hond, is overigens iemand die geboren en getogen is (zeg maar een aboriginal van) in Newfoundland, Canada)

Wat is dan het tegengestelde van geloof?; ongeloof, zou je zo denken, maar is wel altijd zo?
Want als je de zendingsdrang van sommige atheïsten eens goed op de keper beschouwt, kun je toch bijna eerder van een geloof (dan van ongeloof) spreken.


Zo was ik ooit lid van het Humanistisch Verbond en heb dat lidmaatschap eens opgezegd omdat ik vond dat men op enig moment nagenoeg uitsluitend bezig leek zich af te zetten tegen 'het geloof'.

Is de andere kant van geloof dan soms bijgeloof? Maar wat noem je bijgeloof? De paus en Richard Dawkins, om zomaar eens twee mensen te noemen, konden daar weleens heel verschillende antwoorden op geven.
Rekenen wij animisme of voodoo tot bijgeloof of zien we het als religie? En wat te denken over uitingen van volksdevotie die misschien wat dichter bij huis komen?


Beluister wat die laatste vraag betreft eens deze ongelooflijk prachtige songtekst 'Guadalupe' van Tom Russel over de kracht van volksdevotie tegenover de armetierigheid van een wat al te eenzijdig rationalisme (of calvinisme?).


Ja, wat valt er dan nog voor zinnigs over geloof, ongeloof of bijgeloof te zeggen? Ik weet het allemaal niet meer; ik geloof het voorlopig allemaal wel weer even en onthoud me voor het moment maar van verder commentaar!