Those tender words we said to one another
Are stored in the secret heart of heaven.
One day, like the rain, they will fall and spread
And their mystery will grow green over the world.
Sunday, December 31, 2017
Tussen "..." (23) Jalal-ud-Din Rumi
Wednesday, December 20, 2017
Tuesday, December 19, 2017
Monday, November 13, 2017
Sunday, November 12, 2017
En toen?
Tja, die geschiedenis blijft ons toch maar bezighouden. Vrijdag was de beurt aan Vilan van de Loo in VK's Opinie & Debat. De vraag was weer eens: hoe om te gaan met die gegevenheden uit ons verleden die ons vanuit onze huidige perspectief niet zo welgevallig zijn?
We kennen daar inmiddels de nodige voorbeelden van. Denk aan het standbeeld van de VOC held Jan Pieterzoon Coen op de Rode Steen of het recente voornemen van een kunstcentrum in Rotterdam om maar eens van naam te veranderen.
Dat we de schaamte hier niet voorbij zijn siert ons wellicht, maar dat we haar blijkbaar ook niet onder ogen willen zien en onze wapenfeiten en heldendaden van weleer liever wegpoetsen, uit ons geheugen verbannen en/of verdringen doet dat allerminst.
Vilan van de Loo zoomt in haar artikel in op generaal van Heutsz, de nationale held die orde op zaken wist te stellen in Atjeh. Zijn dood en begrafenis bracht destijds een soort massale emotionele opwinding teweeg te vergelijken met die rond de dood van prinses Di in onze tijd. Hem viel dan ook het nodige eerbetoon ten deel, waaronder met een praalgraf dat, in ons land, zijn weerga niet kende. Maar ja, inmiddels classifiseren wij wat we ooit als heldendaden zagen nu als wandaden en misdaden tegen de menselijkheid (en terecht).
van de Loo zegt hierover:
We kennen daar inmiddels de nodige voorbeelden van. Denk aan het standbeeld van de VOC held Jan Pieterzoon Coen op de Rode Steen of het recente voornemen van een kunstcentrum in Rotterdam om maar eens van naam te veranderen.
Dat we de schaamte hier niet voorbij zijn siert ons wellicht, maar dat we haar blijkbaar ook niet onder ogen willen zien en onze wapenfeiten en heldendaden van weleer liever wegpoetsen, uit ons geheugen verbannen en/of verdringen doet dat allerminst.
Vilan van de Loo zoomt in haar artikel in op generaal van Heutsz, de nationale held die orde op zaken wist te stellen in Atjeh. Zijn dood en begrafenis bracht destijds een soort massale emotionele opwinding teweeg te vergelijken met die rond de dood van prinses Di in onze tijd. Hem viel dan ook het nodige eerbetoon ten deel, waaronder met een praalgraf dat, in ons land, zijn weerga niet kende. Maar ja, inmiddels classifiseren wij wat we ooit als heldendaden zagen nu als wandaden en misdaden tegen de menselijkheid (en terecht).
van de Loo zegt hierover:
Poets historie niet schoon maar stel vragenen
De historische werkelijkheid is ingewikkelder dan de tweedeling held of schurk, goed of fout.
Juist door Van Heutsz kunnen we zien we dat de historische werkelijkheid ingewikkelder is dan de tweedeling held of schurk, goed of fout, vereren of verachten. Wanneer we alleen twee opties vasthouden, blijven we in de kramp van het huidige verguizen hangen. Dat is morele zelfbevrediging - meer niet. Een blijvende morele verantwoordelijkheid stelt vragen naar het hoe en waarom van de koloniale tijd en eist dat in het Nederlandse zelfbeeld het besef plaatskrijgt dat 'wij' de kolonisator waren. Niet de anderen, van wie namen en standbeelden vergeten en verdrongen moeten worden. Wij waren het. Toen.
Thursday, November 9, 2017
Misbruik?
De maand van de geschiedenis mag dan voorbij zijn maar we blijven natuurlijk gewoon graven in het verleden.
In de Volkskrant van vandaag roept Leonieke Vermeer op om de geschiedenis niet te misbruiken oftewel haar niet voor het karretje van de ideologische danwel politieke waan van de dag te spannen. Haar waarschuwing befreft nu niet het karretje van het zelfgenoegzame reformatorische gelijk maar dat van het nationalisme. De krant kopte:
In de Volkskrant van vandaag roept Leonieke Vermeer op om de geschiedenis niet te misbruiken oftewel haar niet voor het karretje van de ideologische danwel politieke waan van de dag te spannen. Haar waarschuwing befreft nu niet het karretje van het zelfgenoegzame reformatorische gelijk maar dat van het nationalisme. De krant kopte:
Misbruik geschiedenis niet voor nationalismemet in grote letters:
Onverantwoord dat het kabinet zich bemoeit met de lesinhoud van cultuurvakken als geschiedenisen
Het kabinet beseft niet dat geschiedenis meerduidig en veranderlijk isIk kan me volledig vinden in het pleidooi van Leonieke Vermeer maar het valt ook heus niet mee om geen ge- danwel mis-bruik te maken van de gschiedenis en dat geldt natuurlijk ook voor een quasi liberale regeringsploeg, met vier historici daarin, die zijn leraren (en politieagenten, verplegend personeel en zo meer) onderbetaald.
Sunday, November 5, 2017
Graven in het verleden?
De maand van de geschiedenis ligt weer achter ons en is ook al weer geschiedenis. Ik heb me deze maand overigens nauwelijks met de geschiedenis bezig gehouden; evenmin als met dit blog trouwens.
Niet dat ik nu minder dan andere maanden bezig gehouden werd door of attent gemaakt werd op mijn persoonlijke geschiedenis en herinneringen. Een mens vraagt zich nu eenmaal weleens af:
Hoelang hebben we of heb ik dit of dat nu al? Waar, wanneer en/of waarom kochten we dat toen ook al weer?
Of je ziet een fotootje op de screensaver voorbijkomen en denkt:
Waar en wanneer of tijdens welke vakantie was dat ook al weer en wat deden we daar toen?
Of je denkt nog eens terug aan een episode of gebeurtenis uit je jeugd. Iets dat, naar ik begrepen heb, je steeds vaker schijnt te doen met het stijgen der jaren. Nu beginnen mijn jaren ook al aardig te steigeren en ook bij mij wil de vraag weleens opborrelen: hoe het toch allemaal zo gekomen is, hoe ik hier beland ben en hoe ik toch zo geworden ben wie ik ben.
En laatst vroeg ik me zomaar nog af: hoelang ik me nu inmiddels een pensionado mag noemen? Daar hoefde ik gelukkig niet zo lang over na te denken: al bijna twee jaar!
Dergelijke gedachten en flitsen der vergangenheit passeerden mijn brein, door de bank genomen, net zo vaak als een jaar of een maand eerder. Daar heb ik de maand van de geschiedenis dus blijkbaar niet voor nodig. Nee, ik bedoel te zeggen dat ik niet willens en wetens stil gestaan heb bij of wat extra aandacht besteed heb aan de grote of actuele thema's uit wat we de geschiedenis plegen te noemen. Ik heb er dit jaar zelfs geen blogje aan gewijd.
Dat heeft bepaald niet aan de media gelegen want die hebben dit jaar toch behoorlijk uitgepakt in verband met de maand van de geschiedenis. Zo vierde het onvolprezen VPRO's OVT haar 25-jarig lubileum.
En dan was 2017 natuurlijk het Lutherjaar en oktober de maand waarin hij 500 jaar geleden zijn stellingen op een Duitse kerkdeur gespijkerd zou hebben. We zijn dan ook weer allemaal(?) aardig bijgepraat over deze Maarten Luther, wellicht zelfs tot vervelens toe.
Nu behoort deze Maarten Luther, in tegenstelling tot Martin Luther King en in weerwil van mijn calvinistische opvoeding, niet echt tot mijn helden. Hij kon heel wat wilder, fanatieker en daarbij haatdragend, haatzaaiend en vuilspuitend tekeer gaan dan dan het huidige opperhoofd van de Verenigde Staten. Max Pam herinnert ons er in zijn column in de Volkskrant weer even aan dat we hier ook met een van gemeenste en smerigste antisemieten uit de Europese geschiedenis van doen hebben. En voegt daar fijntjes aan toe:
Nee, als het om de reformatoren gaat kan ik toch eerder en meer sympathie opbrengen voor ene Thomas Müntzer. Een beetje kritische zin en wat rebelsheid heeft toch wel wat, in ieder geval voor ons consumptieve wat verveelde en over het paard getilde Westerlingen in dit tijdsgewricht zou je zo denken. En dan lijkt die Müntzer me zomaar heel wat schappelijker, socialer, redelijker en tegelijkertijd spiritueler en mystieker dan de veelgeroemde Luther.
Nu (her)schrijft, zo beseffen we ons steeds vaker, iedere tijd en iedere generatie zijn eigen geschiedenis en vertelt die geschiedenis dus wellicht net zo veel of mogelijk meer nog over onszelf nu (en onze al dan niet gedroomde zelfbeelden) dan over onze voorgangers toen. Dan wordt het natuurlijk wel wat ingewikkeld want kijken we nu terug of in een spiegel.
Het blijft hoe dan ook een interessante vraag welke invloed de perikelen rond de reformatie gehad zouden hebben op de huidige maatschappelijke constellaties en hoe wij doorgaans in het leven staan en tegen de dingen aankijken. Menig geschreven artikel en televisie-documentaire heeft ons daar recent weer over bericht en zo lijkt zich redelijk of steeds consistenter verhaal te ontspinnen dat met name in protestante kringen in zelfgenoegzame aarde valt. Ja, hoe komen verhalen in de wereld? Nou, zo dus! Maar nu las ik deze week toch ook in de krant:
In dat verband mogen we ook de opmerkingen van New York Times-columnist Ross Douthat ter harte nemen die in zijn artikel 'Wie heeft de Reformatie gewonnen?' stelt:
Kunnen we analoog daaraan ook zeggen dat alle spreken over Toen toch echt in het Nu gebeurt? En dat dat toch echt een ander verhaal vertelt dan het spreken over Toen van Gisteren en dat van Morgen?
Ook De Correspondent liet zich niet onbetuigd deze maand van de geschiedenis en riep haar uit tot de maand van de verzwegen geschiedenis en vroeg zich af wie er bepaalt wat er dan in de geschiedenisboeken terecht komt. Toch maar weer doorgraven dan?
Niet dat ik nu minder dan andere maanden bezig gehouden werd door of attent gemaakt werd op mijn persoonlijke geschiedenis en herinneringen. Een mens vraagt zich nu eenmaal weleens af:
Hoelang hebben we of heb ik dit of dat nu al? Waar, wanneer en/of waarom kochten we dat toen ook al weer?
Of je ziet een fotootje op de screensaver voorbijkomen en denkt:
Waar en wanneer of tijdens welke vakantie was dat ook al weer en wat deden we daar toen?
Of je denkt nog eens terug aan een episode of gebeurtenis uit je jeugd. Iets dat, naar ik begrepen heb, je steeds vaker schijnt te doen met het stijgen der jaren. Nu beginnen mijn jaren ook al aardig te steigeren en ook bij mij wil de vraag weleens opborrelen: hoe het toch allemaal zo gekomen is, hoe ik hier beland ben en hoe ik toch zo geworden ben wie ik ben.
En laatst vroeg ik me zomaar nog af: hoelang ik me nu inmiddels een pensionado mag noemen? Daar hoefde ik gelukkig niet zo lang over na te denken: al bijna twee jaar!
Dergelijke gedachten en flitsen der vergangenheit passeerden mijn brein, door de bank genomen, net zo vaak als een jaar of een maand eerder. Daar heb ik de maand van de geschiedenis dus blijkbaar niet voor nodig. Nee, ik bedoel te zeggen dat ik niet willens en wetens stil gestaan heb bij of wat extra aandacht besteed heb aan de grote of actuele thema's uit wat we de geschiedenis plegen te noemen. Ik heb er dit jaar zelfs geen blogje aan gewijd.
Dat heeft bepaald niet aan de media gelegen want die hebben dit jaar toch behoorlijk uitgepakt in verband met de maand van de geschiedenis. Zo vierde het onvolprezen VPRO's OVT haar 25-jarig lubileum.
En dan was 2017 natuurlijk het Lutherjaar en oktober de maand waarin hij 500 jaar geleden zijn stellingen op een Duitse kerkdeur gespijkerd zou hebben. We zijn dan ook weer allemaal(?) aardig bijgepraat over deze Maarten Luther, wellicht zelfs tot vervelens toe.
Nu behoort deze Maarten Luther, in tegenstelling tot Martin Luther King en in weerwil van mijn calvinistische opvoeding, niet echt tot mijn helden. Hij kon heel wat wilder, fanatieker en daarbij haatdragend, haatzaaiend en vuilspuitend tekeer gaan dan dan het huidige opperhoofd van de Verenigde Staten. Max Pam herinnert ons er in zijn column in de Volkskrant weer even aan dat we hier ook met een van gemeenste en smerigste antisemieten uit de Europese geschiedenis van doen hebben. En voegt daar fijntjes aan toe:
dat wanneer Luther vandaag de dag zou leven en vandaag de dag zijn geschrift zou publiceren, hij onmiddellijk in de gevangenis zou worden gegooid. Luther ontkende de Holocaust niet, laten we wel wezen, hij riep ertoe op.
Nee, als het om de reformatoren gaat kan ik toch eerder en meer sympathie opbrengen voor ene Thomas Müntzer. Een beetje kritische zin en wat rebelsheid heeft toch wel wat, in ieder geval voor ons consumptieve wat verveelde en over het paard getilde Westerlingen in dit tijdsgewricht zou je zo denken. En dan lijkt die Müntzer me zomaar heel wat schappelijker, socialer, redelijker en tegelijkertijd spiritueler en mystieker dan de veelgeroemde Luther.
Nu (her)schrijft, zo beseffen we ons steeds vaker, iedere tijd en iedere generatie zijn eigen geschiedenis en vertelt die geschiedenis dus wellicht net zo veel of mogelijk meer nog over onszelf nu (en onze al dan niet gedroomde zelfbeelden) dan over onze voorgangers toen. Dan wordt het natuurlijk wel wat ingewikkeld want kijken we nu terug of in een spiegel.
Het blijft hoe dan ook een interessante vraag welke invloed de perikelen rond de reformatie gehad zouden hebben op de huidige maatschappelijke constellaties en hoe wij doorgaans in het leven staan en tegen de dingen aankijken. Menig geschreven artikel en televisie-documentaire heeft ons daar recent weer over bericht en zo lijkt zich redelijk of steeds consistenter verhaal te ontspinnen dat met name in protestante kringen in zelfgenoegzame aarde valt. Ja, hoe komen verhalen in de wereld? Nou, zo dus! Maar nu las ik deze week toch ook in de krant:
Stop met het herkauwen van clichés over de Reformatie: al vanaf 1400 werd de Bijbel in volkstaal gelezenAldus betogen Sabrina Corbellini en Margriet Hoogvliet in dit opiniestuk met een mooie foto van de Delftse Bijbel uit 1477 daaronder. En zo besluiten zij hun betoog:
Alle aandacht in de media voor het begin van de Reformatie 500 jaar geleden onderstreept nog eens de actualiteit van onze geschiedenis. Alleen is dit een gemiste kans, omdat vooral achterhaalde en verouderde historische clichés herkauwd worden, terwijl de totaal andere conclusies van recent en vernieuwend onderzoek maar moeizaam doordringen.
In de Volkskrant van dinsdag 31 oktober wordt bijvoorbeeld ruim baan gegeven aan een protestantse blik op de veronderstelde zegeningen van de Reformatie: een rechtvaardige revolte tegen de corrupte rooms-katholieke kerk, onder andere omdat gewone mensen nu eindelijk de Bijbel zelfstandig en in hun eigen taal konden lezen, met als direct gevolg een hoger niveau van geletterdheid, welvaart door een calvinistisch arbeidsethos en kapitalisme - kortom een 'causaal verband tussen calvinisme en democratie'.
Hierin klinkt een oversimplificatie door van de overjarige Weber-thesis zoals beschreven in Die protestantische Ethik und der Geist des Kapitalismus uit 1905.
Dit soort ideologisch gekleurde paradigma's hebben kennelijk nog steeds een grote aantrekkingskracht, maar de historische bronnen spreken het toch echt tegen.
Een van de negatieve gevolgen mede veroorzaakt door de Reformatie was een diepgaande en langdurige polarisering tussen protestanten en rooms-katholieken. Het bewieroken van de Reformatie door het blijven herhalen van argumenten uit deze ideologisch gekleurde polemiek is onnauwkeurige geschiedschrijving en levert een verkeerde voorstelling van zaken op.Tja, dan levert een beetje doorgraven in dat verleden en een onbevangen blik toch weer een ander beeld op elkaar een beetje napraten om onszelf vervolgens te feliciteren met ons grote gelijk.
In dat verband mogen we ook de opmerkingen van New York Times-columnist Ross Douthat ter harte nemen die in zijn artikel 'Wie heeft de Reformatie gewonnen?' stelt:
De moderne wereld heeft ons veel zegeningen gebracht - en het feit dat katholieken en protestanten nu samenleven zonder bloedvergieten is daar zeker een van. Maar om te veronderstellen dat deze scheiding een noodzakelijk middel was om een gelukkig seculier en liberaal einddoel te bereiken, zou impliceren dat we de afloop van het verhaal al kennen - ook al heeft dat verhaal ons tot dusver zowel grotere vrijheden gegeven als vele nieuwe vormen van tirannie.Want zoals Douthat terecht opmerkt waren de voortrekkers van die reformatie niet zelden fundamentalistische scherpslijpers die nog erger waren dan het kerkelijk gezag waartegen ze in de weer kwamen. En wanneer we na alle strijd en godsdienstoorlogen die daar het gevolg van waren dan eens globaal een plus en min-rekening vanuit hedendaags perspectief opmaken, zien we het volgende; aan de pluskant heeft het kerkelijk gezag aanzienlijk ingedamd zoniet naar de zijlijn verwezen, de politiek geseculariseerd en sommige vormen van individualisme vrij baan gegeven; aan de andere kant werden hiermee ook de nieuwe goden van de moderniteit op het schild en de troon gehesen, te weten de almachtige markt en de centralistische staat die het christendom als excuus voor plundering wisten te gebruiken in plaats van als tegenwicht tegen een ongelimiteerd botvieren van wereldlijke lusten en begeerten. Tja, heeft die reformatie ons dan per saldo iets opgeleverd waardoor je het de moeite waard zou kunnen vinden? Douthat zegt hierover:
Als de lutherse en calvinistische opstanden al de moeite van het herinneren waard zijn, dan toch vooral als middelen voor secularisatie.Bij het lezen van die zin moet ik direct denken aan de Nederlandse theoloog Harry Kuitert die toevalligerwijs uit een zelfde calvinistisch nest stamt als ikzelf. Daarbij hoeven we ook een stuk minder diep in dat verleden te graven dan bij die andere reformatorische theologen. Deze zachtaardige maar vasthoudende zoeker naar waarheid en vaste grond voor zijn geloof overleed namelijk vlak voor deze recente maand van de geschiedenis en de conclusie van zijn levenslange zoektocht zal in reformatorische kringen hier en daar vast nog naklinken of nadreunen:
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komenHeldere taal van Kuitert, zou ik zeggen; no two ways about it! Vereist ook niet zoveel graafwerk tenzij je je kop per se in het zand wilt steken natuurlijk.
Kunnen we analoog daaraan ook zeggen dat alle spreken over Toen toch echt in het Nu gebeurt? En dat dat toch echt een ander verhaal vertelt dan het spreken over Toen van Gisteren en dat van Morgen?
Ook De Correspondent liet zich niet onbetuigd deze maand van de geschiedenis en riep haar uit tot de maand van de verzwegen geschiedenis en vroeg zich af wie er bepaalt wat er dan in de geschiedenisboeken terecht komt. Toch maar weer doorgraven dan?
Friday, October 6, 2017
Ma soeur musulmane
Het nieuwe album 'Luciole' van I Muvrini kwam onlangs uit en sinds vanmorgen is deze clip op youtube te vinden:
Sunday, October 1, 2017
Tussen “…” (22) Nisargadatta
Zoals de meeste 'gepensioneerden' heb ik het natuurlijk zo druk als een klein baasje. Ik kan althans gaandeweg steeds meer begrip opbrengen voor die lieden die zich met enige regelmaat, en vol verbazing, afvragen waar ze toch ooit de tijd vandaan haalden om ook nog eens hele dagen voor een baas te gaan werken.
Vraag me niet waarmee ik het dan zo druk zou moeten hebben maar als ik eens wat terugblik op dit blog, lijk ik het daar ook al nauwelijks meer aan toe te komen. Toen ik in 2014 nog werkte schreef ik 168 blogjes, in 2015 stopte ik in november met werken en schreef dat jaar nog 131 blogjes, toen ik in 2016 voor het eerst een heel jaar van mijn pensioen mocht genieten kwam ik niet verder dan 86 blogjes en dit jaar zijn het er nog maar 49. Daar moest ik dan maar gauw 50 van maken. Laat ik er gemakshalve maar weer eens een citaat tegenaan gooien want de laatste stamt, zie ik, inmiddels alweer van een jaar geleden.
De beurt is dan aan Nisargadatta, iemand waar ik overigens weinig meer van weet dan dat hij met name 'zelfkennis' en een 'non-dualistische kijk' op de wereld propageerde.
~ Nisargadatta
Over grote of echte winst gesproken, dus.
Meer quotes van hem.
Vraag me niet waarmee ik het dan zo druk zou moeten hebben maar als ik eens wat terugblik op dit blog, lijk ik het daar ook al nauwelijks meer aan toe te komen. Toen ik in 2014 nog werkte schreef ik 168 blogjes, in 2015 stopte ik in november met werken en schreef dat jaar nog 131 blogjes, toen ik in 2016 voor het eerst een heel jaar van mijn pensioen mocht genieten kwam ik niet verder dan 86 blogjes en dit jaar zijn het er nog maar 49. Daar moest ik dan maar gauw 50 van maken. Laat ik er gemakshalve maar weer eens een citaat tegenaan gooien want de laatste stamt, zie ik, inmiddels alweer van een jaar geleden.
De beurt is dan aan Nisargadatta, iemand waar ik overigens weinig meer van weet dan dat hij met name 'zelfkennis' en een 'non-dualistische kijk' op de wereld propageerde.
There's nothing from which the world could profit more than from giving up profit. A man who's no longer thinking in terms of winning and loosing is truly non-violent man, since he's above all conflicts.
~ Nisargadatta
Over grote of echte winst gesproken, dus.
Meer quotes van hem.
Tuesday, September 26, 2017
Follow the money?
Follow the money is een zogeheten catchphrase uit een Amerikaanse gedramatiseerde documentaire-film. En het klinkt inderdaad vrij catchy en interssant.
Het schijnt ook nog een bekende en populaire TV-serie te zijn waar ik verder geen weet van heb en dus ook geen beelden van op mijn netvlies kan toveren. Ook is het de naam van een Nederlands platform voor onderzoeksjournalistiek met eigen website en zelfs een speciale pagina in het grote Smoelenboek. Dat platform kan mijn sympathie wel wegdragen daar waar ze misstanden blootlegt, aantoont waar de werkelijke en de uiteindelijke macht in onze wereld ligt en uitgeoefend wordt en tevens de vraag opwerpt naar welke samenleving en wat voor soort economie wij met z'n allen toe zouden willen werken.
Maar waar komen we dan uit wanneer we dat geld zouden volgen:
Het schijnt ook nog een bekende en populaire TV-serie te zijn waar ik verder geen weet van heb en dus ook geen beelden van op mijn netvlies kan toveren. Ook is het de naam van een Nederlands platform voor onderzoeksjournalistiek met eigen website en zelfs een speciale pagina in het grote Smoelenboek. Dat platform kan mijn sympathie wel wegdragen daar waar ze misstanden blootlegt, aantoont waar de werkelijke en de uiteindelijke macht in onze wereld ligt en uitgeoefend wordt en tevens de vraag opwerpt naar welke samenleving en wat voor soort economie wij met z'n allen toe zouden willen werken.
Maar waar komen we dan uit wanneer we dat geld zouden volgen:
Saturday, September 23, 2017
Ashes to ashes
Tuesday, September 19, 2017
Monday, September 18, 2017
Sunday, August 27, 2017
Saturday, August 26, 2017
Wednesday, August 23, 2017
Sunday, August 13, 2017
Nieuwe wegen?
Tja, dan loopt die route 66 zomaar teneinde; hij gaat niet verder en loopt hier dood.
Mot ik nou maar stug in dezelfde richting doorgaan of zal ik nog eens een andere route uitstippelen en wat nieuwe wegen trachten te bewandelen?
Wednesday, August 9, 2017
Schier in beeld
Monday, July 31, 2017
Hoezo levensvatbaarheid?
Onlangs zag ik op de 'social media' weer eens wat inmiddels oud maar daarom niet minder verontrustend nieuws voorbij flitsen over dat hele dunne korstje aarde waarop en waarvan wij leven.
Het gaat namelijk niet goed met dat laagje maar dat wisten we in 2015 al.
Ook in 2014 werd het ons al verteld.
En in 2012 werden we er voor gewaarschuwd.
In 2010 trouwens ook al.
Het lijkt een beetje op een jaarlijks nieuws-itempje als een verplicht nummertje van de serieuze journalistiek tussen de hypes van de dag, twitterende roeptoeters, infotainment, alternatieve feiten en 'what have you'.
Hoe zou het nu met dat kwetsbare korstje gaan?
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat we daar de laatste tien jaar erg veel verbetering in gebracht zouden hebben. Lees of hoor jij daar wel eens iets over in het nieuws?
Het gaat namelijk niet goed met dat laagje maar dat wisten we in 2015 al.
Ook in 2014 werd het ons al verteld.
En in 2012 werden we er voor gewaarschuwd.
In 2010 trouwens ook al.
Het lijkt een beetje op een jaarlijks nieuws-itempje als een verplicht nummertje van de serieuze journalistiek tussen de hypes van de dag, twitterende roeptoeters, infotainment, alternatieve feiten en 'what have you'.
Hoe zou het nu met dat kwetsbare korstje gaan?
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat we daar de laatste tien jaar erg veel verbetering in gebracht zouden hebben. Lees of hoor jij daar wel eens iets over in het nieuws?
Tuesday, July 25, 2017
Zo de ouden zongen, zo ....
Mooi filmpje van de Spaanse animatoren Daniel Martinez Lara and Rafa Cano Mendez:
Alike short film from Pepe School Land on Vimeo.
Monday, July 24, 2017
Economie en levensvatbaarheid
Ik mag dan misschien af en toe een wijsneus lijken maar heel veel gaat mij gewoon ver boven de pet. Ik weet of snap bijvoorbeeld weinig tot niets van voetbal of van wielrennen om maar eens een dwarsstraat of twee te noemen. Ook het fenomeen, die kreet of die wetenschap die men 'economie' pleegt te noemen bevat voor mij voornamelijk raadselen.
Zo werd ik de eerste jaren na de aanvang van de zogeheten 'crisis' vooral geïntrigeerd door de vraag hoe het toch mogelijk was dat we met al onze vermeende 'wetenschappelijk' opgedane kennis van de 'economie', organisatiekunde en dergelijke, alle experts en coryfeeën op die terreinen, alle politici van goede wil of bang voor hun eigen hachie plus de common sense die we naast hun specialistische kennis toch ook bij het gros van deze lieden aanwezig mogen veronderstellen, we desondanks toch maar niet in staat bleken het monster van de crisis temmen danwel bij de wortel aan te pakken. Want zo luidde mijn redenering: het mag zo zijn dat wat graaierige jongens van de bank op inventieve en infame wijze wat rommelhypotheken in elkaar gestampt hebben en daarmee het 'financiële systeem' een beetje uit het lood geslagen hebben maar de velen 'deskundigen' uit 'de financiële- en de bankenwereld' zullen daar toch wel weg mee weten en de zaak weer goed op de poten weten te zetten. Het was toch juist zo dat 'de economie' weer op rolletjes liep en in de lift zat. Het IMF en diverse V.N.-instanties waren onder andere druk doende met snode plannen om honger en armoede uit de wereld te bannen. De 'economische cijfers' waren gunstig en de vooruitzichten zonnig, zo werd ons toch voorgehouden. Nu bedacht ik, economisch stuk onbenul, maar alle productiemiddelen als fabrieken, laboratoria, landbouwgronden en zo meer zijn er nog, de logistieke middelen en kanalen zijn er nog en de wensen en behoeften van de mensen zijn niet veranderd en ook de mensen die het benodigde werk willen doen zijn volop aanwezig dus wat, behalve wat gedoe of weeffoutjes in 'het financiële systeem' zou ons, rationele wezens (toch?), ervan weerhouden om globaal weer als een jaar daarvoor te voldoen aan de vraag c.q. de behoeften van de mensen te voldoen.
Dat zouden die 'knappe koppen uit de financiële wereld', die we daar toch voor ingehuurd hadden, toch wel even voor ons moet kunnen regelen. Joris Luyendijk heeft dat vertrouwen in die 'knappe koppen' met zijn antropologisch onderzoek naar deze bijzondere groep lieden aardig de grond in geboord.
Maar wat mij in deze kwestie altijd enorm verbaasd heeft is dat er in de bericht- en verslaggeving zelden en nauwelijks goed werd doorgevraagd naar de basale of onderliggende oorzaken van dit soort malaise. Ondertussen werd in dit deel van de wereld veel economische ontwikkeling zo ongeveer kapot bezuinigd en mocht de belastingbetaler er voor opdraaien om de banken te redden.
Nu tref ik onlangs op het 'smoelenboek' een uiterst heldere en leerzame uitleg op video, door David Korten betreffende mijn eerdere vragen rond de crisis en wat ons in dat verband nog te wachten staat. De mij tot dusver onbekende Korten komt me voor als van een intellectueel niveau vergelijkbaar met dat van als bijvoorbeeld Chomsky en zijn manier van een idee of een boodschap overbrengen ligt in ieder geval ver boven dat van de huidige CEO van de U.S..
Hier een wat langere versie van genoemde video:
Tja, het is maar net wat je onder begrippen als 'kapitaal' en 'economie' wilt verstaan.
Zo werd ik de eerste jaren na de aanvang van de zogeheten 'crisis' vooral geïntrigeerd door de vraag hoe het toch mogelijk was dat we met al onze vermeende 'wetenschappelijk' opgedane kennis van de 'economie', organisatiekunde en dergelijke, alle experts en coryfeeën op die terreinen, alle politici van goede wil of bang voor hun eigen hachie plus de common sense die we naast hun specialistische kennis toch ook bij het gros van deze lieden aanwezig mogen veronderstellen, we desondanks toch maar niet in staat bleken het monster van de crisis temmen danwel bij de wortel aan te pakken. Want zo luidde mijn redenering: het mag zo zijn dat wat graaierige jongens van de bank op inventieve en infame wijze wat rommelhypotheken in elkaar gestampt hebben en daarmee het 'financiële systeem' een beetje uit het lood geslagen hebben maar de velen 'deskundigen' uit 'de financiële- en de bankenwereld' zullen daar toch wel weg mee weten en de zaak weer goed op de poten weten te zetten. Het was toch juist zo dat 'de economie' weer op rolletjes liep en in de lift zat. Het IMF en diverse V.N.-instanties waren onder andere druk doende met snode plannen om honger en armoede uit de wereld te bannen. De 'economische cijfers' waren gunstig en de vooruitzichten zonnig, zo werd ons toch voorgehouden. Nu bedacht ik, economisch stuk onbenul, maar alle productiemiddelen als fabrieken, laboratoria, landbouwgronden en zo meer zijn er nog, de logistieke middelen en kanalen zijn er nog en de wensen en behoeften van de mensen zijn niet veranderd en ook de mensen die het benodigde werk willen doen zijn volop aanwezig dus wat, behalve wat gedoe of weeffoutjes in 'het financiële systeem' zou ons, rationele wezens (toch?), ervan weerhouden om globaal weer als een jaar daarvoor te voldoen aan de vraag c.q. de behoeften van de mensen te voldoen.
Dat zouden die 'knappe koppen uit de financiële wereld', die we daar toch voor ingehuurd hadden, toch wel even voor ons moet kunnen regelen. Joris Luyendijk heeft dat vertrouwen in die 'knappe koppen' met zijn antropologisch onderzoek naar deze bijzondere groep lieden aardig de grond in geboord.
Maar wat mij in deze kwestie altijd enorm verbaasd heeft is dat er in de bericht- en verslaggeving zelden en nauwelijks goed werd doorgevraagd naar de basale of onderliggende oorzaken van dit soort malaise. Ondertussen werd in dit deel van de wereld veel economische ontwikkeling zo ongeveer kapot bezuinigd en mocht de belastingbetaler er voor opdraaien om de banken te redden.
Nu tref ik onlangs op het 'smoelenboek' een uiterst heldere en leerzame uitleg op video, door David Korten betreffende mijn eerdere vragen rond de crisis en wat ons in dat verband nog te wachten staat. De mij tot dusver onbekende Korten komt me voor als van een intellectueel niveau vergelijkbaar met dat van als bijvoorbeeld Chomsky en zijn manier van een idee of een boodschap overbrengen ligt in ieder geval ver boven dat van de huidige CEO van de U.S..
Hier een wat langere versie van genoemde video:
Tja, het is maar net wat je onder begrippen als 'kapitaal' en 'economie' wilt verstaan.
Thursday, July 13, 2017
Let's, please, at least try to communicate above Trump-level
Donald Trump certainly has his own special way of communicating, to say the least:
Are his statements in any way funny, interesting or relevant? None of these, I would think.
Schwarzennegger, now among Trump's most prominent adversaries concerning political stance and action on the matter of climate-change, is certainly more charming and eloquent in his reactions to Trump than the man himself:
Chris Uhlmann summarizes the boorish and Trumpish ways of the present U.S. president rather well and to the point:
I have really no idea what he's trying 'to make great again' but it certainly isn't the cooperative political intent to address the world's most pressing problems of the day.
Question is: if we can't do it with him, are we going forward without him and do we leave (or laugh at) the emperor in his new clothes?
see this fb-page
Are his statements in any way funny, interesting or relevant? None of these, I would think.
Schwarzennegger, now among Trump's most prominent adversaries concerning political stance and action on the matter of climate-change, is certainly more charming and eloquent in his reactions to Trump than the man himself:
Chris Uhlmann summarizes the boorish and Trumpish ways of the present U.S. president rather well and to the point:
ABC’s political editor Chris Uhlmann didn’t pull any punches when he delivered his wrap-up of Trump’s appearance at the conference, calling him an “uneasy, lonely, awkward figure” who was left “isolated and friendless” with “no desire and no capacity to lead the world”.
“He has a particular skill set: he’s identified an illness in Western democracies, but he has no cure for it and seems intent on exploiting it,” the veteran journalist said.
And according to Uhlmann, we all need to give up on any hope that the speeches written for Trump and delivered by the man himself are any reflection of his true thoughts.
“It’s the unscripted Trump that’s real: a man who barks out bile in 140 characters, who wastes his precious days as President at war with the West’s institutions like the judiciary, independent government agencies, and the free press.”
The reporter added: “Mr Trump is a man who craves power because it burnishes his celebrity. To be constantly talking and talked about is all that really matters... and there is no value placed on the meaning of words, so what is said one day can be discarded the next.”
I have really no idea what he's trying 'to make great again' but it certainly isn't the cooperative political intent to address the world's most pressing problems of the day.
Question is: if we can't do it with him, are we going forward without him and do we leave (or laugh at) the emperor in his new clothes?
see this fb-page
Saturday, July 8, 2017
Saturday, June 24, 2017
Monday, June 19, 2017
Zo de ouden zongen, zo ...
Mooi filmpje van de Spaanse animatoren Daniel Martinez Lara and Rafa Cano Mendez:
Alike short film from Pepe School Land on Vimeo.
Tuesday, June 13, 2017
Wrapping up the ALE tele-summit for now
Concluding and some lessons (to be) learnt:
For those of you who want to view/review: check out the Integral Dojo store.
For those of you who want to view/review: check out the Integral Dojo store.
Sunday, June 11, 2017
Does anything here still rhyme?
According to Gilbert O' Sullivan not too much:
Although the man himself seems to be without any reason or rhyme, Google tells me there still are words to be found that rhyme with Trump. Enough anyway for a good limerick or a nursery rhyme, as that might well be the only poetry he will be able to grasp apart from an endless string of $$$$$$$$$$$igns.
Eh...., but nay, I am not going try my hand at that; the man might think it not funny as he continually seems to feel being mocked at and treated very badly while all he wants and yearns for is to be admired.
And any which way I certainly wouldn't do any better than the rhymegenerators of Twisted Satire did way before he actually was elected:
Words of the Poem for Your Reflection and Enjoyment
Philosophy like Socra-tee
To Donald Trump I make a case
You see
Make America great again
Motto of a President wannabe
Policies written short and long
A simple claim - Trust me
I lay my plea
Thru words of the great Tee - rump
Trump the philosopher
Strong Skin thin
No sticks or stones
Name calling brings wins<
br/> Bullied the bully Fights back
Eye for an eye Limb and throat
Thousands cheer
The Donald’s on track
Pocahontas Lizzy
Lying Crooked Corrupt Hill - a - ree
Reporters are sleazy
Why? Believe me
Look at my African American
Over there
Words of, with? Conviction seems fair
Muslims Syrians
Go away
Mexicans
Rapists
Aren’t they the say-mmm
Build a wall
Nukes for all
The KKK
Who? Next question y’all
To the terrorists
Slaughter your families
a must
Waterboarding, torture
Not nearly enough
Unfairly treated
By Judges and Press
Disagree – then you’re wrong
And all stupid I guess)
The World laughs at us
Claims the man in a hat
Frequently reminding us
Rosie O’Donnell is fat
Travel the globe
Make Nato obsolete
I know Russia well
Thru pageants he keeps
US Forces - a disaster
Weak to boot
Dictatorship defines leadership
For it’s Kim and Putin
I salute
Back to China let's go
Creators of Global Warming
Don’t ya know
Trade war who cares
Raping our Country
China's unfair
In conclusion I say
Believe me, Trust me
Words of wisdom that stay
Forty fifth President
Donald Trump
Let us pray.
Satire or not ...
concerning the matter of 'being twisted'
I would think that Twisted Satire would
have to gracefully acknowledge the superiority of
The Donald
Although the man himself seems to be without any reason or rhyme, Google tells me there still are words to be found that rhyme with Trump. Enough anyway for a good limerick or a nursery rhyme, as that might well be the only poetry he will be able to grasp apart from an endless string of $$$$$$$$$$$igns.
Eh...., but nay, I am not going try my hand at that; the man might think it not funny as he continually seems to feel being mocked at and treated very badly while all he wants and yearns for is to be admired.
And any which way I certainly wouldn't do any better than the rhymegenerators of Twisted Satire did way before he actually was elected:
Words of the Poem for Your Reflection and Enjoyment
Philosophy like Socra-tee
To Donald Trump I make a case
You see
Make America great again
Motto of a President wannabe
Policies written short and long
A simple claim - Trust me
I lay my plea
Thru words of the great Tee - rump
Trump the philosopher
Strong Skin thin
No sticks or stones
Name calling brings wins<
br/> Bullied the bully Fights back
Eye for an eye Limb and throat
Thousands cheer
The Donald’s on track
Pocahontas Lizzy
Lying Crooked Corrupt Hill - a - ree
Reporters are sleazy
Why? Believe me
Look at my African American
Over there
Words of, with? Conviction seems fair
Muslims Syrians
Go away
Mexicans
Rapists
Aren’t they the say-mmm
Build a wall
Nukes for all
The KKK
Who? Next question y’all
To the terrorists
Slaughter your families
a must
Waterboarding, torture
Not nearly enough
Unfairly treated
By Judges and Press
Disagree – then you’re wrong
And all stupid I guess)
The World laughs at us
Claims the man in a hat
Frequently reminding us
Rosie O’Donnell is fat
Travel the globe
Make Nato obsolete
I know Russia well
Thru pageants he keeps
US Forces - a disaster
Weak to boot
Dictatorship defines leadership
For it’s Kim and Putin
I salute
Back to China let's go
Creators of Global Warming
Don’t ya know
Trade war who cares
Raping our Country
China's unfair
In conclusion I say
Believe me, Trust me
Words of wisdom that stay
Forty fifth President
Donald Trump
Let us pray.
Satire or not ...
concerning the matter of 'being twisted'
I would think that Twisted Satire would
have to gracefully acknowledge the superiority of
The Donald
Tuesday, June 6, 2017
Sunday, June 4, 2017
Of Time and Lamentation
De tijd kwam onder de wat jammerlijke kreet 'Here m'n tijd' op dit blog al eens eerder aan bod. De samenvatting van mijn moeizame relatie met het fenomeen tijd luidde daar zo ongeveer dat ik er meestal ruzie mee heb en er absoluut geen chocola van kan maken terwijl het toch zo'n beetje mijn hele leven regeert en beheerst. En dat ik hoopte dat er later toch nog eens wat verbetering in deze beklagenswaardige situatie zal komen.
Misschien dat het nieuwe boek van Raymond Tallis mij enig inzicht kan verschaffen in de begripsmatige en filosofische aspecten van die vermaledijde tijd. Voor wie belangstelling heeft voor filosofische vragen rond het begrip 'tijd' en uit mijn klaagzang hierover geen steek wijzer is kunnen worden hier een lezenswaardig interview met Tallis over de tijd en zijn nieuwe boek.
Misschien dat het nieuwe boek van Raymond Tallis mij enig inzicht kan verschaffen in de begripsmatige en filosofische aspecten van die vermaledijde tijd. Voor wie belangstelling heeft voor filosofische vragen rond het begrip 'tijd' en uit mijn klaagzang hierover geen steek wijzer is kunnen worden hier een lezenswaardig interview met Tallis over de tijd en zijn nieuwe boek.
Friday, June 2, 2017
The 'Donald' Quixote
Nee ik ga hier even niets over hem zeggen. Dat doen velen op dit moment al maar ik laat het nu (met dank aan De Correspondent) graag over aan Rebecca Solnit over: The Loneliness of Donald Trump
Sunday, May 28, 2017
Al 25 jaar niet ...
Vandaag op de dag af 25 jaar geleden leerden Marian en ik elkaar kennen.
Dat viel toen op een hemelvaartsdag (dus D66, die moesten we er toch maar in houden, want wij weten heus wel wat we dan vieren!).
Al 25 jaar samen en
al 25 jaar niet getrouwd,
dat moesten we maar eens vieren
met een etentje.
De avond van Sies klimop hebben we hier alvast maar een voorproefje op genomen.
Dat viel toen op een hemelvaartsdag (dus D66, die moesten we er toch maar in houden, want wij weten heus wel wat we dan vieren!).
Al 25 jaar samen en
al 25 jaar niet getrouwd,
dat moesten we maar eens vieren
met een etentje.
De avond van Sies klimop hebben we hier alvast maar een voorproefje op genomen.
Tuesday, May 23, 2017
Is het wel of is het niet ...?
De 10-daagse ALE tele-conferentie werd zondag afgesloten.
Het gros van de deelnemers toonden zich na afloop laaiend enthousiast over dit huzarenstukje van Miles Kessler.
En voor wie geïnteresseerd is in zaken als 'embodiment' ofwel lichaamsbewustzijn, spiritualiteit en de filosofische danwel meditatieve kanten van de 'martial art' genaamd aikido, hadden de diverse sessies veel te bieden aan verschillende perspectieven.
Maar mag 'aikido' wel een 'martial art' heten? Dat was de vraag van een, in dit gezelschap uitzonderlijk en opvallend verhitte, panel-discussie die overigens ook meeste aandacht trok. De deelnemers waren het er van meet af aan over eens dat aikido een martial art mag heten maar beoefenen deze kunst dan wel met heel verschillende intenties:
Ik ben overigens wat van een softie en een uitgesproken fan van de benadering van Corky Quakenbush.
Het gros van de deelnemers toonden zich na afloop laaiend enthousiast over dit huzarenstukje van Miles Kessler.
En voor wie geïnteresseerd is in zaken als 'embodiment' ofwel lichaamsbewustzijn, spiritualiteit en de filosofische danwel meditatieve kanten van de 'martial art' genaamd aikido, hadden de diverse sessies veel te bieden aan verschillende perspectieven.
Maar mag 'aikido' wel een 'martial art' heten? Dat was de vraag van een, in dit gezelschap uitzonderlijk en opvallend verhitte, panel-discussie die overigens ook meeste aandacht trok. De deelnemers waren het er van meet af aan over eens dat aikido een martial art mag heten maar beoefenen deze kunst dan wel met heel verschillende intenties:
Ik ben overigens wat van een softie en een uitgesproken fan van de benadering van Corky Quakenbush.
Tuesday, May 16, 2017
ALE-conferentie in volle gang
De, door Miles Kessler opgezette, tele-conferentie rond aikido, meditatie, lichaamswerk en de integrale beoefening daarvan is nu in volle gang en zo ongeveer op de helft.
Inmiddels al enkele interessante interviews en panel-discussies gedeeltelijk gehoord maar het meeste zoals bv. het interview met John Stevens of de workshop met Paul Linden zal ik nog eens rustig in de replay gaan beluisteren.
Wanneer de onderwerpen je op een of andere manier boeien kun je je nog altijd opgeven en desgewenst aan de discussie deelnemen of vragen stellen:
Aikido At The Leading Edge
Inmiddels al enkele interessante interviews en panel-discussies gedeeltelijk gehoord maar het meeste zoals bv. het interview met John Stevens of de workshop met Paul Linden zal ik nog eens rustig in de replay gaan beluisteren.
Wanneer de onderwerpen je op een of andere manier boeien kun je je nog altijd opgeven en desgewenst aan de discussie deelnemen of vragen stellen:
Aikido At The Leading Edge
Tuesday, May 9, 2017
ALE gasten en sprekers (4)
Nog drie dagen voordat deze Aikido tele-conferentie van start gaat: Aikido At The Leading Edge
Op deze link/pagina kun je je ook opgeven wanneer je de conferentie of delen daarvan wilt volgen.
Teja “Fudomyo” Bell is er zondag 14 mei om 18.00 u. in de panel-discussie “Spitting Out The Bones - On A Post-Japanese Aikido Culture” met Richard Moon, Patrick Cassidy en Miles Kessler en op dinsdag de 16de in “Why We Need A Dharma Of Aikido” met Eran "Junryu" Vardi, Paula "Rei Kiku" Femenias en Miles Kessler.
Die laatste titel doet nogal 'boeddhistisch' of 'hindoeïstisch' aan en roept bij mij dan de vraag op: 'What the heck is dharma?'
Zie ook hier of daar.
Richard Strozzi Heckler zal de laatste spreker zijn met “Aikido in the 20th Century: Self, Society, and Nature", op zondag 20 mei om 21.00 u.
Op deze link/pagina kun je je ook opgeven wanneer je de conferentie of delen daarvan wilt volgen.
Teja “Fudomyo” Bell is er zondag 14 mei om 18.00 u. in de panel-discussie “Spitting Out The Bones - On A Post-Japanese Aikido Culture” met Richard Moon, Patrick Cassidy en Miles Kessler en op dinsdag de 16de in “Why We Need A Dharma Of Aikido” met Eran "Junryu" Vardi, Paula "Rei Kiku" Femenias en Miles Kessler.
Die laatste titel doet nogal 'boeddhistisch' of 'hindoeïstisch' aan en roept bij mij dan de vraag op: 'What the heck is dharma?'
Zie ook hier of daar.
Richard Strozzi Heckler zal de laatste spreker zijn met “Aikido in the 20th Century: Self, Society, and Nature", op zondag 20 mei om 21.00 u.
Saturday, May 6, 2017
Integral Aikido Principles
Some thoughts on integral aikido principles by Miles Kessler sensei:
The feminine:
and the masculine:
The feminine:
and the masculine:
Friday, May 5, 2017
ALE gasten en sprekers (3)
Patrick Cassidy zal in drie panel-discussies te horen zijn, te weten in:
- “Spitting Out The Bones - On A Post-Japanese Aikido Culture met Teja “Fudomyo” Bell, Richard Moon en Miles Kessler op zondag de 14de om 18.00 u.
- "The Soul's Journey In Aikido" met Rev. Koichi Barrish en Miles Kessler op dinsdag de 16de om 18.00 u.
- "Aikido And Non-Duality" samen met Dan Messisco, Bjorn Saw en Dave Goldberg om 22.00 op woensdag 17 mei.
Charles Colten neemt deel aan een discussie over: “Old School vs. New School: Learning Methods In Aikido” met Dr. Fred Phillips, Josh Gold en Charles Colten o.l.v. Paul Linden. Te volgen vanaf maandag- op dinsdagnacht om 3.00 u.
Opgeven en volledige rooster op: Aikido At The Leading Edge
Wednesday, May 3, 2017
ALE Tele-Summit update
Wat eerder genoemde gasten betreft:
- Koichi Barrish staat gepland voor dinsdag 16 mei om 18.00 u. in de panel-discussie "The Soul's Journey In Aikido" met Patrick Cassidy en Miles Kessler.
- Wendy Palmer is op woensdag 17 mei om 21.00 u. te horen in een interview onder de titel: “Self-Reflection Through Aikido".
- Jan Nevelius wordt op vrijdag 19 mei geïnterviewed en ook dat is te horen om 21.00 u.
Paul Linden geeft woensdag de 17de acte de presence in de panel-discussie “Aikido And Peace Making” met Quentin Cooke, Robert Kent and Bill Leicht.
Sunday, April 30, 2017
Saturday, April 29, 2017
Friday, April 28, 2017
Thursday, April 27, 2017
Aikido At The Leading Edge
Al eerder wijdde ik een aantal blogjes aan het 'aikido', een Japanse krijgs- en bewegingskunst die mij, evenals de Chinese tegenhangers (of oorsprong?) ervan en alle zogenaamde 'internal training', bijzonder intrigeert.
Miles Kessler van 'the integral dojo' in Tel Aviv timmert nogal eens wat langs de (digitale snel)weg en organiseert in dat kader nu soort online tele-conferentie. De titel van deze zogeheten tele-summit is: Aikido At The Leading Edge. Dit 10-daagse gebeuren zal plaatsvinden van 12 tot en met 21 mei. Zeker 40 prominente figuren uit de Aikido-wereld zullen deelnemen aan interviews, conferentie, en dergelijke.
Hier een aankondiging van de gastheer Miles Kessler:
Iedere aikido beoefenaar en/of belangstellende is bij deze dus uitgenodigd om dit gebeuren mee te maken en er iets van op te steken.
Je kunt je hier opgeven om het geheel of delen daaruit te volgen.
Miles Kessler van 'the integral dojo' in Tel Aviv timmert nogal eens wat langs de (digitale snel)weg en organiseert in dat kader nu soort online tele-conferentie. De titel van deze zogeheten tele-summit is: Aikido At The Leading Edge. Dit 10-daagse gebeuren zal plaatsvinden van 12 tot en met 21 mei. Zeker 40 prominente figuren uit de Aikido-wereld zullen deelnemen aan interviews, conferentie, en dergelijke.
Hier een aankondiging van de gastheer Miles Kessler:
Hello All,... en een interview hierover met hem:
I'm totally excited to be inviting you to this first of it’s kind online gathering of the GLOBAL AIKIDO TRIBE.
“Aikido At The Leading Edge” Tele-Summit is a 10-day online gathering of some of the Aikido world’s leading voices. I invite you to join me and learn from these inspiring men and women as they share their perspectives and vision of the art.
In my 30 plus years in Aikido it has always amazed me how when we come together as a community, and explore the art with a clear intention and an open heart, the wisdom of Aikido actually begins to speak through us. It is true that our teachers help us to tap into Aikido's wisdom. But for this wisdom to be expressed in the world, it is very clear that Aikido also needs us.
In my teaching travels, here in my home dojo, and in our online community, I am regularly approached by people who long to bring the Aikido community together in this higher purpose. Simply because we love to learn, to explore, and to practice TOGETHER.
There is an old African saying that says, “If you want to go fast, go alone. But if you want to go far, go together.” It is with this clear communal intention that I have envisioned this Tele-Summit.
Let’s walk this Path together and co-create "Aikido At The Leading Edge“
With Love,
Miles Kessler
The Integral Dojo
Iedere aikido beoefenaar en/of belangstellende is bij deze dus uitgenodigd om dit gebeuren mee te maken en er iets van op te steken.
Je kunt je hier opgeven om het geheel of delen daaruit te volgen.
Monday, April 10, 2017
Voor de muziek uit of er achteraan?
Het leven gaat gewoon door en gisteren wandelden wij in Hoorn maar wat voor de muziek uit of er juist achteraan, net hoe je het wilt zien. We liepen weer eens een stukje Small Town Music Walk en het was er ook weer uitgelezen weer voor.
Vorig jaar was het ook stralend weer bij die gelegenheid. Maar toen waren wij een beetje in de bonen. Het weer nodigde toen zeker uit tot wandelen en dat hebben wij dan ook gedaan. Maar dat was ergens wat meer richting natuur en platteland en niet in die kleine stad. Eenmaal op stok of onder de wol begon het mij te dagen dat ... was het vandaag niet de zoveelste april ... en was dan niet ... de STMW? Ja dus, maar een beetje laat om om dat te bedenken.
Tja, die jongere oudjes lijken soms toch ook wel wat vergeetachtig te worden.
Dit jaar de agenda dus maar wat beter bij en in de gaten gehouden.
Vorig jaar was het ook stralend weer bij die gelegenheid. Maar toen waren wij een beetje in de bonen. Het weer nodigde toen zeker uit tot wandelen en dat hebben wij dan ook gedaan. Maar dat was ergens wat meer richting natuur en platteland en niet in die kleine stad. Eenmaal op stok of onder de wol begon het mij te dagen dat ... was het vandaag niet de zoveelste april ... en was dan niet ... de STMW? Ja dus, maar een beetje laat om om dat te bedenken.
Tja, die jongere oudjes lijken soms toch ook wel wat vergeetachtig te worden.
Dit jaar de agenda dus maar wat beter bij en in de gaten gehouden.
Thursday, April 6, 2017
In Memoriam Ma
Afgelopen zondagochtend overleed mijn moeder op 86-jarige leeftijd.
Vandaag hebben we waardig afscheid van haar kunnen nemen op begraafplaats & crematorium Westerveld.
Een ieder die daarbij aanwezig was of anderszins zijn of haar blijk van deelneming gaf willen we, als familie, danken voor de steun en het getoonde medeleven.
Friday, March 31, 2017
Spring is ...
... in the air as can be seen and felt everywhere
Maak je geen zorgen, ik zal hier niet weer over de lente gaan rijmelen. Laten we dat maar als een jeugdzonde beschouwen.
Halverwege deze maand werd het zomaar lente en dat niet alleen in naam.
Van de weeromstuit heb ik deze week mijn baard afgeschoren en
aten we, alweer vroeger dan in vorige jaren, onze eerste asperges van dit jaar:
Dat er nog maar velen mogen volgen;santé!
Halverwege deze maand werd het zomaar lente en dat niet alleen in naam.
Van de weeromstuit heb ik deze week mijn baard afgeschoren en
aten we, alweer vroeger dan in vorige jaren, onze eerste asperges van dit jaar:
Dat er nog maar velen mogen volgen;santé!
Sunday, March 26, 2017
Bij Roeka
Tja, je zou nog somber worden van die huidige politieke en maatschappelijke ontwikkelingen in de zogeheten vrije wereld.
Om wat op te vrolijken gingen we vanmiddag maar eens naar Alex Roeka in Westwoud luisteren.
En daar kwamen we inderdaad een stuk beter gestemd vandaan.
Om wat op te vrolijken gingen we vanmiddag maar eens naar Alex Roeka in Westwoud luisteren.
En daar kwamen we inderdaad een stuk beter gestemd vandaan.
Saturday, March 25, 2017
Europees verjaardagsfeest?
Hiep hoi, omdat de Europese samenwerking vandaag zijn 60ste verjaardag viert? De stemming rond een gezamenlijk Europa heeft momenteel weinig feestelijks of het moet al zijn dat hele horden populisten en geopolitieke nitwits zich lijken te verkneukelen bij de gedachte aan een Europees afscheidsfeestje.
Tja, het zijn bepaald geen opbeurende tijden voor de argeloze beschouwer als mijzelf, zeker wanneer je zoals ik uitgesproken pro-Europa bent en je voorkeur uitgaat naar een progressieve, ecologisch verantwoorde sociaal-democratie.
Je kunt natuurlijk vinden wat je wilt van Junckers 5 scenario's voor Europa, voor mijn gevoel is het een 'gotspe' dat de vraag welke kant we op willen met Europa in de recente Nederlandse verkiezingsdebatten geheel niet aan de orde kwam. Voor mij toch vooral een teken van hoe provinciaals onze vaderlandse politiek in wezen is. Een politiek waarin het steeds meer lijkt te gaan over wie de grootste mond heeft of het hardst kan schreeuwen terwijl die politiek steeds meer aan reële invloed in moet boeten ten opzichte van de multinationals, big money en de verschuivende geopolitieke machtsverhoudingen.
Populistische stromingen lijken goed garen te spinnen bij de verwarring en onzekerheden die dat met zich meebrengt. Dat is ook terug te zien in de uitslag van de kamerverkiezing al wordt die hier en daar wel geframed als een quasi heroïsch halt toe roepen aan het populisme in Europa. Jan Marijnissen vatte die uitslag en die vlucht in het populisme, naar mijn gevoel, nog het mooiste samen met een metafoor die hij van Bertolt Brecht geleend had. Hij vergeleek de kiezers die het populisme en/of het neo-liberale omarmen met een kudde schapen die zeer ontevreden zijn over de manier waarop ze geschoren werden en daarom deze keer maar naar de slager gingen.
En er zijn slagers genoeg te vinden in de politiek, niet alleen in bananenrepublieken en Verweggistan maar ook in Rusland, Turkije, de VS en in Europa zijn ze druk doende de messen te slijpen.
Tja, het zijn bepaald geen opbeurende tijden voor de argeloze beschouwer als mijzelf, zeker wanneer je zoals ik uitgesproken pro-Europa bent en je voorkeur uitgaat naar een progressieve, ecologisch verantwoorde sociaal-democratie.
Je kunt natuurlijk vinden wat je wilt van Junckers 5 scenario's voor Europa, voor mijn gevoel is het een 'gotspe' dat de vraag welke kant we op willen met Europa in de recente Nederlandse verkiezingsdebatten geheel niet aan de orde kwam. Voor mij toch vooral een teken van hoe provinciaals onze vaderlandse politiek in wezen is. Een politiek waarin het steeds meer lijkt te gaan over wie de grootste mond heeft of het hardst kan schreeuwen terwijl die politiek steeds meer aan reële invloed in moet boeten ten opzichte van de multinationals, big money en de verschuivende geopolitieke machtsverhoudingen.
Populistische stromingen lijken goed garen te spinnen bij de verwarring en onzekerheden die dat met zich meebrengt. Dat is ook terug te zien in de uitslag van de kamerverkiezing al wordt die hier en daar wel geframed als een quasi heroïsch halt toe roepen aan het populisme in Europa. Jan Marijnissen vatte die uitslag en die vlucht in het populisme, naar mijn gevoel, nog het mooiste samen met een metafoor die hij van Bertolt Brecht geleend had. Hij vergeleek de kiezers die het populisme en/of het neo-liberale omarmen met een kudde schapen die zeer ontevreden zijn over de manier waarop ze geschoren werden en daarom deze keer maar naar de slager gingen.
En er zijn slagers genoeg te vinden in de politiek, niet alleen in bananenrepublieken en Verweggistan maar ook in Rusland, Turkije, de VS en in Europa zijn ze druk doende de messen te slijpen.
Wednesday, March 8, 2017
Kiezen?
Dit keer laat ik alle gekrakeel, peilingen en wijzers rond de komende verkiezingen maar een beetje langs mij heen gaan, mede omdat ik wel weet welke richting mijn stem uit zal gaan.
Afgaande op wat ik er desondanks wel van oppik via de media mis ik daarmee nauwelijks iets van belang ten aanzien van de politieke inhoud. Naar ik begrijp voert men vooral campagne over de campagne, proberen de media amechtig om er wat spektakel en wat wedstrijdelement in te brengen en confronteren ze de politieke spelers en kopstukken vooral veel met de uitslagen van de allernieuwste peilingen.
Maar ja, kiezen wij wel echt of laten we ons maar een beetje wijsmaken dat we nog keus hebben?
Afgaande op wat ik er desondanks wel van oppik via de media mis ik daarmee nauwelijks iets van belang ten aanzien van de politieke inhoud. Naar ik begrijp voert men vooral campagne over de campagne, proberen de media amechtig om er wat spektakel en wat wedstrijdelement in te brengen en confronteren ze de politieke spelers en kopstukken vooral veel met de uitslagen van de allernieuwste peilingen.
Maar ja, kiezen wij wel echt of laten we ons maar een beetje wijsmaken dat we nog keus hebben?
Saturday, March 4, 2017
Tuesday, February 28, 2017
Blauw-Wit in februari
Of ik opeens voetbal-enthousiast geworden ben? Nee hoor, er is nog niets veranderd op dat front.
Ik wil hier gewoon iets blauws tegen een witte achtergrond tonen. Hoewel ik er vier weken geleden nog een hard hoofd in had werd de wereld hier in februari toch nog sneeuwwit.
Hetgeen natuurlijk op de foto moest
in de polder
en ook in de tuin waar bij dergelijk weer toevallig wel eens een bloemetje buiten op tafel wil staan.
Ditmaal waren het blauwe druifjes die enige sneeuwval wel leken te kunnen trotseren
Dat was echter van korte duur
De druifjes lieten de kopjes alras hangen en dat werd er natuurlijk niet beter op toen de sneeuwval aanhield
Toen ging het dooien,
begon het zonnetje weer te schijnen
en zagen we hoe de druifjes hun best deden zich weer op te richten.
Hoe het nu met de druifjes gesteld is? Ik zou het niet weten.
Bij de recente stormwaarschuwing heeft Marian ze op de grond gezet en dan kijk ik er natuurlijk overheen.
Bovendien lijken bloemetjes en dergelijke mijn aandacht uitsluitend te trekken bij sneeuw of een stralend zonnetje.
in de polder
en ook in de tuin waar bij dergelijk weer toevallig wel eens een bloemetje buiten op tafel wil staan.
Ditmaal waren het blauwe druifjes die enige sneeuwval wel leken te kunnen trotseren
Dat was echter van korte duur
De druifjes lieten de kopjes alras hangen en dat werd er natuurlijk niet beter op toen de sneeuwval aanhield
Toen ging het dooien,
begon het zonnetje weer te schijnen
en zagen we hoe de druifjes hun best deden zich weer op te richten.
Hoe het nu met de druifjes gesteld is? Ik zou het niet weten.
Bij de recente stormwaarschuwing heeft Marian ze op de grond gezet en dan kijk ik er natuurlijk overheen.
Bovendien lijken bloemetjes en dergelijke mijn aandacht uitsluitend te trekken bij sneeuw of een stralend zonnetje.
Sunday, February 12, 2017
Oud thema revisited
Een van de terugkerende thema's bij de aanvang van dit blog was dat van de tegenstelling danwel de verhouding tussen theorie en praktijk. Dat hield dan destijds ook vaak verband met kwesties zoals ik ze in dat vak van mij tegen placht te komen. Nu oefen ik dat vak sinds enige tijd al niet meer uit maar dat wil niet zeggen dat de heikele vragen rondom de verhouding theorie/praktijk mijn belangstelling niet meer zouden hebben. Het leven en de leer schuren tenslotte op zo'n beetje elk denkbaar terrein. Maar ja, wat valt daar nog voor zinnigs over te zeggen in deze tijd van Poetin, Erdogan, Trump, Wilders en nog een rijtje van dat soort hapsnurkers die hun eigen werkelijkheid los van de feiten creëren, zelden of nooit de dialoog aangaan en gebruik maken van nepnieuws en 'gaslighting' en zo meer.
Zo af en toe lees of hoor ik wel eens iets zinnigs in dit verband al gebeurt dat niet zo vreselijk vaak. Zo'n positieve uitzondering vind je bijvoorbeeld in dit artikel over Feiten en meningen van Coen Simon in de Correspondent.
Zo af en toe lees of hoor ik wel eens iets zinnigs in dit verband al gebeurt dat niet zo vreselijk vaak. Zo'n positieve uitzondering vind je bijvoorbeeld in dit artikel over Feiten en meningen van Coen Simon in de Correspondent.
Monday, January 30, 2017
Winter- of zomerkiekjes?
Als het even kan wil ik elk jaar toch wel een fotootje van een besneeuwde witte wereld op het blog zetten. Enkele keren was dat pas in maart dus die kans is nog niet verkeken. Hoewel dat elders in het land wel het geval was hebben wij hier nog geen sneeuw gezien. Wel wat bevroren rijp op de bomen dus maar weer eens een plaatje van die boom, ditmaal berijpt:
Er zullen die afgelopen dagen heel wat mooie plaatjes geschoten zijn. Inmiddels is het weer grauw, grijs en waterkoud. En het ziet er naar uit dat dat nog even niet veranderen zal.
Dan maar wat verwijzingen middels die, inmiddels vertrouwde en welhaast onmisbare, 'links' naar wat meer zomerse beelden. Vorig jaar april vertoefden wij, terwijl er een koufrontje over Nederland trok, enige tijd op La Palma. Daar was het toen overwegend zonnig en aangenaam voorjaarsachtig.
We verbleven er in een appartement in Los Llanos de Aridane, waar elke zondagmorgen in een buitenwijkje een zogenaamde Hippiemarkt wordt gehouden. We hadden er een auto gehuurd waarmee we het eiland van noord naar zuid konden rondcrossen om het vulkanische landschap te bewonderen en te genieten. Zo zagen we her en der de zwarte stranden van dit vulkaaneiland en de hoofdstad Santa Cruz. Uiteraard wilden we daar ook een boottochtje op de oceaan meemaken.
Volgens enkele experts zal het vulkaaneiland La Palma de komende tien- tot twintigduizend jaar bij een eruptie half in zee zakken met als gevolg een mega-tsunami, waar de honden en Wilders geen brood van lusten, en die zou de halve Verenigde Staten overspoelen. Dat gebeuren moest, wat mij betreft, nog maar even op zich laten wachten want zoals men, in navolging van Goethe wel pleegt te zeggen: Eerst Napels zien en dan sterven, wil ik dat mooie eiland La Palma nog wel eens zien zoals het er in april 2016 bij lag.
Er zullen die afgelopen dagen heel wat mooie plaatjes geschoten zijn. Inmiddels is het weer grauw, grijs en waterkoud. En het ziet er naar uit dat dat nog even niet veranderen zal.
Dan maar wat verwijzingen middels die, inmiddels vertrouwde en welhaast onmisbare, 'links' naar wat meer zomerse beelden. Vorig jaar april vertoefden wij, terwijl er een koufrontje over Nederland trok, enige tijd op La Palma. Daar was het toen overwegend zonnig en aangenaam voorjaarsachtig.
We verbleven er in een appartement in Los Llanos de Aridane, waar elke zondagmorgen in een buitenwijkje een zogenaamde Hippiemarkt wordt gehouden. We hadden er een auto gehuurd waarmee we het eiland van noord naar zuid konden rondcrossen om het vulkanische landschap te bewonderen en te genieten. Zo zagen we her en der de zwarte stranden van dit vulkaaneiland en de hoofdstad Santa Cruz. Uiteraard wilden we daar ook een boottochtje op de oceaan meemaken.
Volgens enkele experts zal het vulkaaneiland La Palma de komende tien- tot twintigduizend jaar bij een eruptie half in zee zakken met als gevolg een mega-tsunami, waar de honden en Wilders geen brood van lusten, en die zou de halve Verenigde Staten overspoelen. Dat gebeuren moest, wat mij betreft, nog maar even op zich laten wachten want zoals men, in navolging van Goethe wel pleegt te zeggen: Eerst Napels zien en dan sterven, wil ik dat mooie eiland La Palma nog wel eens zien zoals het er in april 2016 bij lag.
Saturday, January 28, 2017
Daar zat ik ..
Gisteravond ben ik weer eens naar de kerk geweest. Dat is een gang die ik niet zo vaak maak. De aanleiding en reden daartoe was een voorstelling met de titel: 'Hier sta ik' van Kees van der Zwaard over ene Maarten Luther in de plaatselijke Hervormde kerk. Nu is het toevallig ook het Luther-jaar en mogen we dus verwachten nog het nodige over deze Maarten Luther te horen wanneer ene Donald uit Trumpland dat geluid tenminste niet al te zeer zal overstemmen.
Het was een, wat mij betreft, een alleraardigst staaltje solo-toneel. Maar echt wijzer over Luther ben ik er toch niet van geworden. Een aantal uitzendingen van het radio-programma OVT, vast nog terug te luisteren via 'Uitzending gemist' of de VPRO-website, waren wat dat betreft informatiever. Maar ja, daar wordt natuurlijk niet gespeeld en valt niets te zien.
Nu staat deze Maarten Luther ook niet op mijn lijstje van helden of hooggewaardeerde historische figuren. Duidelijk was dat Kees van der Zwaard wel iets met Luther heeft' en hij voor hem wel degelijk een held en/of klankbord is. Dat gold overigens ook voor iemand die ik dan wel weer tot 'een van mijn helden' reken en die zelfs naar hem vernoemd werd: Martin Luther King.
De bekende thema's kwamen langs met Luther als diepgelovig mens en scherpe theoloog die opstond en weerstand bood tegen de uit de hand gelopen macht, zelfgenoegzaamheid, schijnheiligheid en inhaligheid van de centralistisch geleide Roomse kerk; Luther als botte en boerse (wat we nu zouden noemen) populist die slim gebruik wist te maken van de nieuwe media voor de PR van zijn zaak. De hete hangijzers van zijn ongemeen felle oppositie tegen de boerenopstand en zijn rol in het bestendigen en nog wat opstoken van haat en afkeer tegen de joden leken door van der Zwaard een beetje als een voetnoot afgedaan te worden met de woorden: ik kan je niet volgen, Maarten. Maar dat kan natuurlijk ook als een oproep opgevat worden en laten we dat dan maar doen: Maarten Luther hier vooral niet volgen!
Het was een, wat mij betreft, een alleraardigst staaltje solo-toneel. Maar echt wijzer over Luther ben ik er toch niet van geworden. Een aantal uitzendingen van het radio-programma OVT, vast nog terug te luisteren via 'Uitzending gemist' of de VPRO-website, waren wat dat betreft informatiever. Maar ja, daar wordt natuurlijk niet gespeeld en valt niets te zien.Nu staat deze Maarten Luther ook niet op mijn lijstje van helden of hooggewaardeerde historische figuren. Duidelijk was dat Kees van der Zwaard wel iets met Luther heeft' en hij voor hem wel degelijk een held en/of klankbord is. Dat gold overigens ook voor iemand die ik dan wel weer tot 'een van mijn helden' reken en die zelfs naar hem vernoemd werd: Martin Luther King.
De bekende thema's kwamen langs met Luther als diepgelovig mens en scherpe theoloog die opstond en weerstand bood tegen de uit de hand gelopen macht, zelfgenoegzaamheid, schijnheiligheid en inhaligheid van de centralistisch geleide Roomse kerk; Luther als botte en boerse (wat we nu zouden noemen) populist die slim gebruik wist te maken van de nieuwe media voor de PR van zijn zaak. De hete hangijzers van zijn ongemeen felle oppositie tegen de boerenopstand en zijn rol in het bestendigen en nog wat opstoken van haat en afkeer tegen de joden leken door van der Zwaard een beetje als een voetnoot afgedaan te worden met de woorden: ik kan je niet volgen, Maarten. Maar dat kan natuurlijk ook als een oproep opgevat worden en laten we dat dan maar doen: Maarten Luther hier vooral niet volgen!
Subscribe to:
Posts (Atom)